Μια έξοχη παράσταση πριν τον τελικό

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για το εύκολο πέρασμα του Αρη απο το Αγρίνιο και το μεγάλο ραντεβού της Τετάρτης.

Με τόσο εκτεταμένο ροτέισον και μια ενδεκάδα που δεν είχε παίξει μαζί ακόμη και στην προπόνηση, αν έλεγες ακόμη και στον πιο αισιόδοξο φίλαθλο του Αρη ότι η ομάδα του θα περνούσε με το εμφατικό 0-4 απο το Αγρίνιο, θα σε… περνούσε για τρελό. Κι όμως, με αρκετούς αναπληρωματικούς, ένα κάρο απουσίες και μοίρασμα του χρόνου στους διαθέσιμους παίκτες, ο Αρης έκανε το πιο εύκολο διπλό του μακριά από τη Θεσσαλονίκη. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, γεννούσαν και τα κοκκόρια του Μάντζιου και όποιος έμπαινε είχε κάτι να προσφέρει και μάλιστα με τρόπο εμφατικό.

Το χθεσινό ματς, εκτός από τους τρεις βαθμούς που εδραιώνουν τον Αρη στην 5η θέση και τον κρατούν σε λογική απόσταση από την 4η, προσέφερε μόνο κέρδη στον προπονητή του. Και οι 11 που ξεκίνησαν, αλλά και όσοι πέρασαν ως αλλαγή, είχαν κάτι να δώσουν. Ο Χουτεσιώτης που έπαιξε μετά από 4,5 μήνες, έδειξε ότι υπάρχει ζωή και μετά τον Κουέστα και ότι μάλλον ήταν βιαστικές και άδικες οι κρίσεις μετά τον αποκλεισμό απο την Ντινάμο. Ο Φεράρι, το πρώτο που ήθελε μετά από τη δίμηνη απουσία ήταν αγωνιστικός ρυθμός και το 90λεπτο ήταν ό, τι χρειαζόταν. Ο Ρόουζ φάνηκε σαν είναι μην έλλειψε μια μέρα και… έδεσε εξαιρετικά με τον Μπράμπετς, συν την δεδομένη έφεση που έχει στις στατικές φάσεις που παραλίγο να τον χρήσει και σκόρερ με το…καλησπέρα. Ο Φατόρε, ήταν στα δικά μου μάτια, η ευχάριστη έκπληξη. Ο ορισμός του τίμιου εργάτη που θα εκτελέσει το πλάνο μέχρι κεραίας, δίχως περιττά ρίσκα. Με εξαίρεση το πρώτο τέταρτο του αγώνα, μέχρι δηλαδή να προσαρμοστεί, ο 22χρονος ήταν εξαιρετικός. Αλάνθαστος αμυντικά και όταν ξεθάρρεψε, ωφέλιμος και στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου με επιστέγασμα την ασίστ στο γκολ του Σουλεϊμάνοφ. 

Ο Τζούρασεκ, που ήταν ο ένας απο τους δυο που έπαιξε και με την ΑΕΚ, αναδεικνύεται σε ένα ρολίστα στη μεσαία γραμμή που δεν διστάζει να δοκιμάσει και τα πόδια του όπως ορθά έκανε στο γκολ με το οποίο άνοιξε το δρόμο για το διπλό. Ο Φετφατζίδης είναι φανερό ότι ακόμη δεν μπορεί να παίξει πολύ (για αυτό και αγωνίστηκε ένα ημίχρονο) αλλά μερικές σταγόνες της ποιότητας που διαθέτει τις είδαμε και στο Αγρίνιο. Μαζί βέβαια με 1-2 στιγμές της ανετοιμότητάς του. Ο Σαμόρα που κλήθηκε να μπει στα παπούτσια του Μορόν, βγάζοντας 90λεπτο ήταν εξαιρετικός. Οι επαφές του, η καλή υποδοχή, το κράτημα μπάλας αλλά και το ένστικτο του σκόρερ, δίνουν μια επιλογή στον προπονητή του όσο δεν υπάρχει εναλλακτική στη θέση του φορ. Θα πρέπει ωστόσο να διορθώσει άμεσα κάποιες εμφανείς τακτικές αστοχίες του.

Ο Σαβέριο που πέρασε ως αλλαγή, εκτός από το υπέροχο γκολ που θύμισε ΠΑΟΚ (και άρα ότι δεν ήταν τυχαίο περιστατικό αλλά ικανότητα) προσφέρει κάτι εξίσου σημαντικό στην ομάδα του. Οτι δεν υπάρχει ένα σημείο αναφοράς, όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος με τον Σουλεϊμάνοφ, αλλά και μια ακόμη σοβαρή απειλή στα άκρα για τον αντίπαλο. Μιας και αναφερθήκαμε στον Ρώσο, σκοράρει για τρίτο σερί ματς, βελτιώνοντας αυτό που του έλειπε, δηλαδή το σκοράρισμα. O Μοντόγια εξελίσσεται σε ένα ρολίστα πολυτελείας, παίζοντας οπουδήποτε αλλού εκτός της φυσικής του θέσης και ανταποκρίνεται.

Αφησα σκόπιμα τελευταίο τον Μάνου Γκαρθία γιατί, εμένα προσωπικά και μόνο που τον είδα ξανά στο χορτάρι, μου αρκεί. Ο ισπανός έδειξε στις 3-4 επαφές που είχε με την μπάλα, πόσο χαρισματικός παίκτης είναι. Οταν αποβάλλει τον φόβο θα αρχίσει να γίνεται και πιο αναγκαίος. Ο χρόνος κυλάει με το μέρος του.

Το εμπόδιο του Παναιτωλικού ξεπεράστηκε πολύ πιο εύκολα από ότι περίμενε και ο Μάντζιος. Ισως και να του το χρωστούσε η μοίρα ένα τέτοιο ματς, μετά την ταλαιπωρία που έχει τραβήξει με τόσους τραυματισμούς και ατυχίες. Να δει το σύνολο του διαθέσιμου ρόστερ να υπηρετεί το πλάνο και να αφομοιώνεται χωρίς να επηρεάζεται το σύνολο. Ένδειξη και της ποιότητας της δουλειάς που γίνεται και της ταυτότητας που αποκτά μέρα με τη μέρα η ομάδα.

Ο Αρης απο χθες το βράδυ ετοιμάζεται για το ματς της χρονιάς με την ΑΕΚ, κάτω από ιδανικές συνθήκες. Αγωνιστικά το γκρουπ είναι σε καλό μομέντουμ και η αυτοπεποίθηση στα ύψη. Η ευκαιρία που έχει μπροστά του ο Αρης είναι τεράστια. Ακόμη και αν δεν τα καταφέρει όμως ο Αρης, με την εικόνα του δείχνει ότι δεν σκοπευει σε καμία περίπτωση να ρίξει λευκή πετσέτα στο πρωτάθλημα όπου θα εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες που θα του δώσουν και οι υπόλοιποι.