Μία ποδοσφαιρική γιορτή στη Γερμανία περιμένει την Ελλάδα

Η Ελλάδα έφτασε να παίζει την πρόκριση σε δύο τελικούς με τα μεγαθήρια Ολλανδία και Γαλλία. Ο ενθουσιασμός του κόσμου και το μήνυμα για την τεράστια ευκαιρία του Μαρτίου.

Η Εθνική έχει δέκα χρόνια να πάει σε μεγάλη διοργάνωση.

Στο Μουντιάλ της Βραζιλίας άγγιξε την είσοδό της στα προημιτελικά της διοργάνωσης κι όμως μετά την αποχώρηση παικτών που έγραψαν ιστορία με τη γαλανόλευκη, όπως οι Καραγκούνης, Κατσουράνης και σταδικά οι Τοροσίδης, Σαμαράς, Σαλπιγγίδης, Μήτρογλου κι αρκετοί ακόμα, η Εθνική πήρε την κατρακύλα.

Πληρώνοντας εν μέρει και τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτές δεν έχουν εξαλειφθεί φυσικά. Είναι άγνωστο αν θα μπορέσουμε εδώ να απολαμβάνουμε το ποδόσφαιρο, όπως σε άλλες χώρες του εξωτερικού. Είναι άγνωστο αν στη χώρα, όπου όλοι είναι οπαδοί της νίκης (να έρθει με κάθε τρόπο), θα δούμε 30.000 θεατές στις εξέδρες σε αδιάφορο ματς. Η Βόρεια Ιρλανδία αποκλεισμένη από την Εθνική μας, έφερε στο Nations League 1.500 οπαδούς στη Ριζούπολη.

Η Ιρλανδία χωρίς πιθανότητες πρόκρισης, με αντίπαλο την Ελλάδα, που δεν είναι και ο πλέον εμπορικός αντίπαλος, είχε 35.000 οπαδούς στο ματς της Παρασκευής. Είναι η κουλτούρα τους θα πει κάποιος, αλλά σε πολλές χώρες της Ευρώπης, η Εθνική έχει τον κόσμο στο πλευρό της. Εδώ τους έχει όταν φέρνει νίκες. Ας είναι κι έτσι.

Σε ό,τι αφορά την κριτική προς τον Πογέτ, δεδομένα η πλειονότητα μπορεί να διαφωνεί με επιλογές του. Αλλά αυτό συμβαίνει σε διάφορες εθνικές. Το «γιατί κάλεσε αυτόν και όχι εκείνον» δεν είναι ελληνικό φαινόμενο. Ο τεράστιος Ότο Ρεχάγκελ επίσης είχε επιλογές, που δεν άρεσαν σε όλους. Αλλά με τα παιδιά που είχε μαζί του έκλεινε στόματα. Και φυσικά πάντα και παντού, καλώς ή κακώς, όλοι κρίνονται από το αποτέλεσμα.

Τη Δευτέρα το βράδυ η Ελλάδα έχει έναν τελικό μπροστά της. Μέχρι τον επόμενο. Έφερε την πρόκριση σ’ έναν όμιλο με δύο μεγαθήρια σε δύο ματς. Κι αυτά στην έδρα της. Οι νίκες με Γιβραλτάρ ήταν αυτονόητες. Αυτές με Ιρλανδία όχι. Η Εθνική κατάφερε να πάρει το απόλυτο με ομάδα στα μέτρα της. Αυτό ασφαλώς είναι πρόοδος.

Με την Ολλανδία οι παίκτες του Γκουστάβο θέλουν μόνο νίκη, ώστε να την αφήσουν στο -6. Και να κυνηγήσουν μετά έστω την ισοπαλία με τη Γαλλία. Οι 16 βαθμοί (12 έχουμε τώρα) μας στέλνουν Γερμανία, αρκεί οι 3 από τους επόμενους τέσσερις να είναι κόντρα στην Ολλανδία. Οι «οράνιε» νίκησαν 3-0 στο πρώτο ματς και φαντάζομαι κανείς δεν κάνει όνειρα για να τους νικήσουμε με τρία και περισσότερα γκολ για να έχουμε την ισοβαθμία.

Το αντίθετο. Όσοι βρεθούν στην OPAP Arena τη Δευτέρα θα πρέπει να είναι συνειδητοποιημένοι για το ποιος είναι ο αντίπαλος. Διότι στην Ελλάδα το έχουμε αυτό στη νοοτροπία. Σε κάθε τομέα, νομίζουμε ότι υπάρχουμε εμείς και κανείς άλλος. Οι Ολλανδοί έχουν τρομερή παράδοση και σπουδαίους παίκτες. Μην ξεχνάμε ότι το 2010 στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής ήταν φιναλίστ, το 2014 τρίτη νικώντας στον μικρό τελικό την οικοδέσποινα Βραζιλία και στο περασμένο Μουντιάλ έμεινε στα πέναλτι εκτός ημιτελικών από την παγκόσμια πρωταθλήτρια Αργεντινή του Μέσι.

Η Εθνική του Πογέτ κατάφερε τα εξής πράγματα. Να είναι ενωμένη, να κάνει τα αυτονόητα με αντιπάλους που είναι κατώτεροι ή στα μέτρα της και να προκαλέσει πάλι το ενδιαφέρον του κόσμου. Όσοι, λοιπόν, βρεθούν στην OPAP Arena καλό θα είναι να απολαύσουν το παιχνίδι της Εθνικής και ό,τι προκύψει. Ακόμα και με νίκη, θα θέλουμε έναν βαθμό με τη Γαλλία. Η παρέα του Εμπαπέ, όσο αδιάφορη κι αν είναι, έχει ποιότητα να νικήσει οποιαδήποτε εθνική. Το έκανε στην Ολλανδία, μπορεί να το κάνει και στην Αθήνα. Απλά είναι πάντα σημαντικό να κρατάς την τύχη στα χέρια σου.

Το σίγουρο είναι ότι η Εθνική με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μπορεί να σφραγίσει το εισιτήριο για το Euro στη Γερμανία. Είτε τον ερχόμενο Νοέμβριο και μετά το ματς με τους Γάλλους είτε τον επόμενο Μάρτιο.

Στις 21 του μήνα και μάλιστα εντός έδρας, θα παίξει με το Καζακστάν, αν το τελευταίο δεν κάνει το θαύμα να περάσει από τον όμιλο και στη συνέχεια (ενδέχεται πάλι εντός) θα πρέπει να νικήσει τη Γεωργία ή το Λουξεμβούργο (ή το Αζερμπαϊτζάν), αν κι εδώ το Λουξεμβούργο πετύχει μία αδιανόητη πρόκριση.

Ουσιαστικά η Εθνική με την πορεία της στο Nations League και στον όμιλο έχει κερδίσει και κάτι ακόμα. Την πίστη ότι μπορεί να πάει στη Γερμανία. Το πιστεύουν όλοι στην ομάδα, το πιστεύει και ο κόσμος. Θα είναι ό,τι καλύτερο να πάει ξανά η γαλανόλευκη στο Euro. Σε μία χώρα με τεράστια ποδοσφαιρική παράδοση. Με εκπληκτικά γήπεδα και εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες. Μία ποδοσφαιρική γιορτή περιμένει και η Ελλάδα θα είναι κρίμα να λείπει.