Ο Κώστας Σωτηρίου γράφει για την Εθνική που επιχειρεί να «κτίσει» ο Βασίλης Σπανούλης «φωτίζοντας» γεγονότα και συμπεριφορές, που φέτος μας κάνουν αισιόδοξους…
Τα τελευταία (πολλά) καλοκαίρια η Εθνική Μπάσκετ των Ανδρών είναι μια… πονεμένη ιστορία για αρκετούς λόγους, που έχουν αναλυθεί διεξοδικά από τους αρθρογράφους στα ελληνικά μίντια. Αυτή η εκδοχή της Εθνικής, η ομάδα του 2024, έχει τα φόντα, ώστε να προκαλέσει έντονες συγκινήσεις στους Έλληνες και δεν το γράφω αυτό, επειδή συνέτριψε (109-82) την Δομινικανή Δημοκρατία στην πρεμιέρα του προολυμπιακού τουρνουά, που διεξάγεται στο ΣΕΦ. Δεν σκοτώσαμε δα και το θηρίο!
Η αίσθησή μου βασίζεται σε αρκετά γεγονότα, συμπεριφορές και αντιδράσεις, που έχει δείξει αυτή η παρέα, που επιχειρεί να δημιουργήσει ο Βασίλης Σπανούλης και οι συνεργάτες του σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Κατ’ αρχάς, δεν είναι ίδια ομάδα με πέρυσι. Πλέον, ο Τόμας Ουόκαπ έχει δίπλα τον έναν παίκτη - κομπιούτερ, τον Νικ Καλάθη, που πριν από μερικά καλοκαίρια λίγο έλειψε, ώστε να βρεθούν συμπαίκτες και στον Ολυμπιακό. Δεύτερον, υπάρχει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, πιο διψασμένος, αλλά και πιο συνειδητοποιημένος από ποτέ, και σίγουρα πιο ώριμος. Ο Ντίνος Μήτογλου πέρυσι τραυματίστηκε στο χέρι και μαζί του «πόνεσε» όλη η ομάδα και υπέστη τεράστιο σοκ όλος ο αγωνιστικός σχεδιασμός του Δημήτρη Ιτούδη.
Επιπροσθέτως, ο Γιώργος Παπαγιάννης έχει σταθεροποιήσει το παιχνίδι του καθιερώνοντας δύο τρίποντα και μερικά καρφώματα ανά ματς. Ορισμένα παιδιά, όπως οι δύο Βασίληδες, ο Χαραλαμπόπουλος και ο Τολιόπουλος, βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή ψυχολογική κατάσταση, έρχονται από σπουδαίες σεζόν και έχουν πλέον νέα ενισχυμένα συμβόλαια. Για τους έμπειρους Παπανικολάου και Λαρεντζάκη δεν τίθεται θέμα, ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης έχει πλέον τον ρόλο του, ενώ υπάρχουν τα χαμόγελα των πιο νεαρών Μωραΐτη και Κώστα Αντετοκούνμπο, που έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια και όσοι γνωρίζουν τι εστί ομάδα, ξέρουν τι σημαίνει χαμόγελο και όχι κατσουφιασμένο πρόσωπο, «επειδή δεν έπαιξα πολύ»…
Οφείλουμε, ωστόσο, να σταθούμε λίγο περισσότερο στο κεφάλαιο «Γιάννης». Μέσα από μια ειλικρινή σχέση, ο Σπανούλης έχει καταφέρει να διαχειρίζεται τέλεια έναν σουπερστάρ παγκόσμιας κλάσης. Δεν είναι μόνο το αγωνιστικό σκέλος, αλλά η συνολική διαχείριση και η συνεργασία με τους Μπακς. Προσέξτε, όμως! Είναι και ο Γιάννης πιο ώριμος και οι Μπακς πιο χαλαροί σε σχέση με τα προηγούμενα καλοκαίρια, στα οποία μικροεπεισόδια ή και μεγαλύτεροι καβγάδες, διατάρασσαν την ηρεμία της ομάδας σπέρνοντας ζιζάνια στις σχέσεις.
Δεν θα ξεχάσουμε ότι οι Μπακς «φύτεψαν» τον ασίσταντ κόουτς Τζος Οπενχάιμερ στο τεχνικό επιτελείο του Δημήτρη Ιτούδη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και αποδεδειγμένα το εγχείρημα δεν πήγε καλά. Και φέτος, οι Μπακς έστειλαν ανθρώπους στην Ελλάδα για να παρακολουθούν και να ενισχύουν τον Γιάννη, αλλά η παρουσία τους είναι πιο διακριτική, με σύνεση και χωρίς παρεμβάσεις στο έργο του προπονητή. Εν τάξει, το καταλάβαμε ότι στο ματς με τους Δομινικανούς ο Γιάννης έπαιζε με… το ρολόι. Σχεδόν σε κάθε εμπορικό τάιμ άουτ έβγαινε μόνος του (!), αλλά φέτος υπάρχει καλύτερη συνεννόηση και αυτό οφείλεται και στον κόουτς Σπανούλη, που έχει απέναντι του έναν σταρ του αθλήματος και πρέπει να τον διαχειριστεί με προσοχή.
Δεν σας κρύβω ότι στο gala που είχε οργανώσει η ΚΑΕ Ολυμπιακός στην Βουλιαγμένη προς τιμήν του, όταν «έσπασε» ο κόσμος γύρω στις 02.00, είχαμε μια μεγάλη διαφωνία. Ο Σπανούλης επέμενε ότι «για να πετύχουμε, δεν χρειάζονται κλασικοί σουτέρ» και εγώ αντέτεινα ότι «χωρίς σουτέρ, θα ξαναχάσουμε αν πχ συναντήσουμε στον δρόμο μας την Γερμανία, στην οποία σουτάρουν καλά και οι πέντε, από τον άσο ως τον σέντερ!». Ισχυρογνώμων και πεισματάρης, όπως οι περισσότεροι «legends» του αθλήματος, συνέχισε να τονίζει δημοσίως και ιδιωτικά ότι «ούτε εμείς είχαμε κλασικούς σουτέρ, όταν κατακτούσαμε τα μετάλλια». Το δήλωσε και μετά το ματς με τους Λατινοαμερικανούς.
«Εγώ ζητάω από όλους να είναι επιθετικοί», υπερθεμάτισε μιλώντας στη Δημόσια Τηλεόραση. «Δεν υπάρχει κάποιος που του έχω πει να μην σουτάρει, που να μην είναι επιθετικός. Πιστεύω ότι στο μοντέρνο μπάσκετ όλοι πρέπει να αμύνονται και να επιτίθενται. Δεν πρέπει να έχουμε αδύναμο κρίκο στην άμυνα και δεν έχουμε. Για αυτό πολλές φορές η άμυνά μας είναι εντυπωσιακή. Λένε ότι δεν έχουμε σουτ. Και όταν πετύχαμε και πήραμε τα μετάλλια, δεν είχαμε κανέναν τρομερό σουτέρ, αλλά είχαμε καρδιά και το πιστεύαμε. Και αυτά τα παιδιά είναι ένα εξαιρετικό σύνολο, τους πιστεύω, πιστεύω στο σουτ τους και πιστεύω και στις δυνατότητές τους». Η εμπιστοσύνη του προπονητή προς τους παίκτες είναι το κλειδί, που μπορεί να κάνει πχ τον Καλάθη ή τον Ουόκαπ να σουτάρουν με την ψυχολογία του… Στεφ Κάρι!
Σαφέστατα, θα υπάρξουν και δύσκολα βράδια. Η ομάδα θα δοκιμαστεί απέναντι σε ικανότερους αντιπάλους και τότε θα κληθεί να δείξει τον χαρακτήρα που κτίζει, τόσο στα επικείμενα νοκ-άουτ στο ΣΕΦ, όσο και στο Παρίσι. Ο Σπανούλης, βέβαια, δεν θέλει να σκέφτεται τόσο μακριά, αλλά εμείς δικαιούμαστε να ονειρευόμαστε και να πιστεύουμε ότι αυτή η Εθνική Ανδρών μπορεί να ξορκίσει την κατάρα των προολυμπιακών τουρνουά: Άκου… 1/12 προκρίσεις και αυτή η μια στο ΟΑΚΑ το 2008! Πλησιάζει η στιγμή, που το κοντέρ θα γράψει 2/13 και εδώ θα είμαστε για να τα αναλύσουμε…