Οι λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά και τη μεγάλη εικόνα

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την πολλοστή φορά που ο Αρης πληρώνει μια ολιγωρία του, στερώντας του τη δυνατότητα να κυνηγήσει κάτι παραπάνω στο πρωτάθλημα.

Ο Άρης θα μπορούσε να έχει κερδίσει το παιχνίδι στις Σέρρες. Κυνικά, επαγγελματικά, όπως πάνω-κάτω έκανε και πριν από μια εβδομάδα με την Κηφισιά, χάρη σε μια σπάνια στιγμή ποδοσφαιρικής έμπνευσης του χαρισματικού σκόρερ που λέγεται Μορόν. Μια στιγμιαία αδράνεια στο τέλος και μια αλληλουχία λαθών στην οποία συμμετέχουν αρκετοί παίκτες, του στέρησε το τρίποντο. Θύμισε λίγο το εντός έδρας παιχνίδι με τη Λαμία που πάλι ισοφαρίστηκε στο τέλος ή αν θέλετε τον πλήρωσε με το ίδιο νόμισμα ο Πανσερραϊκός για τον τρόπο που έχασε στο παιχνίδι του πρώτου γύρου.

Συμφωνώ ότι ο Άρης το ήλεγχε το ματς. Δεν του δημιούργησε σοβαρά προβλήματα ο αντίπαλος ούτε πιέστηκε ιδιαίτερα. Πήγε το παιχνίδι σε ασφαλή νερά, χωρίς περιττά ρίσκα, ψάχνοντας τη μια καλή στιγμή που θα τον έβαζε μπροστά στο σκορ. Οταν όμως έπρεπε να… φάει την μπάλα, να ροκανίσει τον χρόνο, δεν είχε το καθαρό μυαλό. Δυο- τρεις τέτοιες ολιγωρίες μεσα στη σεζόν, είναι αυτές που του στερούν τη δυνατότητα να κυνηγήσει με περισσότερες αξιώσεις το κάτι παραπάνω στο πρωτάθλημα. Οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά και που, θέλοντας και μη τον οδηγούν στον μονόδρομο του Κυπέλλου.

Το χθεσινό ματς μας εδειξε όμως και κάτι ακόμη. Οτι το γκρουπ, που έδωσε χθες το δέκατο παιχνίδι σε 28 μέρες, ουσιαστικά πάει στο ρελαντί. Εχει φτάσει στο οριό του και ίσως και έχει τρυπήσει και το ταβάνι του. Παίζει όσο χρειάζεται και στα παιχνίδια με ομάδες όπως ο Πανσερραϊκός, με όλο το σεβασμό στην ομάδα των Σερρών, του είναι αρκετές κάποιες εκλάμψεις. Η το ταλέντο των παικτών του που με μια ενέργεια όπως χθες ο Μορόν, μπορούν να ξεκλειδώσουν τέτοια παιχνίδια που ο αντίπαλος αμύνεται στο δικό του μισό. Δεν βάζω μέσα τα ντέρμπι γιατί εκεί είναι άλλη η προσέγγιση.

Είναι όμως φανερό, ότι όταν υπάρχει συσσωρευμένη κόπωση, εμφανίζονται πιο εύκολα και τα κενά που εξακολουθούν να υπάρχουν στο ρόστερ και δεν έχουν καλυφθεί απόλυτα. Οπως αυτό στο αριστερό μπακ. Δεν γίνεται σε ματς κόντρα στον Πανσερραϊκό, ο Άρης να παίζει με αριστερό μπακ… ένα δεξί. Ευνουχίζοντας αυτόματα ολόκληρη την πτέρυγα, αφού, λογικά, ο Μοντόγια δεν μπορεί να συνεισφέρει επιθετικά και να βοηθήσει τον παίκτη που έχει μπροστά του. Η να βγαίνει ένα χαφ (Τζούρασεκ) και αφενός να μην υπάρχει παίκτης να τον αντικαταστήσει και αφετέρου να μην βγαίνουν τα μαρκαρίσματα.

Είναι καιρός τώρα που ο Άρης πορεύεται με αναγκαστικές αλχημείες από τον προπονητή του προκειμένου να μακιγιάρει τις δεδομένες αδυναμίες του αλλά και να αντιμετωπίσει τους αλλεπάλληλους τραυματισμούς που έχουν βρει την ομάδα του. Ο Άρης έχει μπροστά του δυο τελικούς. Αυτούς με τον Παναιτωλικό στα ημιτελικά για να πάει στον τελικό. Στο πρωτάθλημα, η θέση του στην 5άδα δεν διακυβεύεται. Η τέταρτη όμως, υπο τις παρούσες συνθήκες μοιάζει με ανέφικτο στόχο…, ειδικά όταν πετάς στα σκουπίδια ματς όπως αυτό στις Σέρρες.