Το κύπελλο και η ευρωπαϊκή προοπτική

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την ανάγκη ευρωπαϊκής αξιοποίησης μιας πιθανής κατάκτησης του κυπέλλου για τον Άρη.

Όταν πριν από λίγα χρόνια η ΟΥΕΦΑ αποφάσισε να προσθέσει ακόμη μια ευρωπαϊκή διοργάνωση, αυτή του Conference League, δίπλα σε αυτές του Τσάμπιονς Λιγκ και του Γιουρόπα, στη χώρα μας, αρχικά χλευάστηκε. Θεωρήθηκε ως μια διοργάνωση που θεσπίστηκε για να… στεγάσει ομάδες από τον ευρωπαϊκό «κατιμά». Βλέπετε εμείς είχαμε μεγαλοπιαστεί και θεωρούσαμε ότι η συμμετοχή σε αυτή τη διοργάνωση, θα ήταν ένας υποβιβασμός που θα έπληττε το προφίλ των ομάδων μας.

Στην πορεία και με την αγωνιστική περιδίνηση στην Ευρώπη, γρήγορα αποδείχθηκε, ότι τελικά μάλλον πρόκειται για μια διοργάνωση που ταιριάζει γάντι στις ελληνικές ομάδες, στις οποίες προσφέρει πεδίον δόξης λαμπρό όπως αποδεικνύουν οι πρόσφατες προκρίσεις του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ.

Προφανώς και δεν έχει την χρυσόσκονη του Τσάμπιονς Λιγκ, ούτε καν την αίγλη του Γιουρόπα, όμως, οι ομάδες που παίζουν σε αυτή δεν… τρομάζουν, καθώς η πλειονότητά τους προέρχεται από ισοδύναμα πρωταθλήματα (Τσεχία, Ρουμανία, Βέλγιο, Ελβετία κτλ.) και αν προκύψουν στο διάβα μας ομάδες από Ιταλία, Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, δεν είναι οι κορυφαίες αλλά της δεύτερης ταχύτητας (Λιλ, Φιορεντίνα, Άστον Βίλα), γεγονός που κάνει τον δρόμο για μια διάκριση πιο βατό.

Το μόνο που χρειάζεται να κάνουν οι ελληνικές ομάδες είναι ένα σωστό καλοκαιρινό προγραμματισμό, που θα τους βοηθήσει να αντέξουν όταν… καλοκαιριάσει και τύχει να έχουν προχωρήσει στο Conference, ώστε να εξαντλήσουν τις πιθανότητές τους. Δηλαδή ένα ποιοτικό και γεμάτο ρόστερ για να αντέξουν στον μαραθώνιο.

Για τον Άρη, η εξασφάλιση ενός ευρωπαϊκού εισιτηρίου περνάει αναγκαστικά μέσα από την κατάκτηση του φετινού κυπέλλου. Ακόμη ένα κίνητρο που ούτως ή άλλως υπάρχει στο club, από τα 54 χρόνια ανομβρίας. Εδώ υπάρχει και μια… παγίδα. Λόγω της τεράστιας επιθυμίας που διακατέχει όλο τον οργανισμό, προκειμένου να σπάσει η πολυετής κατάρα να θεωρηθεί, ότι με μια πιθανή κατάκτηση του τροπαίου, τελείωσε και η δουλειά.

Το αντίθετο θα πρέπει να συμβεί, κατά την ταπεινή μου άποψη. Να αποτελέσει η κατάκτηση του κυπέλλου την αφορμή για να χτιστεί κάτι σοβαρό και με ορίζοντα, επιτέλους μια διάκριση στην Ευρώπη, εκεί που τα τελευταία χρόνια, ο Άρης αποτυγχάνει να πάει πέρα από τον τρίτο γύρο.

Κάποιες φορές στις λεπτομέρειες, κάποιες άλλες πέφτοντας θύμα ανεπανάληπτων εκπλήξεων- κάζων (βλέπε Κόλος Κοβαλίφκα). Σίγουρα, γιατί στην τελική κάτι δεν κάνει καλά και χύνει την καρδάρα με το… ευρωπαϊκό γάλα, χάνοντας και τα συνεπακόλουθα έσοδα, που έχει ανάγκη το club για την περαιτέρω ανάπτυξή του, σε οργάνωση και υποδομές.

Επομένως μια πιθανή κατάκτηση του κυπέλλου φέτος, θα έχει συνοδευτική αξία, στην περίπτωση που καταφέρει ο Άρης να φτάσει σε πρώτη φάση, τουλάχιστον, ως τους ομίλους, που θα του εξασφαλίσουν πρεστίζ, περαιτέρω συσπείρωση, προοπτική, έσοδα και κατακόρυφη αύξηση του ενδιαφέροντος. Μια απλή ευρωπαϊκή έξοδος για μια ακόμη σεζόν, έστω και αν επιδεικνύει μια αξιοθαύμαστη συνέπεια, δεν αρκεί για να χρυσώσει το χάπι. Η συνέχεια και η εξέλιξη είναι αυτή που δίνει όραμα…