){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
Η Χριστίνα Βραχάλη γράφει για τη βία που βιώνουμε στον αθλητισμό κι όχι μόνο, για τον Άλκη και τις αξίες που χάνονται.
Άλκης. Ετών 19. Θύμα ψυχρής βίας. Ένας χρόνος πέρασε. Ένας χρόνος που ένα παιδί, δολοφονήθηκε από παιδιά. Ένας χρόνος, από τότε που το μίσος κυρίευσε νεανικές ψυχές. Και δηλητηρίασε παιδικά μυαλά.
Δεν μπορεί να περάσει ούτε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου από το μυαλό μου, η φιγούρα της μάνας. Δεν μπορώ ούτε στο ελάχιστο να πλησιάσω τη θέση των γονιών. Κανείς δεν μπορεί. Γιατί αυτό που τους συνέβη δεν μπορεί -και δεν πρέπει, να το χωρέσει ανθρώπινος νους. 365 ημέρες χωρίς το παιδί σου. Αυτό που μεγάλωσες με θυσίες. Με δυσκολίες που μόνο εσύ ξέρεις. Με αγάπη, αυτή την άγρια εποχή. 365 ημέρες χωρίς ανάσα. Από τη βαθιά πληγή. Από θυμό. Από αδικία. Από ένα πελώριο γιατί.
Δεν μπορεί - και δεν θέλει ίσως, ο νους μου να φτάσει να ακουμπήσει ούτε τις μητέρες των παιδιών που δολοφόνησαν τον Άλκη. Δεν έχω παιδιά. Όμως ξέρω πως δεν υπάρχει manual σωστού γονιού. Θέλω να πιστεύω πως ο καθένας από εμάς κάνει το καλύτερο που μπορεί. Και θέλω επίσης να πιστεύω, πως καμία μάνα και κανένας πατέρας δε μεγαλώνει το παιδί του με το όνειρο να γίνει δολοφόνος.
)
19:57 - 01.02.2023
Η Θεσσαλονίκη τίμησε τη μνήμη του Άλκη: «Ζεις και δεν θα ξεχαστείς» (vids)
Η Θεσσαλονίκη γέμισε με ανθρώπους που έστειλαν ηχηρό μήνυμα κατά της βίας, τιμώντας την μνήμη του νεαρού Άλκη Καμπανού
Δεν ξέρω, τι πονάει πιο πολύ, όμως οι παραπάνω σκέψεις με κάνουν και τρέμω τόσο, που δεν μπορώ να τις αναπτύξω… Ειλικρινά συγχωρέστε με.
Ξέρω, όμως, πως οι ευθύνες είναι πολλές και μοιρασμένες. Το φαινόμενο της βίας είναι κυρίαρχα ένα κοινωνικό φαινόμενο. Ζούμε σε μία κοινωνία όπου η βία έχει διάφορες μορφές. Άλλες είναι ορατές και άλλες λιγότερο. Έχει γίνει κομμάτι της καθημερινότητας μας. Το δυσάρεστο και πολύ επικίνδυνο όμως, δεν είναι αυτό. Το δυσάρεστο είναι πως σε όλο αυτό μοιάζουμε, -και μπορεί και να είμαστε- θεατές. Συνηθίζει το μάτι μας. Το αυτί μας. Σαν να μη μας αφορά. Σα να παρακολουθούμε reality. Σα να έχουμε πάθει ανοσία στο απάνθρωπο. Η απάθεια είναι ωμή βία. Και πολλές φορές, ασυνείδητα μας μετατρέπει από θύτες σε θύματα. Και τούμπαλιν.
)
Η μη ανοχή της βίας πρέπει να δηλώνεται παντού. Και πάντοτε. Με κάθε τρόπο. Με λέξεις. Με πράξεις και με νοοτροπίες. Δεν πρέπει να δηλώνεται με ΜΑΥΡΕΣ επετείους όπως η σημερινή. Το ποτέ ξανά δεν είναι ευχή. Είναι έμπρακτος αγώνας.
Ξέρω πως η παιδεία σε έναν τόπο, είναι το Α και το Ω. Και έχω ζήσει δυστυχώς το σαθρό και ακατάλληλο, από πολλές απόψεις, εκπαιδευτικό σύστημα στην χώρα μου. Που φροντίζει τα παιδιά να μαθαίνουν «παπαγαλία» μέχρι και το κόμμα, για να δώσουν πανελλήνιες και να μπουν στα πανεπιστήμια, αλλά όχι το πως να σέβονται το διπλανό συμμαθητή τους. Στις μέρες μας, παρατηρείται ραγδαία αύξηση των περιστατικών επιθετικότητας μεταξύ των μαθητών στους σχολικούς χώρους. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα…
Ξέρω πως η εκκλησία δεν είναι λίγες οι φορές που δημιούργησε με τον τρόπο της ανταγωνιστικό πνεύμα, αντί για το αντίθετο, το οποίο μάλιστα πρεσβεύει. Και πως πολλές φορές χρησιμοποιεί τις πνευματικές πεποιθήσεις για χειραγώγηση και κυριαρχία.
Ξέρω πως και στον αθλητισμό, οι ιδιοκτήτες πολλών αθλητικών οργανισμών ή εταιρειών, βλέπουν μόνο χρήμα, εμπορική εκμετάλλευση και τίποτε παραπάνω. Και μάλιστα πολλές φορές τροφοδοτούν και ενισχύουν τη βία. Ενίοτε την «πληρώνουν».
)
Ξέρω πως και τα πολιτικά κόμματα, στηρίζονται στον εγωκεντρισμό, το ατομικισμό και την πόλωση. Και ασκούνται για την εγκαθίδρυση και διατήρηση της εξουσίας και του ελέγχου επί άλλων προσώπων.
Ξέρω πως φοβάμαι. Γιατί αμφισβητώ καθημερινά και διαρκώς, τις πιο διαχρονικές και πολύτιμες αξίες μου ως άνθρωπος. Τη δικαιοσύνη. Την αλληλεγγύη. Την ελευθερία. Και τη δημοκρατία. Τι θα μου μείνει στο τέλος, γαμώτο;
ΒΙΑ.
Σωματική. Σεξουαλική. Οπαδική. Έμφυλη. Συναισθηματική. Λεκτική. Ψυχολογική. Ενδοοικογενειακή. Ενδοσχολική…
ΟΠΟΙΟ «ΕΠΙΘΕΤΟ» ΚΙ ΑΝ ΕΧΕΙΣ, ΔΕ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΣΕ ΞΕΡΩ.
)
)
)
)
)
)
)
)