Επιστροφή στη Λεωφόρο, φορ, αριστερό εξτρέμ, αριστερό στόπερ και βλέπουμε

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για τις κινήσεις που θα έπρεπε να κάνει ο Παναθηναϊκός, ώστε να προστατεύσει τη μεγάλη φετινή επένδυση και να μην διαλύσει τη χρονιά πριν την ώρα της. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως από αυτές, θα έρθει μόνο φορ...

Το άδειασμα είναι τεράστιο, μετά τους νέους χαμένους βαθμούς με τον Ατρόμητο και, κυρίως, τον τρόπο που ήρθε η νέα γκέλα. Ο αγώνας «πατάει» στο 90’ και την αλληλουχία κινήσεων των Καλοσκάμη, Μίχορλ, Ουάρντα, Καλοσκάμη, Καραμάνη δεν βρίσκεται ένας να την ανακόψει. Κανένας Μαξίμοβιτς, κανένας Μαντσίνι, κανένας Ουναΐ, κανένας Βαγιαννίδης, κανένας Σένκεφελντ. Για όλο αυτό δεν ευθύνεται, μόνο, ο εκάστοτε προπονητής. Αποτελεί ευθύνη όσων αγωνίζονται και έχουν ποτιστεί με τη νοοτροπία ότι στη στραβή πάλι ο Αλαφούζος θα τα ακούσει. Όπως και έγινε...

Είναι δε αστεία, κωμική ή τραγική, μια και κωμωδία και δράμα έχουν τις ίδιες βάσεις, να λέμε, να λένε, να βγαίνει η άποψη πως πρώτη φορά συμβαίνει επί Ρουί Βιτόρια. Λες και στη Στοκχόλμη, με την Τζουργκάρντεν, προπονητής ήταν ο Αλόνσο, ο Τερίμ ή όποιος άλλος δεν συμπαθούν οι κανονικοί και σοσιαλμιντιακοί opinion makers. Για να μην υπάρχει παρανόηση, ο Πορτογάλος συμπλήρωσε ένα μήνα στην ομάδα και ευθύνεται λιγότερο από όλους. Κανένα ανάθεμα δεν μπορεί να πέσει επάνω του. Το ζήτημα είναι η αλλοίωση της πραγματικότητας, η οποία, συστηματικά, αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό του Τριφυλλιού εσωτερικά.

Ο Παναθηναϊκός, ως οργανισμός, θεώρησε ότι από τη στιγμή που έφυγε ο Αλόνσο το χρέος του το έκανε. Ηρέμησε την κοινή γνώμη, η αιτία του κακού αποτέλεσε παρελθόν, όπως για πρώτη φορά... ξανασυμβαίνει στο θέμα του προπονητή, και ότι με τη βοήθεια της ανώτερης δύναμης θα έρθουν τα αποτελέσματα. Για οποιαδήποτε άλλη, κανονική, ομάδα ενδεχομένως να συνέβαινε. Για τους Πράσινους τού ενός γκολ από τρία σέντερ φορ, μετά από δεκατρείς αγωνιστικές, όχι...

Με συνέπεια το ίδιο το ποδόσφαιρο, που δεν αντέχει συμπεριφορές «έλα μωρέ, κάναμε το 1-0, θα κερδίσουμε», να σε πληρώνει με το χειρότερο νόμισμα... Για κάποιο λόγο και επί Αλόνσο και επί Βιτόρια, ο Παναθηναϊκός θεωρεί ότι εκπληρώνει το χρέος του στο 1-0. Mπόρατς, Άρης, Τζουργκάρντεν, Ατρόμητος. Με διαφορετικούς προπονητές και ίδια νοοτροπία. Στα φρέσκα... Δεν έγινε το «μπραφ» στο Αγρίνιο, που «μίλησε» η ατομική ποιότητα Μπακασέτα και Αράο. Δεν έγινε στο 92’ με την Ελσίνκι στο τακούνι του 21χρονου Μερίλουοτο.

Το έκαναν ο 19χρονος Καλοσκάμης (από την Ακαδημία του Παναθηναϊκού) με 59 αγωνιστικά λεπτά στη Stoiximan Super League και ο Καραμάνης με 137 λεπτά συμμετοχής στο Πρωτάθλημα τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Παναθηναϊκοί και οι δύο, ο πρώτος ως παίκτης, ο δεύτερος ως φίλαθλος εξ απαλών ονύχων. Διότι αυτό σημαίνει Θεία Δίκη...

Τι θα έπρεπε να γίνει και τι θα γίνει...

Από τη στιγμή που ο Ρουί Βιτόρια βγαίνει εκτός κάδρου κριτικής, όχι από φόβο στους όψιμους «αγαπητικούς» αλλά γιατί είναι το σωστό, πάμε να δούμε τι πρέπει να αλλάξει, για να σώσει ο Παναθηναϊκός τη χρονιά. Από αυτά, δυστυχώς, τα περισσότερα δεν γίνονται ή δεν θα γίνουν. Ωστόσο, η καταγραφή τους αν είναι βοηθήσει έστω και στο 1% για να αποφευχθούν αυτά τα λάθη στο μέλλον, κάτι θα έχει προσφέρει.

Επιστροφή στη Λεωφόρο, που δεν θα γίνει... Ο Παναθηναϊκός πήρε μία απόφαση το περασμένο καλοκαίρι, η οποία αποκλείεται να ελήφθη για εισπρακτικούς λόγους. Το αποδεικνύουν οι, σωστές, δράσεις και κινήσεις της ΠΑΕ, για να έχει κόσμο στο γήπεδο. Αποκλείεται να βγάζει χρήματα από τα ναυλωμένα πούλμαν από την επαρχία, τα εισιτήρια των 5 ευρώ, τις δωρεάν προσκλήσεις. Έγινε, ώστε να είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμες καταστάσεις, οι οποίες δεν θα ήταν στη Λεωφόρο.

Με αποτέλεσμα, πλην εξαιρέσεων όπως με Λανς, Τσέλσι, Ολυμπιακό, να μαζεύονται στο αχανές και κρύο ΟΑΚΑ, οι ρομαντικοί που αξίζουν τον σεβασμό μας. Οι φίλαθλοι που, υπό άλλες συνθήκες, ακριβών εισιτηρίων δεν θα μπορούσαν να παρευρεθούν και παίρνουν, φέτος, μία καλή γεύση από Παναθηναϊκό. Έστω αυτόν... Και όσοι συναθροίζονται για να βρίσουν τον Αλαφούζο. Αυτό το μείγμα, έδρα δεν είναι. Ο Παναθηναϊκός καλύτερα να έδινε όλα τα ματς εκτός από εδώ και πέρα. Περισσότερη τύχη θα είχε... Απόφαση επιστροφής στη Λεωφόρο δεν υπάρχει στον ορίζοντα, το γήπεδο το χρησιμοποιεί η Καλλιθέα, απλά να’ χουμε να λέμε.

Δεν αποτελεί ορθή κίνηση η απόφαση, όπως τουλάχιστον έως τώρα βγαίνει προς τα έξω, για απόκτηση ενός φορ τον Ιανουάριο. Ας βάλουμε, πάλι, την κασέτα... Ο πιο επιδραστικός παίκτης του διαστήματος Ιανουάριος 2024 – Μάιος 2024, μαζί με τον Ιωαννίδη, ο Μπερνάρ, δεν καλύφθηκε. Ο Τζούριτσιτς είναι, εξαιρετικά, παραγωγικός φέτος. Όμως, δεν είναι ο αριστερός εξτρέμ, που θέλει ο Παναθηναϊκός. Ούτε ο Φακούντο Πελίστρι κάνει για αλλαγή του. Πρόκειται για μία άνευ προηγουμένου κακοτεχνία, η οποία κινδυνεύει να τινάξει, νωρίς, στον αέρα τη μεγάλη επένδυση στον Ουρουγουανό.

Για αριστερό μπακ, ακόμα, δεν μπορούμε να πούμε κάτι. Ο Μλαντένοβιτς τραβάει βαρύ κουπί και έλειψε με τον Ατρόμητο, ο Μαξ δεν έχει ρυθμό. Η συνθήκη αυτή, με την έλλειψη αριστεροπόδαρου στόπερ, δημιουργεί μία επιεικώς προβληματική αριστερή πλευρά. Ο Παναθηναϊκός «ζει και αναπνέει» με δύο στόπερ και τον Σένκεφελντ. Περιμένει κάποια στιγμή να μπει ο Πάλμερ – Μπράουν στα παιχνίδια, έχει τον Μάγκνουσον τραυματία και τα projects Κάτρη και Φικάι σε Λεβαδειακό και κερκίδα αντίστοιχα.

Δεν μπορεί να μην γίνεται αντιληπτό ότι η απώλεια ενός παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Ισλανδού τραυματία λείπουν άπειρα από το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Ότι τη δουλειά του χρειάζεται να την κάνουν οι Μαξίμοβιτς, Αράο, Τσέριν, ο Πέρεθ πέρυσι, σπαταλώντας δυνάμεις και ανοίγοντας τις γραμμές. Γυρίζοντας πίσω, δίχως να πρέπει. Πρόκειται για ένα μεγάλο δομικό πρόβλημα, το οποίο, μάλλον, δεν θα λυθεί τον Ιανουάριο. Και μέσα σε όλα αυτά, ο Παναθηναϊκός έχει Κύπελλο στο Περιστέρι (χωρίς VAR!!!!) και «τελικό» στην Τρίπολη. Ξανά. Μία από τα ίδια...

ΥΓ: Είναι ανώφελη η συζήτηση για τη διαιτησία. Όσοι ασχολούμαστε ακόμα, γινόμαστε οι τρελοί του χωριού. Και δράση, για την αντιμετώπιση του προβλήματος δεν υπάρχει. Ο Ουεντραόγκο έβγαλε το 90λεπτο στο ΟΑΚΑ... Εκεί τελειώνει κάθε συζήτηση.