Δεν φταίει η ΑΕΚ που όταν χαμογελά, προκαλεί νευρικότητα και άγχος

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για όσα έγιναν την Παρασκευή με την περιβόητη ψηφοφορία και αφορούν την ΑΕΚ και κυρίως έχουν... προβολή στο πως βγήκε η Ένωση από την δοκιμασία της προηγούμενης εβδομάδας και η εικόνα που βγάζει προς τα έξω

Για να βάζουμε τα πράγματα σε μια σειρά, το αντικείμενο της ψηφοφορίας δια περιφοράς που έγινε την Παρασκευή το απόγευμα, ήταν το αίτημα του ΠΑΟΚ να αναβληθεί το παιχνίδι με τον ΟΦΗ, επειδή είχε τιμωρημένους παίκτες. Με αιτιολογία πως η διαδικασία με την οποία τιμωρήθηκαν, θα τεθεί την Δευτέρα επί τάπητος, προκειμένου να τροποποιηθεί. Ομολογώ πως στην μακρόχρονη προϊστορία πραγμάτων και θαυμάτων του ελληνικού ποδοσφαίρου, δεν έχει υπάρξει ξανά κάτι αντίστοιχο.

Αίτημα αναβολής είχε καταθέσει και ο Παναθηναϊκός το 2023, αλλά τότε η αιτιολογία αφορούσε κρούσμα κόβιντ. Βεβαίως δεν υπήρχε τότε πλέον κανένα σχετικό πρωτόκολλο περί του ιού για να βασιστεί. Και η ψηφοφορία έβαλε αναβολή μόνο κατά μία ημέρα, διότι διαφορετικά θα υπήρχε πολύ προφανής αλλοίωση του πρωταθλήματος. Φανταστείτε όμως, πόσο πολύ περισσότερο αυτό ισχύει τώρα, που το αίτημα για αναβολή οφείλεται στο γεγονός πως υπάρχουν... τιμωρημένοι.

Αν μάλιστα θεωρείται επιχείρημα πως η διαδικασία μέσω της οποίας τιμωρήθηκαν οι παίκτες, πρόκειται να αλλάξει άμεσα, τότε μπορεί να το χρησιμοποιήσει και η ΑΕΚ και να ζητήσει να αναβληθούν τα δυο παιχνίδια της που είναι κεκλεισμένων των θυρών. Διότι όλες οι διοικήσεις έχουν συμφωνήσει πως πρέπει να κάνουν κοινή προσπάθεια, ώστε να σταματήσει αυτό το παράλογο να τιμωρούνται οι έδρες από την ΔΕΑΒ για μια κροτίδα. Μάλιστα ο Γιάννης Αλαφούζος έχει καταθέσει και συγκεκριμένη πρόταση για την αλλαγή. Επομένως να αναβληθούν τα δυο ματς της ΑΕΚ και να ξαναγίνουν όταν αλλάξει ο τρόπος που πέφτουν οι τιμωρίες. Λογικό δεν σας φαίνεται; Ή μήπως όχι;

Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Το γιατί και κυρίως το πως παρεμβαίνει και τιμωρεί η ΔΕΑΒ προφανώς είναι ένα θέμα. Και πρέπει να γίνει συζήτηση. Στα σοβαρά όμως και όχι στο αρπακολατζίδικα. Ούτε αυτή η κουβέντα μπορεί να στηθεί πάνω σε καραμπινάτη αλλοίωση του πρωταθλήματος. Με μια ομάδα που διεκδικεί ακόμα και το πρωτάθλημα και την δεύτερη θέση, να αφήνει ένα παιχνίδι της σε εκκρεμότητα, επειδή έχει πολλές απουσίες λόγω τιμωρίας. Ακόμα και αν αυτές οι τιμωρίες είναι άδικες ή δίκαιες. Και το κεκλεισμένων των θυρών της ΑΕΚ σε δυο ματς, άδικο είναι.

Δεν υπήρχε κάτι για να ζυγίσει και να αποφασίσει...

Στην πραγματικότητα η ΑΕΚ σ’ όλη αυτή την ιστορία δεν είχε να ζυγίσει πολλά πράγματα. Μόνο την λογική ισονομίας στην εξέλιξη του πρωταθλήματος. Και για να είμαστε και καθαροί ,την λογική γενικώς. Μπορεί ολόκληρος ο οργανισμός του συλλόγου να αισθάνθηκε ολίγον βλάξ, όταν προ διμήνου άκουσε τον ίδιο παράγοντα του ΠΑΟΚ που το 2020 είχε ευχαριστήσει δημοσίως την ΑΕΚ που δεν είχε κάνει ένσταση για τα μη θεωρημένα δελτία, να την χαρακτηρίζει «λάτρη των νικών στις δικαστικές αίθουσες». Όμως η στάση που κράτησε σ’ αυτήν την άνευ λογικής ψηφοφορία, δεν είχε να κάνει καθόλου μ’ αυτό.

Απαξίωσε και δεν ασχολήθηκε καν επί της ουσίας με μια παράλογη διαδικασία, πολύ περίεργα και πρόχειρα οργανωμένη. Για παράδειγμα, θα μπορούσε ήδη από την Πέμπτη να είχε κατατεθεί το αίτημα, να υπήρχε σύγκλιση έκτακτου ΔΣ και τότε δεν θα υπήρχε καμία ανάγκη να απαντηθούν… μέιλ για την ψηφοφορία. Αφήστε που γενικώς οι χρόνοι δημιουργούν απορίες. Η τιμωρία των παικτών έχει προκύψει την Δευτέρα. Όχι την περασμένη Παρασκευή για να μην παίξουν στον ΠΑΟΚ – ΑΕΚ. Την Δευτέρα. Αλλά αντί να σηκωθεί το θέμα περί αναβολής την Τρίτη ή την Τετάρτη, έρχεται άρον – άρον Παρασκευή μεσημέρι. Ο λόγος; Ουδείς γνωρίζει. Όπως και δείγμα πως επρόκειτο για μια κίνηση σπασμωδική, ήταν πως αντί να επιμείνει σ' ένα έκτακτο ΔΣ ακόμα και αύριο, απέσυρε το αίτημα αναβολής.

Αυτό βεβαίως που όλοι μας βλέπουμε και καταλαβαίνουμε γιατί σ’ αυτή την αυλή του ποδοσφαίρου κρεμάμε τα ρούχα μας πολλά χρόνια, είναι πως από την Κυριακή το βράδυ η μανέστρα δείχνει ψιλοχαλασμένη. Όλοι οι απέναντι και δεν αναφέρομαι μόνο στον ΠΑΟΚ, πολύ διαφορετικά περίμεναν τα πράγματα στην Τούμπα. Και σ’ αυτά που θα γινόντουσαν μέσα στο γήπεδο, εξ ου και τα μαγικά του Τσβάιερ, αλλά και σ’ αυτά που θα επακολουθούσαν μετά το ματς. Η ΑΕΚ τους είχε φανεί (και ήταν) ευάλωτη. Έτοιμη να βουτηχτεί ξανά σε εσωστρέφεια.

Ήταν όλα τα στραβά και τα ανάποδα που οδήγησαν στην αποτυχία με την μεταγραφή του αριστερού μπακ, είχε έρθει στο καπάκι και η ιστορία με τον Γκαρσία. Ένα στραβό αποτέλεσμα στο ματς της Τούμπας, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πως θα έβρισκε την ΑΕΚ την Κυριακή το βράδυ και την Δευτέρα το πρωί. Κάποιοι το είχαν φανταστεί και είχαν ποντάρει σ’ αυτό. Αλλά δεν έκατσε. Αυτό που τελικά έγινε ήταν η ΑΕΚ να πάρει την σημαντική νίκη και κυρίως να δώσει από την Κυριακή το βράδυ ένα ρεσιτάλ ενότητας και… restart.

Είναι γεγονός πως η ΑΕΚ του Αλμέιδα που είναι χαμογελαστός και που αγκαλιάζεται με την καρδιά του με τον ιδιοκτήτη, που δεν έχει πρακτική σημασία αν τώρα είναι ο Ηλιόπουλος και όχι ο Μελισσανίδης, όχι απλώς ενοχλεί, αλλά προκαλεί μια νευρικότητα. Δεν αρέσει. Δεν έχει δα καταφέρει και λίγα αυτή η ΑΕΚ. Το ίδιο ισχύει και για τα αποδυτήρια της ΑΕΚ όταν βγάζουν πάθος και τρέλα σαν αυτό φάνηκε και στην Τούμπα και στην κοπή της Πίτας την Πέμπτη. Όλη αυτή η εικόνα της ΑΕΚ, της ΑΕΚ που χαμογελά και πάλι όχι αμήχανα, αλλά επειδή το νιώθει, έχει προκαλέσει μια σειρά από κινήσεις νευρικότητας και άγχους. Βλέπε Ευαγγέλου διαιτητή στο ματς με τον Πανσερραϊκό. Βλέπε ίσως και όλα τα υπόλοιπα που συνέβησαν.

Στον δρόμο της...

Εξυπακούεται πως το τι συμβαίνει με τους «απέναντι» και τι κάνουν, ελάχιστα εως καθόλου επηρεάζει την ΑΕΚ. Την αφορά, αλλά δεν την ακουμπά. Η ΑΕΚ πέρασε έναν πολύ ζόρικο Γενάρη, που έγιναν πολλά και σκληρά και απειλητικά και για την ηρεμία της και για την ισορροπία της. Αυτή είναι η αλήθεια. Ωστόσο όλοι από το μετερίζι τους, έκαναν μια ύστατη προσπάθεια να κρατηθούν ενωμένοι και αυτό εξαργυρώθηκε με την πολύτιμη νίκη στην Τούμπα. Μια νίκη με κέρδη πολύ περισσότερα και σημαντικότερα από τους τρεις βαθμούς.

Η ΑΕΚ έχει ξαναβρει και την ισορροπία της και το χαμόγελο της. Ακόμα και η υπόθεση της παραχώρησης του Γκαρσία, περισσότερο ως κέρδος καταγράφεται στον οργανισμό του συλλόγου και λιγότερο ως πλήγμα. Ίσως όχι άδικα. Προφανώς και τα ζόρικα για την ΑΕΚ είναι μπροστά. Όλα τα ψηλά εμπόδια είναι μπροστά με πρώτο αυτό της Κυριακής (λόγω Ευαγγέλου και κεκλεισμένων). Προφανώς και αυτό το χαμόγελο και αυτή η ισορροπία θα δοκιμαστούν και πάλι και ίσως πολλές φορές μέχρι το φινάλε της σεζόν. Μοιάζει όμως, να έχουν τώρα γύρω τους λίγο πιο ισχυρά στεγανά. Και ίσως αυτό παίξει τον ρόλο του. Ίσως είναι και αυτό που ενοχλεί περισσότερο απ’ όλα.

Τέλος, επειδή το είδα να παίζει πολύ τις τελευταίες ώρες αυτό με το "απομόνωση", θα ήταν καλό κάποια στιγμή να εμπεδώσουν όλοι. Ακριβώς γι αυτό το μόνη της εναντίον όλων, η ΑΕΚ είναι πάντα έτοιμη να πληρώσει κάθε κόστος. Και να το καμαρώνει κιόλας. Το μόνη κόντρα σ' όλους, είναι η φτιαξιά της. Αυτό που κάνει τον κόσμο της να αισθάνεται πως βρίσκεται εκεί που έχει επιλέξει και σ' αυτό που του ταιριάζει. Έχει κόστος, είχε πάντα κόστος και θα έχει κόστος. Έτσι είναι όμως η ΑΕΚ. Είναι μυστήριο τρένο αυτός ο σύλλογος και θα έπρεπε να έχει εμπεδωθεί, για να αποφεύγονται περιττές απειλές και φρούδες ελπίδες.