Στους... τελικούς κυπέλλου θα χρειαστεί περισσότερα πράγματα

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την αξιόμαχη πρόβα κυπέλλου… αλλά ημιτελής προσπάθεια του Άρη στον αγώνα με την ΑΕΚ αλλά και τις άσχημες επιλογές στις στιγμές που βρήκε στην επίθεση.

Μια στιγμή αδράνειας, μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις μέσα στο ματς που ο Άρης έχασε την αυτοσυγκέντρωσή του και βγήκε από το… manual, ήταν αρκετή για να του κοστίσει την ήττα από την ΑΕΚ. Η ομάδα του Άκη Μάντζιου, για δεύτερο σερί παιχνίδι ήταν άριστα τακτοποιημένη στο γήπεδο και σωστά προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει τις αυξημένες απαιτήσεις της αναμέτρησης. Τακτικά πειθαρχημένος, με τις γραμμές του κοντά η μια από την άλλη και χωρίς περιττά ρίσκα στην επίθεση, εκτός και αν του έδινε αφορμή ο αντίπαλος.

Με μοναδική αλλαγή τον Τζούρασεκ δίπλα στον Ζουλ, το πλάνο εκτελέστηκε άρτια για 65΄ και ο Κουέστα κινδύνευσε ελάχιστα. Όλοι κάλυπταν τους χώρους ευθύνης τους με συνέπεια και προϊόντος του χρόνου, πήραν και μέτρα στο γήπεδο, χάνοντας και τη μεγαλύτερη ευκαιρία του πρώτου ημιχρόνου με τον Μορόν, αλλά και νωρίτερα με τον Οντουμπάτζο για να βάλουν έξτρα πίεση στον κουρασμένο αντίπαλο και να αλλάξουν το μομέντουμ του παιχνιδιού.

Είναι προφανές ότι αυτό το στυλ παιχνιδιού, ταιριάζει στον Άρη και τον προπονητή του και όσο δουλεύεται γίνεται κτήμα των ποδοσφαιριστών. Πρόβλημα υπήρξε χθες, όταν ο Άρης έπρεπε να ανεβάσει παίκτες στην επίθεση, να δημιουργήσει και να απειλήσει. Στις 2-3 φορές που οικοδόμησε σωστά την επιθετική του μετάβαση, υστέρησε απελπιστικά στο τελείωμα, σπαταλώντας τις στιγμές του. Και σε τέτοια ματς, οι στιγμές αυτές, γνωρίζεις ότι δεν θα είναι και πολλές. Όταν ήρθε η ώρα να ζητήσει πράγματα από το ματς και να επιστρατευτούν φρέσκα πόδια ώστε να αντικαταστήσουν τους τρεις παίκτες (Παναγίδη, Τζούρασεκ και Νταρίντα) που έγιναν αναγκαστική αλλαγή, ο Άρης δεν πήρε σχεδόν τίποτα από τους παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο. Μάλιστα το γκολ της ΑΕΚ μπαίνει μόλις βγαίνει ο Παναγίδης και για λίγο χάνεται η αμυντική ισορροπία.

Ο Κάρλσον πέταξε στα σκουπίδια άλλη μια ευκαιρία που του δόθηκε και είναι, με διαφορά, η μεγαλύτερη απογοήτευση των καλοκαιρινών μεταγραφών. Ο Σαμόρα, όσο ταλέντο διαθέτει, άλλο τόσο πνευματικά ανώριμος είναι και παρότι η διάθεση δεν του λείπει, τη χαραμίζει με επιπόλαιες ενέργειες και λογική… 5Χ5. Προφανώς κάποιος θα πρέπει να του υπενθυμίσει που παίζει και ποιες είναι οι απαιτήσεις. Ο Πάρντο δεν ήταν ο χειρότερος αλλά κι αυτός από ουσία λίγα πράγματα. Για τον Μενέντες τα έχουμε πει άπειρες φορές…

Ο Άρης δεν έχασε με κάτω τα χέρια στην ΟΠΑΠ ΑΡΕΝΑ. Στάθηκε αξιοπρεπώς αλλά θα χρειαστεί κάτι παραπάνω από μια χούφτα καλές κουβέντες για την αξιόμαχη προσπάθεια και ένα… φιλικό χτύπημα στην πλάτη, ώστε να μπορέσει να απεκδυθεί την ταμπέλα της ομάδας που δεν μπορεί να κοιτάξει φέτος πιο πάνω από την 5η θέση που δεν προσφέρει και ευρωπαϊκό εισιτήριο. Στο τέλος του πρώτου γύρου απέχει ήδη οκτώ βαθμούς από την 4η θέση και μπορεί για την 5η θέση να μην έχει προσώρας σοβαρό αντίζηλο, θα χρειαστεί όμως κάτι παραπάνω για να πλησιάσει έστω την τετράδα και να μην κρατήσει για τον εαυτό του τον ρόλο του ρυθμιστή στο πρωτάθλημα.

Σίγουρα κάποιες αναγκαίες προσθαφαιρέσεις, κυρίως στην επίθεση που τα κουκιά είναι μετρημένα και η ποιότητα σε ένδεια. Μην ξεχνάμε ότι η χθεσινή ήταν η πρώτη μάχη με την ΑΕΚ και είχε κατά κάποιον τρόπο και χαρακτήρα πρόβας. Θα ακολουθήσουν άλλες δυο μέσα στον Γενάρη για το κύπελλο όπου το διακύβευμα είναι μεγαλύτερο. Και όταν θα γίνουν τα διπλά παιχνίδια, η ομάδα του Αλμέιδα, ούτε ευρωπαϊκές υποχρεώσεις θα έχει, ούτε πιθανότατα τόσες πολλές απουσίες. Και στον Άρη δεν θα αρκεί η συμπαγής άμυνα, αλλά καλύτερη δημιουργία και φυσικά σκορ.. .