Έκλεισε (;) πριν καν ανοίξει το θέμα προπονητή στον Άρη

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την επιλογή της ομάδας της Θεσσαλονίκης να παραμείνει στην τεχνική ηγεσία και τη νέα σεζόν ο Τόλης Τερζής.

Προσοχή… ακολουθεί σεντόνι, ανάλογο της σπουδαιότητας και του ρόλου του προπονητή σε μια ομάδα. Ελπίζοντας ότι υπάρχει ακόμη χρόνος ώστε να αποφύγουμε να κάνουμε τις ίδιες κουβέντες πριν τα φθινοπωρινά πρωτοβρόχια για 5η φορά στις 6 χρονιές μετά την επάνοδο του Άρη στη Superleague. Αναμέναμε εναγωνίως όλοι ότι η πρώτη καθοριστική παρέμβαση του νέου τεχνικού διευθυντή του Άρη, στα κακώς κείμενα του παρελθόντος που ήρθε να διορθώσει και στα ορθώς προγραμματιζόμενα του μέλλοντος, θα ήταν ο προπονητής. Μια επιλογή που θα τον προσδιόριζε στην καθημερινότητα του Άρη και των φίλων του και θα καθόριζε εν πολλοίς την ψυχολογία πέριξ του club μέχρι την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων, όπου όλα πλέον κρίνονται εντός των αγωνιστικών γραμμών.

Αναμέναμε όλοι ανεξαιρέτως ότι η ανακοίνωση του νέου προπονητή του Άρη θα πραγματοποιούνταν με τη σοβαρότητα που απαιτεί ο θεσμός του προπονητή και η ύπαρξη τεχνικού διευθυντή στην ομάδα, ώστε της ανακοίνωσης να έπεται ο καταρχήν σεβασμός και η αποδοχή. Στην πράξη όμως το όνομα του νέου προπονητή αφού διέρρευσε, στη συνέχεια αναγκαστικά επιβεβαιώθηκε και μετά ανακοινώθηκε συνέντευξη τύπου την προσεχή εβδομάδα.

Δεν θα υποκριθώ ότι το άκουσμα του Τόλη Τερζή ήταν κεραυνός εν αιθρία. Η απόλυτη απουσία στο χρονικό διάστημα που προηγήθηκε οποιουδήποτε ονόματος προπονητή, είτε στο προσκήνιο είτε ακόμη και στο δημοσιογραφικό «παρασκήνιο», μπορούσε να ερμηνευτεί με δυο τρόπους: είτε στον Άρη λειτουργούν τα απόλυτα στεγανά και η απόλυτη εχεμύθεια και μυστικότητα, είτε δεν έψαχνε κανείς για προπονητή καθώς υπήρχε ειλημμένη απόφαση από την κεφαλή της ΠΑΕ. Την απάντηση στο τι από τα δυο τελικώς συνέβαινε όλον αυτόν τον καιρό την έδωσε η πραγματικότητα.

Η διαφαινόμενη απόφαση της ΠΑΕ Άρης να συνεχίσει στο τιμόνι της ομάδας ο Τερζής έχει προκαλέσει έναν συνδυασμό εκνευρισμού και απογοήτευσης που προφανώς εισπράττουμε και εμείς, μια άνευ προηγουμένου εσωστρέφεια που δείχνει ικανή να ακυρώσει ρόλους και ανθρώπους με το καλημέρα της νέας αγωνιστικής περιόδου. Μοιάζει στη σχεδόν απόλυτη πλειοψηφία των Αρειανών να είναι επιλογή που δεν φέρει την υπογραφή του τεχνικού διευθυντή, μοιάζει και δείχνει να εί-ναι μια επιλογή σε μια λογική χαμηλού κόστους αλλά σημαντικού ρίσκου, χωρίς προφανώς εκ των προτέρων να σημαίνει ότι θα αποτύχει.

Δεν αναφέρομαι σε αγωνιστικό ρίσκο μόνο, έχουμε δρόμο να φτάσουμε μέχρι εκεί, άλλωστε ο Τόλης Τερζής δεν είναι χθεσινός στον Άρη και προφανώς ξέρει πολύ καλά το υλικό της ομάδας και τις αδυναμίες της, το περιβάλλον του συλλόγου και τους κώδικες επικοινωνίας με τον Καρυπίδη. Αναφέρομαι στο ρίσκο που αναλαμβάνει μια ανώνυμη εταιρία να μπει με το αριστερό στη νέα αγωνιστική χρονιά, προκαλώντας η ίδια στον εαυτό της μια εξαιρετικά μεγάλη πίεση, δίχως καμία απολύτως βαλβίδα ασφαλείας και εκτόνωσης. Στην συντριπτική πλειοψηφία των Αρειανών, τόσο αυτή καθαυτή η απόφαση όσο και ο τρόπος που κοινοποιήθηκε, πέτυχε:

1. Να στρέψει εκ νέου τα βέλη στο πρόσωπο του Καρυπίδη (που έχει πάντοτε τον τελευταίο λόγο) και να ακυρώσει στην πεποίθηση και τη συνείδηση των Αρειανών τον ουσιαστικό ρόλο του τεχνικού διευθυντή, που προσλήφθηκε ως ένδειξη αλλαγής νοοτροπίας και αναγνώρισης λαθών το παρελθόντος. Λάθη που οδήγησαν τον Άρη να μην κατορθώνει να ολοκληρώσει καμία αγωνιστική περίοδο με τον προπονητή που την ξεκίνησε.

2. Να βάλει για τα καλά με την πλάτη στον τοίχο τον φερόμενο ως νέο προπονητή του, στον οποίο δεν θα του αναγνωρισθεί καμία πίστωση χρόνου και κανένα «ελαφρυντικό», αντιθέτως θα φέρει πάνω του και ευθύνες που ενδεχομένως δεν του αναλογούν. Ουδείς θα του αναγνωρίσει ότι επιλέχθηκε με ποδοσφαιρικά κριτήρια, όσο άδικο και αν είναι αυτό σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο για τον Τόλη Τερζή.

Το θέμα του προπονητή ήταν το πρώτο ιεραρχικά που αναμέναμε να ρυθμιστεί στην έναρξη της νέας ποδοσφαιρικής σεζόν, και το περιμέναμε είναι η αλήθεια με υψηλές προσδοκίες, όχι τόσο ως προς το όνομα όσο ως προς τις διαδικασίες επιλογής και κοινοποίησης στο πλαίσιο μια γενικότερης φιλοσοφίας και στοχοθεσίας, ελπίζοντας ότι θα σηματοδοτεί μια νέα τακτική στην εξέλιξη του club.

Από τη δεύτερη χρονιά στη Β’ Εθνική και την περίπτωση του Δημήτρη Σπανού (επιλογή του τότε τεχνικού διευθυντή αείμνηστου Παύλου Μυροφορίδη) που τον στήριξε απόλυτα και δίχως αστερίσκους, ο Αρης δεν έχει ολοκληρώσει χρονιά με τον προπονητή που ξεκίνησε προετοιμασία. Είναι πραγματικά απίστευτο, αλλά είναι γεγονός. Όλη αυτήν την περίοδο έχει καταγράψει προπονητές (και μη προπονητές σε ρόλους προπονητών) που πέρασαν και δεν ακούμπησαν, πληρώθηκαν υπερβολικά για όσα προσέφεραν (η παρουσία των Μπούργος, Πάρντιου πρέπει να στοίχησε στον Άρη όσα όλοι οι προηγούμενοι προπονητές μαζί), και προπονητών που σημάδεψαν το κλαμπ στο πέρασμά τους αλλά πλήρωσαν το μάρμαρο της εκτόνωσης της πίεσης, όπως ο Άκης Μάντζιος που ίσως ήταν ακόμη προπονητής στον Άρη αν δεν είχε την πίεση του -6 στην πλάτη ή ένας από τους Γκάμα, Καμαρά είχαν σκοράρει από τη βούλα του πέναλτι στη Λαμία… 

Αναφέρομαι στην περίπτωση του Μάντζιου ως μια επιλογή που ενώ αρχικώς ξένισε, ωστόσο αποδείχθηκε κατάλληλη, διότι είτε εκούσια, ούτε ακούσια, ικανοποιούσε (κάποια περισσότερο, κάποια λιγότερο) αρκετά από τα κριτήρια επιλογής ενός κατάλληλου προπονητή για τον Άρη. Το δε 10ημερο που μεσολάβησε από τον Μπούργος, στον Κανέδα και τελικά στον Πάρντιου (υποψήφιοι με εντελώς μα εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά), απέδειξε για άλλη μία φορά ότι ο Αρης στο θέμα προπονητή δεν έχει κάποια συγκεκριμένη στόχευση.

Αν στη συνέντευξη τύπου που θα παραθέσει ο τεχνικός διευθυντής κατορθώσει να πείσει ότι η επιλογή του Τόλη Τερζή ήταν τεκμηριωμένη και αποτέλεσμα επιλογής στη βάση κριτηρίων, ενδεχομένως να αμβλυνθούν κάπως οι τεράστιες αντιδράσεις (ιδιαίτερα μετά την εμπειρία με τον Άκη Μάντζιο, όπου όσοι τον έκριναν βιαστικά αναθεώρησαν το ίδιο γρήγορα). Αν διαφανούν λογικές του ποδαριού και ο κόσμος δεν πειστεί από όσα θα ακούσει, η επιλογή εν τη γενέσει της θα κουβαλάει ασήκωτο βάρος και τεράστια αμφισβήτηση, και πριν τα πρωτοβρόχια, ίσως και ντάλα καλοκαίρι, ξανακάνουμε τις ίδιες κουβέντες.

ΥΓ. Δεν κάνω σκόπιμα καμία αναφορά στον Τάσο Θέο γιατί είναι άδικο να του καταλογίζεται, μέσα σε αυτό που συμβαίνει από χθες, οτιδήποτε, και επειδή θα είναι κρίμα να… καεί αναίτια ένας προπονητής που προέρχεται από την οικογένεια του Άρη, έχει διαγράψει μια απόλυτα πετυχημένη πορεία στις μικρές ηλικιακά ομάδες και είναι κεφάλαιο που πρέπει να αξιοποιηθεί με σοβαρότητα από το club. Συν το γεγονός, ότι έχει μπροστά του μια τεράστια πρόκληση με την Εθνική Νέων και υποχρεώσεις στα τελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ως τα μέσα Ιουλίου. Άρα ως τότε, και να θέλει, δεν μπορεί να βρίσκεται εδώ.