Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για την προσθήκη του Αζεντίν Ουναΐ στο ρόστερ του Παναθηναϊκού, που δεν πρέπει να σχετίζεται με την αγωνιστική αξιοποίηση του Τάσου Μπακασέτα.

Ολοκληρώνεται μία ήσυχη εβδομάδα για το Τριφύλλι (μην το ματιάσουμε μόνο), δίχως προβλήματα για τον Ντιέγκο Αλόνσο. Ο Ουρουγουανός προπονητής έχει τη δυνατότητα να εργαστεί με το σύνολο του ρόστερ που υπολογίζει. Και σε αυτό το πρίσμα δεν γίνεται, πραγματικά, να ανακαλύπτονται προβλήματα.

Σε κάθε ομάδα είναι ευλογία για τον προπονητή να διαθέτει δύο, τουλάχιστον, παίκτες σε όλες τις θέσεις. Να μην πονοκεφαλιάζει από το βαρύ πρόγραμμα, που ο Παναθηναϊκός έχει, ούτε από έναν τραυματισμό ή μία τιμωρία.

Η προσθήκη του Αζεντίν Ουναΐ στο δυναμικό και ο τρόπος που θα μπει στο ενεργό rotation αποτελούν τη μεγάλη συζήτηση της εβδομάδας, μετά τον ΠΑΟΚ. Ο Μαροκινός μπήκε αλλαγή, στη Θεσσαλονίκη, στο 79’. Ήταν αλάνθαστος στο passing game (8/8 εύστοχες μεταβιβάσεις), είχε ένα κερδισμένο φάουλ εκτός περιοχής και έδειξε να «γλυκαίνει» το παιχνίδι του Τριφυλλιού στο επιθετικό του μισό. Στοιχεία που θα χρειαστούν, σε απόλυτο βαθμό, απέναντι στον Πανσερραϊκό στο άδειο, λόγω τιμωρίας, ΟΑΚΑ.

Ότι ήρθε για να έχει σημαίνοντα ρόλο κρίνεται δεδομένο. Η ποικιλομορφία στο παιχνίδι του, επίσης, δεν χρειάζεται μπόλικη κουβέντα. Είναι «8άρι», που, όμως, προσφέρει με την ευκολία στο «10». Συμβαίνει στην Εθνική ομάδα του Μαρόκου, όπως στην προηγούμενη διακοπή. Έχει τα χαρακτηριστικά (ταχύτητα, ντρίμπλα) να αγωνιστεί αριστερά στα εξτρέμ. Αλλά ποτέ δεν έκανε τα καλά του ματς, στο σημείο αυτό του γηπέδου. Παράδειγμα, η ήττα της προηγούμενης ομάδας του, Μαρσέιγ, στη Λεωφόρο, με 1-0, από τον Παναθηναϊκό το καλοκαίρι του 2023. Ο Ουναΐ αγωνίστηκε ως αριστερός εξτρέμ και δεν ήταν τόσο καλός.

Η θεωρία ότι «κουτουλάει στον Μπακασέτα»

Σε μία πρώτη ανάγνωση, το συμπέρασμα αυτό δεν είναι απολύτως λάθος. Πράγματι, ο Ουναΐ και ο Τάσος Μπακασέτας έχουν κάποια, κοινά, επιθετικά χαρακτηριστικά. Κυρίως, τη συμπεριφορά στο κουβάλημα της μπάλας σε μικρό χώρο, αλλά και το πιβοτάρισμα με αυτή. Στο κομμάτι αυτό, στην υποδοχή, δηλαδή, της μπάλας με πλάτη στην αντίπαλη άμυνα και στο γύρισμά της μπροστά, ο Μαροκινός δείχνει ένα κλικ πιο μπροστά από τον αρχηγό της Εθνικής Ελλάδας.

Όμως, η αξιοποίηση του Μπακασέτα δεν γίνεται, ειλικρινά, να βρίσκει… τοίχο στην ορθή αξιοποίηση του Ουναΐ. Θα υπάρξουν παιχνίδια, στα οποία θα χρειαστεί να συνυπάρξουν. Όπως αυτό με τον Πανσερραϊκό, που έρχεται. Το Τριφύλλι θα πρέπει να πιέσει τον αντίπαλο και όχι, αποκλειστικά, να αμυνθεί. Για να ολοκληρωθεί ορθολογικά η διαδικασία, η 11άδα θα αποτελείται από παίκτες με επιθετικές δυνατότητες σε κλειστές άμυνες. Που θα ανοίξουν χώρους, σε μήκος και πλάτος.

Τέτοιοι αγώνες είναι ταμάμ για το δίδυμο Ουναΐ - Μπακασέτας, μαζί με έναν καθαρό αμυντικό μέσο, όπως ο Αράο, στην 3άδα των χαφ. Αποδεκτό ότι στα βαθμολογικά ντέρμπι στην Ελλάδα, ή στο παιχνίδι με την Τσέλσι για το Conference League για παράδειγμα, η λογική προστασίας των μετόπισθεν θα θέσει ως προτεραιότητα μία διαφορετική προσέγγιση. Πιο αμυντική. Οπότε εκεί, μάλλον, χρειάζεται ένας ποδοσφαιριστής με άλλα χαρακτηριστικά στη μεσαία γραμμή, σαν τον Νεμάνια Μαξίμοβιτς.

Σε πιο ανταγωνιστικά παιχνίδια, ανάλογα και με τον τρόπο που θέλει να προσαρμοστεί ο Ντιέγκο Αλόνσο στον αντίπαλο, θα τεθεί το δίλημμα. Αν ο Παναθηναϊκός αποφασίσει να φτάσει πιο εύκολα στην περιοχή της άλλης ομάδας ή να γίνει πιο απειλητικός έξω από αυτήν, θα πρέπει να προτιμηθεί ένας εκ των δύο. Ουναΐ ή Μπακασέτας, αντίστοιχα, βάσει δυνατοτήτων.

Ο Παναθηναϊκός έχει δύο «πυρηνικά όπλα» στα «φτερά», τούς Τετέ και Πελίστρι. Και, φυσικά, τον κορυφαίο Έλληνα επιθετικό Φώτη Ιωαννίδη. Αυτό είναι το δύσκολο task για τον προπονητή. Ποιο σχήμα, δηλαδή, μπορεί να αναδείξει τις αρετές τους με πιο επαρκή τρόπο. Την παραπάνω επιδίωξη μπορούν να το εξυπηρετήσουν αμφότεροι, αγωνιζόμενοι ταυτόχρονα.