Είναι άραγε αδυναμία ή εξυπνάδα να ψαχτεί η ΑΕΚ στην ντόπια αγορά;

Ο Κώστας Τσίλης βάζει στο τραπέζι μια συζήτηση που είναι ήδη ανοιχτή και ζωντανή και αφορά το πως αντιμετωπίζεται αλλά και το πόσο είναι απαραίτητη και αποτελεσματική, η μεταγραφική αναζήτηση της ΑΕΚ στην ελληνική αγορά

Μέσα σε διάστημα συνολικά δέκα ημερών, οι παίκτες της ΑΕΚ έχουν πάρει έξι μέρες ρεπό. Προφανώς και δεν είναι παράλογο από την στιγμή που ήδη κάθονται χωρίς επίσημα παιχνίδια από τις 9 Μαρτίου και θα ξαναμπούν στο γήπεδο για ματς, στις 30 του μηνός. Πραγματικά εξακολουθώ να μην αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό που οι ομάδες υποχρεώθηκαν σ’ ένα τέτοιο κομβικό σημείο της σεζόν, λίγο πριν από σερί με ντέρμπι, να κάνουν…διακοπές.

Σέβομαι απολύτως τις αποφάσεις που αφορούν την εθνική ομάδα, ωστόσο εδώ έχουμε μια που δεν ακουμπά καθόλου στην λογική. Και πέρα του πόσο μεγάλη ζημιά κάνει, ειδικά στην ΑΕΚ , αυτή η διακοπή, δεν μου φάνηκε και ιδιαίτερα ευεργετική για την εθνική ομάδα. Χωρίς ρυθμό και μάλλον σκουριασμένους είδα τους διεθνείς που παίζουν σε ελληνικές ομάδες. Και από την άλλη μεριά, μια χαρά τους είδα όλους τους Σκωτσέζους, που είχαν κανονικά πρωτάθλημα το περασμένο Σαββατοκύριακο και μάλιστα με κυριακάτικο Σέλτικ – Ρέιντζερς.

Φυσικά ό,τι και να λέμε τώρα, δεν αλλάζει κάτι, ούτε γυρίζει ο χρόνος πίσω. Θα περιμένουμε ακόμα σχεδόν δέκα μέρες για να μπει η ΑΕΚ στο γήπεδο και να παίξει μπάλα. Μέχρι τότε, η κουβέντα θα αφορά περισσότερο όλα όσα θα γίνουν ή δεν θα γίνουν στην ομάδα από το καλοκαίρι και μετά. Όχι παράλογο πάντως. Άλλωστε στα τέλη Μάρτη, ακόμα και αν δεν υπήρχε αυτή η διακοπή, το παράλογο θα ήταν να μην είχε ανοίξει εντός της ΑΕΚ η συζήτηση για τον σχεδιασμό της νέας σεζόν. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει η ΑΕΚ, σ' ένα καλοκαίρι με ευρωπαϊκά προκριματικά στα τέλη του Ιούλη, είναι να εκτιμήσει τον χρόνο ως σύμμαχο και όχι ως εχθρό. Το έκανε πέρυσι και το πλήρωσε.

Η μεταγραφική συζήτηση στην ΑΕΚ έχει ανοίξει και είναι ζωντανή. Πηγαίνουμε σ’ ένα καλοκαίρι, που για πρώτη φορά το απόλυτο μεταγραφικό πρόσταγμα θα το έχει ο Ριμπάλτα. Δεν είναι εύκολο προσεγγίσει κανείς την μεθοδολογία που θα ακολουθήσει ο Ισπανός ή τις αγορές στις οποίες θα επικεντρωθεί. Αφενός διότι στην καριέρα του μέχρι τώρα, δεν είχε αναλάβει πουθενά ο ίδιος εξ ολόκληρου υλοποίηση μεταγραφικού σχεδιασμού. Αφετέρου διότι στην ΑΕΚ έτσι κι αλλιώς τα δεδομένα είναι διαφορετικά σε σχέση με την Γιουβέντους ή την Μαρσέιγ, που έχει δουλέψει πριν.

Υπάρχει πάντα ένα ερώτημα που και τα προηγούμενα μεταγραφικά καλοκαίρια η ΑΕΚ βρήκε μπροστά της. Και θα το βρει και φέτος, ίσως πολύ πιο έντονα, διότι έχουν αρχίσει να το κάνουν πολύ οι ανταγωνιστές της. Αν θα πρέπει να στραφεί ή όχι στην εγχώρια μεταγραφική αγορά, για να καλύψει αγωνιστικές της ανάγκες. Η ουσία βεβαίως του ερωτήματος, είναι αν κάτι τέτοιο δείχνει ποδοσφαιρική εξυπνάδα ή αδυναμία των ανθρώπων που τρέχουν τα μεταγραφικά. Υπάρχει δηλαδή πάντα αυτό το «το δεν έχουμε ανάγκη από έναν ικανό ποδοσφαιρικό παράγοντα, αν πρόκειται να πάρουμε έναν παίκτη από ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος».

Στην βάση της μια τέτοια προσέγγιση την θεωρώ λανθασμένη. Κυρίως διότι παγίως το ποδοσφαιρικά έξυπνο, είναι αυτό που κάνει καλό και ωφελεί την ΑΕΚ. Τελεία. Χωρίς κανέναν αστερίσκο. Στα μάτια τα δικά μου, δεν έχει απολύτως καμία διαφορά, αν ένας παίκτης με τα χαρακτηριστικά που ψάχνει η ΑΕΚ στην μεταγραφική αγορά, προκύψει από την Σιντ Τρούιντεν ή από τον Παναιτωλικό. Αυτό που μπορεί να αλλάξει, είναι ίσως η τιμή του παίκτη. Δυστυχώς, το να πάρει η ΑΕΚ παίκτη από ελληνική ομάδα, είναι ένα ακριβό σπορ. Ενώ πάντα μπαίνουν στην μέση και οι περιβόητες συμμαχίες, που διαμορφώνουν και τους όρους του μεταγραφικού παιχνιδιού.

Η ΑΕΚ οφείλει να λειτουργεί στις μεταγραφές και έξυπνα και γρήγορα. Και αυτό νομίζω πως αφορά όλες τις αγορές όλου του κόσμου. Συμπεριλαμβανομένης και της ντόπιας. Αν υπάρχει ένας παίκτης που κάνει για την ΑΕΚ και παίζει σε ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος, δεν πρέπει να θεωρείται ταμπού να τον κυνηγήσει και να τον πάρει. Αρκεί να μην χρειαστεί να πληρώσει το βάρος του σε χρυσάφι. Να μην «δαγκωθεί», για να το πω πιο απλά. Αλλά για να ξέρουμε και τι λέμε, μήπως την ΑΕΚ δεν την έχουν «δαγκώσει», ακόμα και τα τελευταία χρόνια, σε μεταγραφικές υποθέσεις με ομάδες του εξωτερικού. Υπάρχουν σωρό παραδείγματα.

Τι γίνεται με την εγχώρια αγορά...

Αν υπάρχει καλός παίκτης στο ελληνικό πρωτάθλημα, η ΑΕΚ πρέπει καταρχάς να τον εντοπίσει και μετά να προσπαθήσει να τον πάρει. Αυτό μοιάζει ως το πιο ποδοσφαιρικά λογικά. Φυσικά και χρειάζονται οι ισορροπίες. Προφανώς δεν νοείται να κάνει η ΑΕΚ όλες τις μεταγραφές της από το ελληνικό πρωτάθλημα. Τότε όντως δεν θα χρειαζόταν κανένας Ριμπάλτα. Αλλά δεν θα πρέπει να έχει κλειστά τα μάτια στην ντόπια αγορά, επειδή «δεν πληρώνει τον Ριμπάλτα για να κοιτάζει παίκτες από το ελληνικό πρωτάθλημα». Δεν υπάρχει αυτό.

Ο Ολυμπιακός πήρε τον Γενάρη τον Μπετανκόρ. Κοιτάζει να πάρει τον Νους. Ο ΠΑΟΚ πήρε ήδη τον Γκουγκεσασβίλι από τον Πανσερραϊκό. Αυτό κάτι δείχνει για την τάση που υπάρχει. Η ΑΕΚ, με τον Αλμέιδα προπονητή, ψώνισε το καλοκαίρι του 2022 τρεις παίκτες από το ελληνικό πρωτάθλημα. Τον Γκατσίνοβιτς, τον Φερνάντες και τον Φαν Βέερτ. Οι δυο της βγήκαν φουλ αλλά και ο Ολλανδός όπου χρειάστηκε στη σεζόν του νταμπλ, την δουλειά του την έκανε. Κερδισμένη βγήκε από την επιλογή της. Πέρυσι το καλοκαίρι πήρε τον Οντουμπάτζο, τον Τσιλούλη και τον Μπρινιόλι. Από τον πρώτο πήρε λίγα πράγματα, αλλά έβαλε το γκολ πρόκρισης μέσα στην Τούμπα.

Τον Τσιλούλη τον χρειάστηκε, τον αξιοποίησε εκεί που τον είχε ανάγκη και για να είμαστε καθαροί, τον διαχειρίστηκε εντελώς διαφορετικά σε σχέση με τον Μπετανκόρ που ο Ολυμπιακός τον απέκτησε έξι μήνες πριν τελειώσει το συμβόλαιο του, αλλά τον άφησε στην ομάδα από την οποία τον πήρε. Χωρίς να περάσει ούτε απ’ έξω από του Ρέντη. Όμως στην περίπτωση του Μπετανκόρ ίσχυε το… συμβαίνουν αυτά στο ποδόσφαιρο, αλλά με τον Τσιλούλη έγινε πέρυσι μια κανονική δολοφονία χαρακτήρα.

Ο Μπρινιόλι ήταν μια τεράστια κίνηση για την ΑΕΚ διότι και λόγω αγωνιστικών χαρακτηριστικών, αλλά και νοοτροπίας και προσωπικότητας, είναι ο τερματοφύλακας που πρέπει να έχει. Ο Ιταλός πάντως αλλά και ο Γκατσίνοβιτς, ήταν ξεχωριστές περιπτώσεις, διότι προέρχονται μεν από την ελληνική αγορά, αλλά έχοντας παίξει σε ομάδες ανταγωνιστικές της ΑΕΚ. Και αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι. Και αυτό, «τσεκάρισμα» στην εγχώρια μεταγραφική αγορά λέγεται. Και αυτό είναι κάτι που το κάνουν πλέον πολύ ξανά και οι ανταγωνιστές της.

Η ΑΕΚ είναι εξαιρετικά πιθανό, να κοιτάξει και φέτος την ελληνική αγορά. Και την ελληνική αγορά, για να είμαι πιο σαφής. Το κάνει ήδη θαρρώ. Νομίζω πως υπάρχουν ενδιαφέρουσες περιπτώσεις και Ελλήνων παικτών που είναι ακόμα σε σχετικά νεαροί ηλικία. Όχι πιτσιρικάδες, πάνω από 20, αλλά νεαροί. Όπως και κάποιες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις ξένων παικτών. Δεν θα βάλω ονόματα στο τραπέζι. Η ΑΕΚ νομίζω την «κοσκινίζει» την αγορά. Και πολύ καλά κάνει. Τον παίκτη που θέλει και κουμπώνει σ’ αυτό που ψάχνει αρκεί να βρει και είναι το μόνο που έχει σημασία. Αν το κάνει και γρήγορα, σε χρόνους, ακόμα καλύτερα. Αν ξέρει ο παίκτης και το πρωτάθλημα και σε ποια ομάδα πηγαίνει, δυο φορές ακόμα καλύτερα.