Την… είδε Μεντιλίμπαρ ο Γιοβάνοβιτς και έκανε πλάκα στη Σκωτία!

Το καλό με τους προπονητές που δεν μένουν στις εμμονές τους και η απίστευτη ποιότητα αυτών των παιδιών. Ο Διονύσης Βερβελές αναλύει στο blog του στο Sportal.

Λίγο μετά το τέλος του αγώνα στο Καραϊσκάκη και την ήττα με 0-1 από την Σκωτία, είχα σχηματίσει μια άποψη. Πως κατάλαβα γιατί ο Γιοβάνοβιτς δεν κατάφερε να πάρει πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό, παρότι ήταν πιο μπροστά στη βαθμολογία στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν. Δεν τα κατάφερε τότε, ο Αλαφούζος αργότερα έκρινε πως με αυτόν προκοπή δεν θα έβλεπε, αλλά όπως φαίνεται δεν είδε και με τους επόμενους. Την ίδια ώρα, ένας… πρώην αντίπαλός του, ο Μάκης Γκαγκάτσης, τον φώναξε και του έδωσε την ευκαιρία στον πάγκο της εθνικής ομάδας.

Οι επιλογές του την Πέμπτη σήκωσαν μεγάλη κουβέντα. Όχι γιατί αυτοί που έβαλε δεν είναι καλοί παίκτες, όλα έχουν μια εξήγηση. Μετά το 0-3 στη Σκωτία, όμως, αποδείχθηκε περίτρανα, πως αυτό που μετράει, είναι η καλύτερη ομάδα. Αυτοί που παίζουν καλά μεταξύ τους, που βγάζουν συνδυασμούς, που έχουν ταχύτητα και ποιότητα. Για να είμαι ειλικρινής, βλέποντας αυτή την επιβλητική εμφάνιση από αυτά τα παιδιά με 23 χρονών μέσο όρο ηλικίας, στο μυαλό μου ήρθε ουκ ολίγες φορές ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ.

Και αν το δει κανείς, ο Γιοβάνοβιτς επέλεξε πολλά από αυτά τα στοιχεία στο παιχνίδι που έφερε την εθνική ομάδα στην πρώτη κατηγορία του Nations League. Είδαμε μια εθνική να πιέζει ψηλά, να κυνηγά κάθε μπάλα. Να μην βασανίζει την μπάλα, αλλά να προτιμά την άμεση μετάβαση της μπάλας μπροστά. Και τα γκολ που είδαμε, ήταν προϊόν εξαιρετικών συνεργασιών. Γούσταρε ο κόσμος με αυτό που αντίκρισε, πολύ απλά γιατί είδε ελπίδα για το μέλλον.

Ο Ολυμπιακός την ίδια ώρα, έχει κάθε λόγο να χαίρεται, γιατί βλέπει ποδοσφαιριστές του να ανεβάζουν και άλλο τις μετοχές του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Ο Κωνσταντής Τζολάκης στα δύο ματς που έπαιξε ως βασικός, νικήθηκε μόνο από το πέναλτι στο Καραϊσκάκη. Ήταν «βράχος» όποτε χρειάστηκε στη Σκωτία και απέδειξε περίτρανα πως έχει την προσωπικότητα για μια μεγάλη καριέρα. Από κοντά και ο Χρήστος Μουζακίτης. Η αποκάλυψη της χρονιάς, με τον Μεντιλίμπαρ να παίρνει ένα παιδί από την Ακαδημία του Ολυμπιακού και να… πείθει και τον Γιοβάνοβιτς πως είναι απαραίτητος στο πλάνο του. Κι αυτό γιατί ο μικρός, εκτός της κάλυψης των χώρων, έχει τη δυνατότητα να παίζει γρήγορα, βελτιώνεται, το βλέπουμε και με το πως προωθεί την μπάλα με εξαιρετικές κάθετες πάσες.

Προφανώς και είναι ευχάριστο γεγονός να συνειδητοποιείς ότι έχεις παίκτες που μπορούν να κάνουν διαφορά. Γιατί για να σταθείς πλέον στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, δεν αρκεί μόνο να έχεις έμπειρους παίκτες. Χρειάζεται ταχύτητα, ποιότητα και τέτοια, έχουν πολλοί διεθνείς μας. Ο Καρέτσας φαίνεται φαινόμενο. Δηλώνει φίλος του ΠΑΟΚ, αλλά αυτά είναι για… ιστορίες. Το σοβαρό είναι ότι αυτό το παιδί, συστήθηκε και με γκολάρα στην Σκωτία και δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην τον γουστάρει. Μιλάει της μπάλας, έχει όλα τα στοιχεία για μια λαμπρή καριέρα και μακάρι να έχει την υγεία του και να την κάνει. Ο Τζόλης επίσης είναι πολυτέλεια για το ελληνικό ποδόσφαιρο, ένα παιδί με μεγάλη βελτίωση, ενώ όλοι γνωρίζουμε τι μπορεί να δώσει ο καλός Κωνσταντέλιας.

Είναι ευχάριστη αυτή η εικόνα για όλους όσους αγαπούν το ελληνικό ποδόσφαιρο και την εθνική ομάδα. Και αυτή τη στιγμή, αυτό το σύνολο με τον Γιοβάνοβιτς στον πάγκο, δείχνουν να «δένουν» γερά. Βλέπετε, αυτός, αλλά και ο πρόεδρος της ΕΠΟ, δεν παρουσίασαν τις… παθογένειες και τα σύνδρομα κόμπλεξ των προκατόχων τους. Γιατί ελάχιστοι στάθηκαν στο γεγονός ότι ο Βαγγέλης Μαρινάκης από την πρώτη στιγμή, άνοιξε το δρόμο αυτής της εθνικής ομάδας. Δίνοντας το Ρέντη για προπονήσεις και φυσικά το Καραϊσκάκη για ματς.

Φυσικά, μεγάλη επιτυχία της ομοσπονδίας είναι και η συμφωνία με την Παιανία, για το σπίτι της εθνικής. Όσοι έχουν πάει παλιότερα, γνωρίζουν πως οι εγκαταστάσεις αυτές ήταν από τις καλύτερες και φαντάζομαι πως με τις ανάλογες ενέργειες και βελτιωτικά έργα, δεν θα έχουν τίποτα να ζηλέψουν. Μακάρι αυτά τα παιδιά, να αλλάξουν για τα καλά τη νοοτροπία όλων. Προφανώς και ο Ιωαννίδης δεν είναι κακός επιθετικός, αλλά όταν δεν είναι σε καλό φεγγάρι, θα δεις τον Παυλίδη. Όπως και καλό είναι να έχεις δύο μπακ σαν τον Βαγιαννίδη και τον Ρότα. Για το αριστερό μπακ δε, είναι ο λόγος που… τσακώνομαι με αρκετούς φίλους του Ολυμπιακού αυτά τα χρόνια, θεωρώ πιο έτοιμο και ένα επίπεδο πιο πάνω τον Γιαννούλη από τον Τσιμίκα.

Γερά να είναι όλα τα παιδιά, κέρδισαν ήδη τον κόσμο που θα είναι μαζί τους στις επόμενες μάχες. Κι αυτό, είναι ένα πολύ μεγάλο κέρδος, ειδικά για μια εθνική ομάδα που δοκιμάστηκε για τα καλά. Νομίζω πως γενικά στη χώρα μας, υπάρχουν πολλοί καλοί Έλληνες παίκτες, αλλά όλοι μας, πάντα… γουστάρουμε περισσότερο τον ξένο. Είδα, όμως και σε συλλογικό επίπεδο, όταν άλλοι δεν μπορούσαν, παιδιά όπως ο Τζολάκης, ο Κωστούλας, ο Μουζακίτης, να δίνουν στον Ολυμπιακό, υπάρχουν πολλά πίσω. Και σίγουρα πολλά υπάρχουν και σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Το βασικό θέμα, είναι τι θέλουμε… Τι κάνουμε για να βλέπουμε τέτοια παιδιά. Γιατί βλέπετε Ζαφείρης και Καρέτσας, ήρθαν απ’ έξω για να δείξουν. Έχουν γίνει πολλά λάθη εντός των συνόρων. Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ δείχνουν να το ‘χουν σώσει σε μεγάλο βαθμό τα τελευταία χρόνια, μακάρι να μπορέσουν και οι υπόλοιπες ομάδες να ακολουθήσουν με την παραγωγή νέων παιδιών και ανάπτυξης των ακαδημιών τους…