Ηχηρά μηνύματα εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τα συμπεράσματα από το φιλικό παιχνίδι του Άρη με την Μπότεφ και τον ιδιαίτερα συμβολισμό του.

Το φιλικό ανάμεσα στον Άρη και την Μπότεφ είχε ούτως ή άλλως ένα συμβολισμό. Μια ξεχωριστή σημασία για τους οπαδούς των δυο ομάδων που έχασαν με διαφορά δυο ετών άδικα, τον Τόσκο και τον Άλκη, εξαιτίας δολοφονικών ενεργειών. Από αυτή την σκοπιά, το φιλικό στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία και έστειλε ένα ξεκάθαρο μήνυμα ενάντια στην τυφλή οπαδική βία.

Για τους δυο προπονητές όμως ήταν ταυτόχρονα και μια καλή ευκαιρία, να δοκιμάσουν πράγματα, να τεστάρουν την ετοιμότητα των παικτών τους, σε ένα χρονικό σημείο που έχουν αμφότερες μπροστά τους δυο προκλήσεις. Η Μπότεφ την πρεμιέρα του πρωταθλήματος σε δυο εβδομάδες και ο Αρης το πρώτο του ευρωπαϊκό παιχνίδι σε τρεις και κάτι.

Συμπέρασμα πρώτο. Ο Άρης δεν είναι έτοιμος και ούτε περιμέναμε ότι θα είναι με τόσες ανακατατάξεις στο ρόστερ και χτυπητές ακόμη αδυναμίες σε συγκεκριμένες και κομβικές θέσεις της ενδεκάδας. Παίκτες που ενσωματώθηκαν πριν από δυο μόλις μέρες και κλήθηκαν να αγωνιστούν κιόλας (Σαβέριο, Φεράρι), άλλοι που δεν έχουν συμπληρώσει καν εβδομάδα (Χουτεσιώτης, Αηδόνης, Φατόρε) και κάποιοι που βρίσκονται στο ρόστερ, γιατί δεν έχει βρεθεί ακόμη λύση να φύγουν (Γκρέι). Από τον Τζαμαϊκανό ξεκινάει το πρώτο και μεγάλο πρόβλημα. 

Ο Άρης μοιάζει αυτή τη στιγμή δέσμιος του επιθετικού του που αναγκαστικά χρησιμοποιήθηκε βασικός, ελλείψει άλλου, αφού και χθες φάνηκε ότι δεν μπορεί να του λύσει το πρόβλημα του γκολ. Αν και ο Άρης κυκλοφορούσε καλύτερα την μπάλα και έφτανε περιοχή, δεν υπήρχε ένα σημείο αναφοράς και αναγκαζόταν να παίρνει πάνω του, ενίοτε και να τις εκβιάζει, όλες τις προσπάθειες ο Πάλμα. Με στήριγμα τον φιλότιμο πιτσιρικά Παναγίδη που το πάλεψε, τόσο ως εξτρέμ όσο και ως μέσος. Ο Άρης δεν χρειάζεται ένα, άλλα δυο φορ και κυρίως κάτι διαφορετικό στην γραμμή κρούσης. Μακάρι να είναι ο ένας και σύντομα, ο Βίντρα.

Συμπέρασμα αβίαστο επίσης ότι του λείπει ένα εξάρι που να… φυσάει. Χθες ξεκίνησε με τρεις χάφ (Πάβισιτς, Ρουπ και Νταρίντα) που κανείς δεν είναι αμυντικός μέσος. Όλοι τους οκταροδεκάρια με συνέπεια, στο πρώτο ημίωρο να… κουτουλάνε μεταξύ τους και να υπάρχει οφθαλμοφανές πρόβλημα στην αμυντική μετάβαση, που τιμώρησε η Μπότεφ. Ο μοναδικός αμυντικός μέσος του ρόστερ, ο Ντουκουρέ, δεν έπαιξε λεπτό λόγω ενός προβλήματος τραυματισμού. Καμία ομάδα, δεν γίνεται να παίζει δίχως ένα κλασικό κόφτη…

Είναι επίσης φανερό ότι ο Αρης χρειάζεται και κάποιες ενέσεις ποιότητας στο ρόστερ. Ένας Πάλμα (που σήμερα είναι αύριο μπορεί να μην είναι) δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη. Ο Σαβέριο, στο μικρό διάστημα που αγωνίστηκε, κάτι έδειξε στο κομμάτι αυτό. Δεν δίστασε να πάει στο ένας εναντίον ενός, να πάρει πρωτοβουλίες στην επίθεση, δίχως ακόμη να ξέρει τα ονόματα των συμπαικτών του. Από τα νέα πρόσωπα Ματαρίτα και Πάβισιτς κινήθηκαν σε ρηχά νερά. Ο Φεράρι αν και μόλις τρεις μέρες στην ομάδα, φάνηκε σαφώς πιο έτοιμος απο τον Κοσταρικανό. Για τον Κροάτη, ας προσμετρηθεί ως ελαφρυντικό, ότι δεν αγωνίστηκε στη θέση του. 

Ο Αηδόνης είναι ένα δυνατό παιδί που του λείπουν παραστάσεις, για τον Φατόρε είναι πολύ νωρίς ακόμη, αν και είναι τρίτη επιλογή πίσω από Εμπακατά και Οντουμπάτζο. Για τους παλιούς είναι φανερό ότι μοιάζουν λίγο μπερδεμένοι ακόμη, αφού καλούνται πλέον να συνυπάρξουν με κάποια καινούργια πρόσωπα και λείπει η χημεία και οι κώδικες επικοινωνίας. Ρουπ, Νταρίντα, Μπράμπετς, Φαμπιάνο, Κουέστα θα αποτελέσουν και φέτος τον βασικό κορμό. Δεν τους φοβάμαι. Χρειάζονται όμως κάποια ποιοτικά στηρίγματα και μάλιστα σύντομα, μαζί με την προσαρμογή όσων ήδη έχουν αποκτηθεί…

Θα κλείσω όπως ξεκίνησα. Το λιγότερο 500 Αρειανοί αψήφησαν την 14ωρη ταλαιπωρία σε δρόμο και σύνορα και μετακινήθηκαν για έναν και μόνο λόγο, να αποδώσουν την οφειλόμενη τιμή σε έναν δολοφονημένο Βούλγαρο οπαδό μέρα μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη, που η απροθυμία της πολιτείας να διερευνήσει σε βάθος και οδήγησε έναν χρόνο αργότερα σε μια άλλη δολοφονία, ενός 19χρονου ανύποπτου πιτσιρικά, με ίδιες πάνω κάτω πρακτικές και μεθοδεύσεις. Το μήνυμα, το διπλό μήνυμα, της οπαδικής αφοσίωσης από τη μία πλευρά στην ομάδα και της απαίτησης αφενός για δικαιοσύνη, που δεν αποδόθηκε στην περίπτωση του Τόσκο και αναμένουμε να αποδοθεί στην περίπτωση του Άλκη και αφετέρου για αντιμετώπιση της οργανωμένης βίας, ήταν εκκωφαντικό και ξεκάθαρο. Επιλέγω να μην ρίξω λάδι στη φωτιά που σιγοκαίει και αναμένω την απάντηση στο ερώτημα εάν και η δικαιοσύνη πήρε το μάθημά της.