Άρης: Το μη χείρον βέλτιστον

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για τα στοιχεία που θα κρίνουν την έκβαση του πρώτου τελικού με τον Βόλο στο Πανθεσσαλικό.

Έτσι όπως έχει εξελιχθεί αυτή η περίεργη χρονιά για τον Άρη, η εξασφάλιση της 5ης θέσης είναι κάτι σαν παρηγοριά στον άρρωστο. Χρυσώνει κάπως το χάπι μιας αποτυχημένης χρονιάς (γιατί είναι ξεκάθαρη αποτυχία να είσαι 20 βαθμούς πίσω από τον τέταρτο) αλλά δεν μπορεί να δώσει ούτε συγχωροχάρτι, αλλά ούτε να κρύψει κάτω από το χαλάκι τους λόγους που οδήγησαν την ομάδα της Θεσσαλονίκης να παλεύει με τον Βόλο, με όλη τη συμπάθεια για την ομάδα της Μαγνησίας. 

Αυτοί, αν με το καλό ο Άρης τερματίσει στην 5η θέση, θα πρέπει να ειπωθούν δίχως μαλλιά στη γλώσσα και… εκπτώσεις, να αναλυθούν, να επιμεριστούν και να καταλογιστούν οι ευθύνες, γιατί μόνο έτσι υπάρχει η ελπίδα να μην επαναληφθούν με γεωμετρική πρόοδο και την επόμενη σεζόν.

Δεν θέλω φυσικά να είμαι μηδενιστής και να τα… τσουβαλιάζω όλα. Για αυτό και δεν συμφωνώ με αυτούς που ακυρώνουν ακόμη και αυτό τον τελευταίο στόχο που έμεινε να κυνηγά το club. Ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο για το Conference League. Ο Άρης πρέπει και το οφείλει στον εαυτό του να είναι.. ευρωπαίος. 

Για το πρεστίζ, την έξωθεν καλή μαρτυρία, ακόμη και για την προσέλκυση παικτών, με δεδομένο ότι το καλοκαίρι θα πάμε για… γενικό ρεκτιφιέ. Ασφαλώς δεν περιποιεί τιμή για τον Άρη να παλεύει για τα… αποφάγια, αντί να κυνηγά το κύπελλο για παράδειγμα ή μια καλύτερη θέση στο πρωτάθλημα (όπως έκανε επί Μάντζιου), αλλά είπαμε, το μη χείρον βέλτιστον.

Θα είναι οδυνηρό για τον Άρη να χάσει ακόμη και αυτή την 5η θέση. Ειδικά αν αυτό συμβεί από τον Βόλο. Δεν θα μιλάμε για αποτυχία πια, αλλά για Βατερλώ. Και να είστε βέβαιοι ότι θα αφήσει… κουσούρια και θα θρέψει, το κοιμώμενο στην παρούσα φάση, τέρας της εσωστρέφειας. Ο Άρης έχει την Κυριακή μια χρυσή ευκαιρία να κάνει, με νίκη τη μισή δουλειά. Να αποβάλλει την πίεση από πάνω του, να κόψει τον βήχα του Βόλου και να πάει πιο απελευθερωμένος στα τελευταία πέντε ματς. 

Στη χειρότερη να μην χάσει, έχοντας το δεύτερο παιχνίδι στην έδρα του, αν και σε αυτό το σενάριο, θα εξακολουθήσει να παίζει με τη φωτιά. Επομένως θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Τερζή και σε όσα είπε στη συνέντευξη που παραχώρησε λίγες ώρες πριν την κρίσιμη μάχη του Πανθεσσαλικού. Τίποτα δεν έχει σημασία αυτή τη στιγμή. Όλα μπαίνουν στην άκρη. Προπονητολογία, ποιος θα φύγει, ποιος θα έρθει, ποιοι θα παραχωρηθούν. Κοινώς οποιαδήποτε κουβέντα που αφορά την επόμενη μέρα δεν ωφελεί σε κάτι. 

Από τις 15 Μαΐου και έπειτα, όλα επί τάπητος. Ο Παλίκουτσα και όσοι έχουν την ευθύνη, καλά κάνουν και δουλεύουν το πλάνο της επόμενης σεζόν (αυτή είναι η δουλειά τους). Προσώρας προέχει το πλάνο που θα ακολουθήσει η ομάδα στο χορτάρι την Κυριακή. Καλή η διαφορά ποιότητας, αλλά σε τέτοια ματς- στόχου, μετρούν κυρίως άλλα πράγματα, πέρα από την προετοιμασία στο τακτικό κομμάτι. 

Το πάθος, η διάθεση, οι εντάσεις που πρέπει να βγάλουν οι ποδοσφαιριστές, το κίνητρο που σε ωθεί να δώσεις το κάτι παραπάνω. Ό, τι δεν βλέπουμε σε μεγάλο βαθμό δηλαδή από τον φετινό Άρη. Για μένα η πνευματική ετοιμότητα και το υψηλό επίπεδο συγκέντρωσης θα κρίνει την αναμέτρηση. Αν ο Άρης, που απέχει παρασάγγας σε ποιότητα από τον αντίπαλό του, είναι προσηλωμένος όλη τη διάρκεια του 90λεπτου, θα επικρατήσει και θα κρατά την τύχη στα χέρια του. αν επαναλάβει τις παιδικές ασθένειες, θα μπλέξει…