Το Μαρσέιγ-Παναθηναϊκός ήταν ένα παιχνίδι που δεν μπορούσε απλά να το δεις, ήσυχος και χωρίς αντιδράσεις. Ήταν ένα βράδυ που επισφράγισε ότι ο Panathinaikos γύρισε ξανά στο προσκήνιο!

Έπος! Ελεγεία! Ραψωδία! Ασύλληπτο! Ανεπανάληπτο! Κ…α! Δευτερόλεπτα μετά την εύστοχη εκτέλεση του Μλαντένοβιτς, με τον Σέρβο αριστερό μπακ να πανηγυρίζει με τη χειρονομία «δεν σας ακούω» προς τους οπαδούς της Μαρσέιγ, το μυαλό κατακλύστηκε από χιλιάδες λέξεις για την πρόκριση του Παναθηναϊκού. Με μερικές εξ’ αυτών να μην επιτρέπεται να αναφερθούν στον γραπτό λόγο, έχοντας απρεπές περιεχόμενο. Αλλά δεν νομίζω ότι υπήρξε έστω και ένας που να μην τις σκέφτηκε.

Ήταν η φύση του αγώνα του Βελοντρόμ που γέννησε ακραία συναισθήματα. Το γρήγορο γκολ του Ομπαμεγιάνγκ μόλις στο δεύτερο λεπτό. Το οποίο με το «καλημέρα», κάλυψε το σκορ της Λεωφόρου. Ήταν το 2-0 από τον Γκαμπονέζο στράικερ στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου, που σε συνδυασμό με την πλήρη κυριαρχία της Μαρσέιγ, σε ώθησε να πιστέψεις πως όλα τελείωσαν πρόωρα.

Ήταν οι χαμένες ευκαιρίες από το 70’ και μετά, που αναπτέρωσαν την ελπίδα, πως κάτι μπορεί να συμβεί. Μαζί με την ικανότητα του Παναθηναϊκού του Γιοβάνοβιτς να παίρνει πράγματα στις καθυστερήσεις, όπως κατάφερε πολλές φορές πέρυσι. Το επανέλαβε στη Μασσαλία με το κερδισμένο πέναλτι στο χέρι του Γκεντουζί και την εύστοχη εκτέλεση του Ιωαννίδη. Πόσοι θα έκλεισαν τα μάτια τους όταν ο διεθνής επιθετικός πήρε φορά, προσευχόμενοι στη Μεγαλόχαρη που γιόρταζε ανήμερα Δεκαπενταύγουστο… Δεκάδες χιλιάδες, μάλλον…

Ε, η παράταση και πολύ περισσότερο η διαδικασία των πέναλτι, είναι από μόνες τους αιτίες για ένταση, αγωνία, χτυποκάρδι. Δεν θες ιδιαίτερο λόγο για να αγχωθείς. Άσχετες ομάδες βλέπεις να διεκδικούν κάτι στα πέναλτι και ταυτίζεσαι, νιώθεις την αδρεναλίνη να πλημμυρίζει τον εγκέφαλο.

Σαφώς, η Μαρσέιγ ήταν ανώτερη, έχασε κλασικές ευκαιρίες και μπορούσε να τελειώσει το ματς. Εννοείται, ο Παναθηναϊκός είχε και τη βοήθεια της τύχης. Αλλά δεν θα το υπεραναλύσουμε κιόλας. Ούτε χρωστάει η μοίρα κάτι στη Μαρσέιγ, για να της το εξαργυρώσει. Με ένα καλό ημίχρονο, δεν πέρασε κανείς και η ομάδα του Μαρθελίνο δεν ήταν συνολικά ανώτερη στο ζευγάρι.

Στο φινάλε, είναι μία τεράστια πρόκριση, ένα βράδυ που θύμισε τον Panathinaikos. Ο Γιοβάνοβιτς και οι παίκτες του χάρισαν μεγάλη χαρά στον κόσμο του Τριφυλλιού, ο οποίος λαχταρά τέτοιες επιτυχίες. Πόσο έλειψαν τέτοια συναισθήματα, η έξαψη ενός μεγάλου αποτελέσματος, η υπερηφάνεια για τους οπαδούς.

Τώρα, έπεται η Μπράγκα. Μία αντίπαλος πιο δύσκολη από τη Μαρσέιγ, παρότι δεν έχει το όνομα και τη φήμη της. Είναι μία ομάδα που αποτελεί ποδοσφαιρικό πανεπιστήμιο, που μεγάλωσε από την οργάνωση και τη συνέπεια της. Ωστόσο, η Μπράγκα θα μας προβληματίσει αργότερα. Για την ώρα, ας απολαύσουν όλοι την πρόκριση, ας ξυπνήσουν χαμογελαστοί, ας χαρούν μία όμορφη Τετάρτη.

Η οποία έχει σαν… κερασάκι στην τούρτα την απόκτηση του Γουίλιαν Αράο. Ο σπουδαίος Βραζιλιάνος αμυντικός χαφ έρχεται το βράδυ στην Αθήνα, για να προσθέσει άλλον ένα πρωτοκλασάτο ποδοσφαιριστή στο ροτέισον του Ιβάν!

Υ.Γ.: Μεγάλο μπράβο στην ΑΕΚ για το διπλό στην Κροατία και για την πρόκριση επί της Ντινάμο. Ίσως η διοίκηση της να μην φέρει ευθύνη, αλλά ομάδες με κόσμο με τέτοιες καταβολές, που προκαλεί προβλήματα παντού, δεν έχουν θέση στη διοργάνωση.