Εδειξε τις προπονητικές εργοστασιακές ρυθμίσεις του και περιμένει την μεταγραφική αναβάθμιση

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για το πρώτο φιλικό του Αρη με την Αλκμααρ και την θετική εικόνα που εξέπεμψε ο ελλιπής ακόμη Αρης.

Παρότι το κλισέ «τα αποτελέσματα στα φιλικά έρχονται σε δεύτερη μοίρα» δεν βγήκε τυχαία, ένα άγχος για το πως θα εμφανιζόταν ο ελλιπής ακόμη- σε μεγάλο βαθμό μάλιστα-  Αρης κόντρα στην παραγωγικότατη στα μέχρι τώρα φιλικά Αλκμααρ, υπήρχε. Οχι άδικα, αφού τα κενά είναι ακόμη μεγάλα, το ρόστερ που κάνει προετοιμασία καθόλου αντιπροσωπευτικό και σίγουρα όχι τελικό ενώ, μην ξεχνάμε, ότι ήταν και το πρώτο φιλικό της σεζόν, συν την απουσία του Νταρίντα.

Η ομάδα του Μάντζιου δεν έδειξε σε κανένο σημείο της αναμέτρησης ότι δικαιολογούνταν τέτοια ανησυχία. Επαιξε στα ίσα την πιο έτοιμη Άλκμααρ, την προβλημάτισε, την εκνεύρισε κάποιες στιγμές και θα μπορούσε όχι μόνο να μην χάσει, αλλά να κερδίσει κιόλας. Μικρή σημασία θα είχε. Μεγαλύτερη έχει το γεγονός ότι ο χθεσινός Αρης, που καμία σχέση δεν θα έχει με αυτόν που θα δούμε σε ένα μήνα και κάτι, έδειξε στοιχεία κανονικής, οργανωμένης, πειθαρχημένης ομάδας.

Με αρχή, μέση και τέλος. Με αδυναμίες ασφαλώς αλλά και με κάποια ψήγματα της δουλειάς που γίνεται. Το εχω ξαναγράψει. Για το επίπεδο και την ποιότητα (ίσως και την ποσότητα) της δουλειάς του Μάντζιου και των συνεργατών του, δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία. Ο, τι είναι να γίνει στο διάστημα αυτό, με όποιο υλικό υπάρχει, γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται. Και ήταν εμφανές στο φιλικό κόντρα στην Αλκμααρ. Το αδιάκοπο τρέξιμο του Μοντόγια σε όλους τους χώρους, η σκυλίσια άμυνα του Φατόρε, οι εμπνεύσεις των Μάνου Γκαρθία και Φετφατζίδη και η σπιρτάδα των Σαμόρα και Σαβέριο, φωτογραφίζουν την δουλειά που έχει γίνει αυτές τις τρεις εβδομάδες.

Ο Αρης με τον Φατόρε δεξί μπακ, τον Μοντόγια στα χαφ δίπλα στον Ζουλ και τον Σαμόρα εννιάρι ήταν μια κανονική ομάδα. Που στο πρώτο τέταρτο του παιχνιδιού με όπλο την καλή οργάνωση πίσω απο την μπάλα, τις εντάσεις και την πίεση στους χάφ της Αλκμααρ, είχε ένα κερδισμένο πέναλτι και δυο πολύ καλές ευκαιριες με Σαμόρα και Φετφατζίδη. Αν και βρέθηκε πίσω στο σκορ απο μια κακή εκτίμηση του Βέλεθ, ένδειξη ανετοιμότητας καθαρά, έβγαλε αντίδραση, ισοφάρισε και ήλεγχε το ματς. Ομοίως και στην επανάληψη, μετά το 2-1 αντέδρασε, έκανε ευκαιρίες και, παρά την ήττα έφυγε απο το γήπεδο με χαμόγελα.

Και ελπίδα ότι με σωστή, ποιοτική ενίσχυση, ηρεμία σε ολα τα επίπεδα και παροχές που έχει ανάγκη το τεχνικό τιμ για να κάνει πιο εύκολα τη δουλειά του, η ομάδα αυτή έχει τις βάσεις, πάνω στις οποίες μπορεί να χτιστεί μια καλή ομάδα. Οι κινήσεις των Σίστο, Μάγιο και Σισέ είναι κινήσεις ποιοτικής αναβάθμισης. Αν τυχόν έρθει και ο Μενσά… γίνεται ακόμη καλύτερο το πράγμα. Ενα θέμα είναι μόνο οι χρόνοι. Οσο πιο αργά σχηματοποιηθεί το ρόστερ τόσο θα καθυστερήσει και το μονταρισμα και θα χρειαστεί όσοι τράβηξαν κουπί χθες να βάλουν πλάτη.

Μοναδική ανορθογραφία της αναμέτρησης η εικόνα του Μορόν. Νεύρα άνευ λόγου και αιτίας, οι γνωστές τάσεις ατομισμού και το μυαλό περισσότερο στη μεταγραφή και λιγότερο στον Αρη. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μάντζιος τον έβαλε στο 75΄ και είναι προφανές ότι είναι ένα ζήτημα που χρειάζεται λύση για το club.