Μια από τα ίδια…

Υπάρχουν ομάδες που τη μια φάση θα την κάνουν γκολ και θα κερδίσουν. Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο είναι γεμάτο από ιστορίες ομάδων που με… σημαία τους το… μισό μηδέν κατέκτησαν ακόμη και τίτλους. Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος.

Υπάρχουν από την άλλη και ομάδες που θα κάνουν ευκαιρίες με το τσουβάλι μέσα στο ματς αλλά το δίχτυ δεν θα… ματώσει. Χαρακτηριστική περίπτωση ο Άρης. Αδιανόητη η αδυναμία του να μετουσιώσει σε γκολ τα καλά του διαστήματα. Στη Λιβαδειά γίναμε για μια ακόμη φορά μάρτυρες της φοβερής αναποτελεσματικότητας της ομάδας του Πάρντιου. Είδαμε ξανά πως χάνεται με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο το γκολ.

Χθες ο αποδιοπομπαίος τράγος ήταν ο Γκρέι. Η μοιραία φιγούρα. Δηλαδή αυτός που είναι κατά κύριο λόγο επιφορτισμένος με το να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα στο φετινό ρόστερ και πληρώνεται και αδρά για να το κάνει. Χθες δεν κατάφερε ούτε… εστία να βρει στις- πιο κλασσικές πεθαίνεις- ευκαιρίες που είχε, βγάζοντας από τα ρούχα τους τους φίλους του Άρη. Η΄ παίζοντας και με τα νεύρα τους. Οκ. Στο ποδόσφαιρο όλα μπαίνουν και όλα χάνονται. Είναι ο άγραφος νόμος. Μόνο που στον φετινό Άρη το κακό έχει παραγίνει και δυστυχώς η παθογένεια αυτή δεν θα του επιτρέψει, λογικά, να στοχεύσει σε κάτι καλό.

Όσο δεν βρίσκει λύση στο επιθετικό του τρίτο, όσο οι αποφάσεις που λαμβάνονται από όσους βρίσκονται στο «κουτί» (χθες για παράδειγμα ήταν και ο Ματέο και ο Ιτούρμπε (για να μην αδικούμε μόνο τον Γκρέι) που σπατάλησαν ευκαιρίες, ο Άρης θα ανεβαίνει βαθμίδες στη στατιστική κατηγορία της δημιουργίας ευκαιριών αλλά θα υποχωρεί στο βαθμολογικό πίνακα και θα απομακρύνεται των στόχων του. 

Εκτός και αν ο Πάλμα… ντύνεται Κριστιάνο Ρονάλντο και Μέσι κάθε αγωνιστική και ξελασπώνει την ομάδα του. Μπορεί και μακάρι για το παιδί θαύμα από τις Ονδούρες, αλλά αυτό σίγουρα δεν συνιστά ποδοσφαιρική λογική για τον Άρη και φυσικά δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται σε κάθε παιχνίδι.

Σαν να μην του έφτανε η παροιμιώδης αστοχία του, ο Άρης φρόντισε να βάλει εμπόδια στον εαυτό του στο πρώτο ημίχρονο με το ατυχές πείραμα του Πάρντιου να ξεκινήσει με 3-5-2, έχοντας στην ενδεκάδα ως στόπερ τα δυο από τα τέσσερα μπακ του (Οντουμπάτζο και Πίρσμαν ) δίπλα στον Μπράμπετς. Η επιλογή δεν βγήκε στον Άγγλο τεχνικό. 

Δεν υπήρχε ορθολογική ανάπτυξη, ουδεμία ταχύτητα ενώ έκαναν την εμφάνισή τους και κάποια αμυντικά προβλήματα τόσο στην ανασταλτική λειτουργία στον άξονα όσο και στα στημένα. Και τα δυο γκολ που έβαλε ο Λεβαδειακός στα δυο ματς με τον Άρη, ήταν με μακρινά- ελεύθερα από μαρκάρισμα- σουτ. Όπως δεν βγήκε στον Πάρντιου η επιλογή να ξεκινήσει από το… πουθενά τον Ζερβίνιο που δεν προσέφερε στην κυριολεξία τίποτα και δεν θυμίζει ούτε στο ελάχιστο τον παίκτη που έκανε σπουδαίο όνομα στα ευρωπαϊκά γήπεδα και δεν ξέρω τι προσδοκά ότι μπορεί να πάρει από αυτόν ο Άρης.

Η κακοτεχνία του πρώτου ημιχρόνου διορθώθηκε με γρήγορες και σωστές επιλογές από τον Πάρντιου με την έναρξη της επανάληψης. Μέσα Πάλμα, Ιτούρμπε, επιστροφή Μαντσίνι, αλλαγή σχηματισμού. Η εικόνα, ειδικά από το 60 και μετά άλλαξε, το γήπεδο έγειρε αλλά ταυτόχρονα έκανε την εμφάνισή της η γνωστή αναποτελεσματικότητα του Άρη. Η χθεσινή ισοπαλία είναι ξεκάθαρο πισωγύρισμα για τον Άρη. Η ομάδα του Πάρντιου κάνει ένα βήμα μπροστά και δυο πίσω, αδυνατώντας να χτίσει ένα σερί αποτελεσμάτων και ψυχολογίας. Έδειξε επίσης ότι ο Άρης έχει τεράστια ανάγκη από ένα κανονικό φορ. Μια ακόμη επιλογή στην επίθεση. Ένα παίκτη που θα του δώσει το εύκολο γκολ και θα κάνει τις ευκαιρίες που δημιουργεί… σκορ.