Η ΑΕΚ έχασε την ευκαιρία για νίκη, όταν έβγαλε το πόδι από το γκάζι

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για το πιο κομβικό σημείο του ντέρμπι που έκρινε και το αποτέλεσμά, για την εικόνα της ΑΕΚ που πρώτη φορά φέτος ήταν τόσο κοντά στην περυσινή, που όμως ακόμα έχει δρόμο μπροστά της για να την πιάσει αλλά και για τον Ζίνι

Είναι εντελώς λάθος οποιαδήποτε κουβέντα για το τι ήθελε οπωσδήποτε η ΑΕΚ σ’ ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, σε συνάρτηση με την συνθήκη για το εάν είναι νωρίς και κρίνει ή όχι κάτι στο πρωτάθλημα ή ακόμα και με το εάν υπήρχαν απουσίες. Το απολύτως αυτονόητο είναι πως η ΑΕΚ παντού και πάντα μπαίνει στο γήπεδο για να κερδίσει τέτοιου είδους παιχνίδια, είτε δίνουν, είτε δεν δίνουν κάτι. Είτε είναι πλήρης, είτε με έντεκα απουσίες. Και φυσικά καμία ισοπαλία, επίσης σε οποιαδήποτε συνθήκη, δεν την αφήνει ευχαριστημένη.

Από εκεί και πέρα υπάρχει το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι. Σ’ αυτό το καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι, η ΑΕΚ σ’ ένα ντέρμπι απέναντι στον Ολυμπιακό, την δεδομένη χρονική στιγμή που ο Αλμέιδα δεν το κρύβει πως η ομάδα έχει δρόμο για να φτάσει εκεί που έχει δείξει πως μπορεί να φτάσει, με τις δεδομένες απουσίες, την δουλειά σε σημαντικό κομμάτι του ματς, την έκανε σωστά. Και στο τέλος της ημέρας, αν κάποιος ψάξει να βρει γιατί η ΑΕΚ δεν κέρδισε αυτό το ματς, είναι γιατί σ’ ένα πολύ κομβικό σημείο του παιχνιδιού, έβγαλε το πόδι από το γκάζι.

Η ΑΕΚ ίσως για πρώτη φορά στην φετινή σεζόν, όχι απλώς έχει μπει σε ματς με την περυσινή ένταση, αλλά συνολικά η αγωνιστική της εικόνα στα πρώτα 45 λεπτά, είναι πολύ κοντά σ’ αυτή που της έδωσε το νταμπλ. Ο Αλμέιδα βλέπει να λειτουργεί πολύ καλά αυτό το σχεδόν κλασικό 4-4-2 που έχει επιλέξει με τον Αραούχο κοντά στον Πόνσε. Η ΑΕΚ έχει διαβάσει πολύ καλά τις αδυναμίες του Ολυμπιακού και τις εκμεταλλεύεται κυρίως από την δική της δεξιά πλευρά και αριστερή του αντιπάλου. Και βρίσκει το γκολ, αφού πρώτα έχει προειδοποιήσει με φάσεις και με τον Τσούμπερ και με τον Μοχαμάντι.

Σ’ ένα πολύ φουριόζικο πρώτο 25άλεπτο, η ΑΕΚ όχι απλώς δεν έχει επιτρέψει στον Ολυμπιακό να κάνει ούτε μισή φάση, αλλά βάζει και το γκολ που την φέρνει μπροστά στο σκορ. Παίρνει και την ώθηση από την έκρηξη της κερκίδας. Σ’ αυτό το κομβικό σημείο, η περυσινή ΑΕΚ θα είχε συνεχίσει με το πόδι στο γκάζι και θα είχε ψάξει και δεύτερο γκολ για να τελειώσει την δουλειά. Και ήταν πολύ προφανές πως είχε το… γήπεδο για να το κάνει διότι ο αντίπαλος της δεν πατούσε καθόλου καλά.

Όμως η φετινή ΑΕΚ ακόμα έχει δρόμο για να φτάσει σ’ αυτό που ήταν πέρυσι, όπως ο ίδιος ο Αλμέιδα έχει πει πολλές φορές. Κάτι που την έκανε αντί να συνεχίσει με το πόδι στο γκάζι, όχι απλώς να το βγάλει, αλλά ουσιαστικά να πατήσει φρένο. Από το γκολ του Πόνσε και μετά, η ΑΕΚ δίνει και χώρο και μπάλα και εύκολα λάθη στον Ολυμπιακό. Και φυσικά σ’ ένα ντέρμπι, αυτό πιθανότατα θα το πληρώσεις. Από την εξέδρα αυτή η αντίδραση της ΑΕΚ για φρένο, αντί φουλ γκάζι μετά το γκολ του Πόνσε, ίσως και να μοιάζει ανεξήγητη. Μέσα στο γήπεδο, δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο.

Η ΑΕΚ χωρίς ακόμα να έχει βρει τον ρυθμό που θέλει και τον βαθμό ετοιμότητας που προβλέπει η δουλειά του Αλμέιδα, έχει χρειαστεί να κουβαλήσει στα πόδια της, τέσσερα φουλ έντασης ευρωπαϊκά ματς για τα προκριματικά. Και μάλιστα σ’ ένα διάστημα που οι απουσίες έχουν κλείσει το rotation, αλλά και ένας παίκτης κλειδί όπως ο Πινέδα, είναι ταλαιπωρημένος και κουρασμένος από ένα καλοκαίρι στο οποίο έκανε τα πάντα και ταξίδεψε α' όλες τις ηπείρους για να συνεχίσει να παίζει μπάλα μετά από μια απαιτητική περυσινή σεζόν. Μέχρι και πριν τρεις μέρες, ήταν στην Ατλάντα για φιλικό του Μεξικού. Με λίγα λόγια, ακόμα δεν είναι σε θέση η ΑΕΚ να πάει γκαζωμένη σ' ένα ολόκληρο ντέρμπι. Το έκανε πέρυσι. Θα το βρει και φέτος. 

Φυσικά και εκτός από το κομβικό σημείο του ματς, που η ΑΕΚ δεν συνέχισε με το πόδι στο γκάζι, υπάρχει και ένα ολόκληρο δεύτερο ημίχρονο. Αλλά την ευκαιρία της να γίνει αφεντικό και να καθαρίσει το ματς, η ΑΕΚ την έχασε με τον τρόπο που αντέδρασε όταν προηγήθηκε. Θα μπορούσε να είχε πάει ίσως και με 2-0 στα αποδυτήρια, αν συνέχιζε με τον ίδιο ρυθμό. Πήγε με 1-1, επειδή άλλαξε την ταχύτητα του παιχνιδιού της και μαζί και ολόκληρη την εικόνα που είχε όχι μόνο η ίδια, αλλά και ολόκληρο το ματς μέχρι εκείνη την στιγμή. Και για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Αλμέιδα ήξερε καλά πως εκτός όλων των άλλων, αυτή την φορά δεν θα μπορούσε να φέρει από τον πάγκο στο δεύτερο ημίχρονο παίκτες κουμανταδόρους όπως ο Γκατσίνοβιτς ή ο Μάνταλος.

Καθαρά ποδοσφαιρικά, αυτές οι δυο απουσίες ήταν πολύ πιο κομβικές σ’ αυτό το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, σε σχέση με τον Λιβάι. Ο Πόνσε την δουλειά του στην επίθεση την έκανε. Αυτό που έλειψε πολύ εμφανώς από την ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν να πάρει δημιουργία και εμπνεύσεις στο παιχνίδι της. Κάτι που κατά κόρον δίνει ο Γκατσίνοβιτς συνήθως από την βασική ενδεκάδα και ο Μάνταλος ερχόμενος από τον πάγκο. Τώρα όλα έπρεπε να τα κάνει ο Πινεδα, τον οποίο ο Αλμέιδα προσπαθεί να τον διαχειριστεί για να του παίρνει πράγματα για το παιχνίδι της ομάδας και ταυτόχρονα να του δίνει και ανάσες. Και παρότι ο Πελάδο τακτικά το δούλεψε πολύ και πολύ ανακάτεμα της τράπουλας, εκτός από ένα μικρό γκάζι στο φινάλε του ματς, την ορμή του ξεκινήματος δεν την ξαναβρήκε. 

Για να το κλείνουμε, η ΑΕΚ έβγαλε ένα ντέρμπι που έδειξε πως θα μπορούσε να το κερδίσει και που δεν το έχασε. Στο ντέρμπι αυτό έδειξε για πρώτη φορά, πως μπορεί να ξαναγίνει η ομάδα που ήταν πέρυσι και πήρε το νταμπλ. Την έχει τη νοοτροπία, την έχει την ταυτότητα, το έχει το υλικό. Έδειξε πως το έχει μπροστά της για να το πετύχει. Επίσης σ’ αυτό το ντέρμπι, έδειξε πως το καθαρά δικό της ποδοσφαιρικό προϊόν που λέγεται Ζίνι, μπορεί να βγει ακριβώς αυτό που προσδοκούν οι άνθρωποι της και ο Αλμέιδα που τον ξεχώρισε και τον δούλεψε μεθοδικά από την πρώτη στιγμή. Ο πιτσιρικάς πήγε να γίνει game changer, πήγε να βάλει το γκολ της χρονιάς και κυρίως έδειξε πως κάνει άριστα ο Πελάδο και ποντάρει πάνω του όλα τα λεφτά του.

Και κάτι τελευταίο.  Ως προς την διαιτησία, κακώς γίνεται κουβέντα για το αν ήταν ή δεν ήταν ανατροπή του Ρότα και δεν γίνεται για το εάν είναι ή δεν είναι ανατροπή στον Ελίασον ένα… τάκλιν πιο πριν. Επίσης είναι πραγματικά τεράστια απορία, πως ο Κίνι έβγαλε όλο το ματς χωρίς κίτρινη και κυρίως πως ο Μαρτίνεθ πρόλαβε να αντικαταστήσει τον Φορτούνη, χωρίς να πάρει δεύτερη κίτρινη.