Επιστροφές… αναπνοές για τον «γεμάτο» Μπαρτζώκα

Με δέκα μάχιμους παίκτες στη διάθεση του και δύο ρεζέρβες, ο κόουτς Μπαρτζώκας κερδίζει χρόνο και ηρεμία, μαζεύει τις νίκες που χρειάζονται, και δικαιούται να αισθάνεται «γεμάτος» για τις επιλογές του. Γράφει ο Κώστας Σωτηρίου.

«Επιστροφές καταστροφές, στην ίδια κόλαση, στο ίδιο χτες. Κι όμως μετά, κάθε μετά, πάντοτε έλεγα “ποτέ ξανά”». Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, εντοπίζοντας ανακούφιση στο πρόσωπο του Γιώργου Μπαρτζώκα, που είδε τον Ολυμπιακό να ισοπεδώνει (75-57) την αστραφτερή Αναντολού Εφές στο ΣΕΦ σημειώνοντας την τρίτη ευρωπαϊκή νίκη του, μου ήλθαν στο μυαλό οι στίχοι του Πασχάλη Τερζή ελαφρώς παραφρασμένοι.

Επιστροφές… αναπνοές και κάθε (ένας) που γύριζε, το πανηγύριζε ο «Coach of the Year» στην Ευρωλίγκα και να φανταστεί κανείς ότι ακόμη οι περυσινοί φιναλίστ της διοργάνωσης αγωνίζονται χωρίς δύο παίκτες, που βρίσκονται στα πιτς, τον Σακίλ ΜακΚίσικ και τον Λουκ Σίκμα! Αν θέλαμε να το προσωποποιήσουμε, η βασική ικανοποίηση του «Coach B» έχει ονοματεπώνυμο: Νάιτζελ Ουίλιαμς Γκος! Ο Αμερικανός πρώην πλέι μέικερ του Ολυμπιακού και της Ρεάλ Μαδρίτης δεν συνεισέφερε μόνο 14 πόντους, 7 ριμπάουντ, 3 ασίστ και 3 κλεψίματα, αλλά είχε μηδέν λάθη σε 23’51’’ συμμετοχής κάνοντας δώρο… μια φιάλη οξυγόνου στον Τόμας Ουόκαπ (21’49’’ από… 37’16’’ με την Παρτίζαν) για τη δύσκολη συνέχεια και φυσικά για το επικείμενο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό.

Πέρα από τους αριθμούς, η επιστροφή του Γκος φέρνει στην ομάδα του δύο βασικά στοιχεία, για τα οποία επιλέχθηκε από τον προπονητή του το καλοκαίρι: μέγεθος και καλή άμυνα. Με αυτόν στο παρκέ, δεν… κλέβει κανείς στην περιφέρεια, και αυτό είναι το μεγάλο κέρδος της επιστροφής του και το μεγάλο ατού του μπασκετικού Ολυμπιακού, ο οποίος πέρυσι είχε σπουδαίο line-up, αλλά ο κόουτς ήταν αναγκασμένος να κρύψει αμυντικές αδυναμίες στον βωμό της επιθετικής οξυδέρκειας. Και για να μην γράφουμε μισόλογα, η παρουσία των Κώστα Σλούκα και Σάσα Βεζένκοφ στην ίδια πεντάδα, δημιουργούσε ευκαιρίες για τους αντιπάλους τους, μολονότι οι δύο παίκτες με την star quality που διαθέτουν, «έσβηναν» την αδυναμία τους μέσω της επίθεσης.

Δίπλα στον ποιοτικό Γκος, υπάρχει πλέον και ο Ίγκνας Μπραζντέικις, ο οποίος είναι σκληρός και αθλητικός και μπορεί να συνεισφέρει σε περισσότερες από μια θέση στην περιφέρεια, ενώ ο Αϊζάια Κάνααν αποτελεί εγγύηση και στα δύο κομμάτια του παρκέ και θεωρώ ότι πρόκειται από τους πλέον υποτιμημένους παίκτες στη διοργάνωση και στον Ολυμπιακό από πέρυσι. Στην εξίσωση της πολυμορφικότητας των Ερυθρόλευκων οφείλουμε να βάλουμε και τον αρχηγό Κώστα Παπανικολάου, ο οποίος όσο περνούν τα χρόνια, όλο και περισσότερο αναπτύσσει τη θέση «4», δουλεύει αυτό το κομμάτι στην προπόνηση και ανταποκρίνεται άριστα, όταν δεν βρίσκεται στο παρκέ ο Άλεκ Πίτερς.

Για τους δύο… Κύκλωπες δεν το συζητάμε! Μουστάφα Φαλ και Νίκολα Μιλουτίνοφ αποτελούν δύο κινούμενους πύργους, που αμφότεροι μπορούν να σε διαλύσουν είτε στην άμυνα, μετατρέποντας τη ρακέτα σε ναρκοπέδιο με αλλοιώσεις και κοψίματα, είτε στην επίθεση προσθέτοντας το low post παιχνίδι για να τελειώσουν τις φάσεις ή να δημιουργήσουν για τους συμπαίκτες τους με close out καταστάσεις, που τόσο πολύ ψάχνουν όλοι οι προπονητές. Είναι ο Ολυμπιακός… η τέλεια ομάδα; Όχι. Στο επιθετικό κομμάτι, αν δεν υπήρχε η τρέλα του Κάνααν θα ήταν αρκετά προβλέψιμος, ενώ αρκετές βραδιές δυσκολεύεται να ανεβάσει σκορ. Με την άμυνά του, όμως, ειδικά στο ΣΕΦ, έχει τη δυνατότητα να εξοντώνει τους αντιπάλους του και να μην τους επιτρέπει να πάρουν ανάσα. Ακόμη και σε βραδιές με 30,8% στο τρίποντο (8/26 σουτ), οι Ερυθρόλευκοι αντλούν τεράστια δύναμη από την αμυντική λειτουργία τους και μπορούν να κατευθύνουν το παιχνίδι εκεί όπου αυτοί επιθυμούν.

Πλέον, με δέκα μάχιμους παίκτες στη διάθεση του και δύο ρεζέρβες, ο κόουτς Μπαρτζώκας κερδίζει χρόνο και ηρεμία, μαζεύει τις νίκες που χρειάζονται, και δικαιούται να αισθάνεται «γεμάτος» για τις επιλογές του, ακόμη και αν… δεν του έκατσε ο διακαής πόθος του, Γούιλ Μπάρτον!