Αρχίζει να ξαναγίνεται γκρουπ και θα το παλέψει μέχρι το τέλος

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την εξαιρετική εμφάνιση του Αρη κόντρα στον Παναθηναϊκό που τον διατηρεί ζωντανό στη μάχη της τετράδας.

Έγραφα, προφητικά πριν από το σημαντικό παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό ότι για να έχει τύχη ο Αρης κόντρα στον Παναθηναϊκό θα έπρεπε να κάνει το τέλειο παιχνίδι. Τέλειο δεν ξέρω αν υπάρχει, αλλά έχω την αίσθηση ότι ο χθεσινός Αρης το άγγιξε με βάση αυτά που το συγκεκριμένο γκρουπ μπορεί να υποστηρίξει στο χορτάρι. Είχε όλα εκείνα τα στοιχεία που είναι σημαντικά σε ένα ντέρμπι και τα είχε σε υπερθετικό βαθμό. Ηταν διαβασμένος, άρτια προετοιμασμένος, και δεν παρέκλινε του πλάνου που είχε καταστρώσει ο Ουζουνίδης, σχεδόν ποτέ στο εύρος του 90λεπτου. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν ισοπεδωτικός σε τέτοιο βαθμό που ένας ουδέτερος παρατηρητής θα νόμιζε ότι η ομάδα με τα κιτρινόμαυρα είναι αυτή που παλεύει για τον τίτλο και όχι οι… τύποι με τα πράσινα, τους οποίους δεν επέτρεψε να του κάνουν ούτε μια τελική στην επανάληψη.

Για να πάρει σάρκα και οστά όλο αυτό που είχε σχεδιάσει ο προπονητής, έπρεπε οι ποδοσφαιριστές να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους. Ποιον πρώτα να μνημονεύσεις και ποιον να μην… ξεχάσεις. Τον Κουέστα που έπαιζε με ενοχλήσεις στο γόνατο; Τον Μεντίλ που μόλις βρήκε κώδικα επικοινωνίας με τον Σαβέριο, άρχισε τα γνωστά του ανεβάσματα; Τον Βέλεθ που πήρε στο.. δωμάτιο τον Ιωαννίδη και τον κλείδωσε εκεί σε όλο το ματς; Πραγματικά πιστεύω ότι ο υγιής Βέλεθ δεν έχει τέρι και συν τοις άλλοις βοηθάει και στην καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας από πίσω μαζί με τον αλάνθαστο χθες Φαμπιάνο.

Για τον Νταρίντα ότι και να πεις θα είναι πλεονασμός. Πρόσθεσε ακόμη μια σπουδαία εμφάνιση που δεν προκαλεί έκπληξη σε κανένα και το κάνει να φαίνεται τόσο απλό. Το σημαντικό είναι ότι χθες είχε εξαιρετικούς παρτενέρ στη μεσαία γραμμή. Ο Σιφουέντες κάτι παθαίνει στα ντέρμπι και σεληνιάζεται ενώ ο Μόντσου, ήταν εξαιρετικός σε άμυνα και επίθεση. Για τον Μορόν το ότι σημείωσε ένα ακόμη γκολ, δεν μου λέει κάτι. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι η ομαδικότητα που έδειξε χθες ο Ισπανός, η διάθεση που έβγαλε ακόμη και στην άμυνα, το ότι… ενώθηκε ξανά με το γκρουπ. Καλή προσθήκη μοιάζει και ο Σπίκιτς με πολύπλευρη συνεισφορά αλλά το κλειδί χθες νομίζω ήταν ο Σαβέριο. Ο άσσος στο μανίκι του Ουζουνίδη που έκανε άνω-κάτω την άμυνα του Παναθηναϊκού στην καλύτερη εμφάνισή του με τη φανέλα του Αρη. Το πρόβλημα με τον Σαβέριο δεν είναι οι ικανότητες. Αυτές τις έχει. Η σταθερότητα είναι…

Θέλω να σταθώ λίγο στην εικόνα γενικά του γκρουπ. Φαίνεται ότι ο Ουζουνίδης, πέρα από τη βελτίωση στο αγωνιστικό και τακτικό κομμάτι που σιγά-σιγά είναι εμφανής, έχει επενδύσει πολυ στην βελτίωση του κλίματος στο εσωτερικό της ομάδας, κάτι για το οποίο είχαν ακουστεί μέχρι και… χοντράδες.  Προσπαθεί με όλα τα προβλήματα, να κάνει τον Αρη… ΟΜΑΔΑ, γνωρίζοντας ότι μόνο ενωμένο το γκρουπ μπορεί να πάει μπροστά. Ακόμη και η χρησιμοποίηση του Πάρντο στις καθυστερήσεις, ενός παίκτη δηλαδή που ήταν με το ένα πόδι εκτός ομάδας, έχει τη σημειολογία της. Δείχνει σεβασμό σε όλο το ρόστερ και αυτό δεν μπορεί να μην έχει θετικό αντίκτυπο στα αποδυτήρια.

Το από εδώ και πέρα είναι επίσης πολύ σημαντικό. Η λεγόμενη διαχείριση των συναισθημάτων. Το αναγκαίο κοντρόλ από την απόλυτη ευφορία που είναι λογικό να επικρατεί απο χθες το βράδυ, στην σκληρή πραγματικότητα που επιβάλει άμεση προσγείωση, γιατί η συνέχεια και η σταθερότητα είναι αυτή που κάνει μια ομάδα να… μεγαλώνει και όχι οι νίκες… φωτοβολίδα όσο σημαντική και αν ήταν η χθεσινή κόντρα στον Παναθηναϊκό. Και χαίρομαι πραγματικά που βλέπω τον προπονητή, που η καρδούλα του το ξέρει πόσο ανάγκη είχε και ο ίδιος από ένα πρώτο μεγάλο αποτέλεσμα που φέρνει και τη δική του σφραγίδα, να βάζει αμέσως ένα φρένο στα πανηγύρια (λέγοντας ότι δεν γίναμε υπερομάδα), βλέποντας ότι η έπαρση μπορεί να αποδειχθεί ο χειρότερος σύμβουλος.

Χθες ο Αρης επιβεβαίωσε ότι όχι μόνο δεν ρίχνει λευκή πετσέτα όσον αφορά την τετράδα (ακόμη και αν φαίνεται ότι αδίκησε βάναυσα μέσα στη σεζόν τον εαυτό του) αλλά θα παίξει τα ρέστα του στα τέσσερα εναπομείναντα ματς. Και ειλικρινά πιστεύω ότι αν περάσει με διπλό από τη Λειβαδιά, όλα γίνονται…