Ο Τόμας Ουόκαπ, για τον οποίο τόσα και τόσα απαξιωτικά σχόλια έχουν γραφτεί, θα είναι ο παίκτης πάνω στον οποίο η Εθνική θα στηρίξει όλη της την προσπάθεια στο Παγκόσμιο του 2023. Γράφει ο Αχιλλέας Μαυροδόντης.

Να ξεκινήσω από κάτι βασικό. Δεν είμαι της άποψης ότι Έλληνας γεννιέσαι. Όταν αγαπάς μια χώρα, ζεις σε αυτήν, αφουγκράζεσαι (στον βαθμό που μπορείς έστω) την κουλτούρα της, σέβεσαι την ιστορία της και την τιμάς με κάθε ευκαιρία, τότε δεν βρίσκω τον λόγο να μην λογίζεσαι ως Έλληνας. Ο Τόμας Ουόκαπ λοιπόν είναι μια τέτοια περίπτωση ανθρώπου και αθλητή.

«Λατρεύω να μένω στην Ελλάδα. Αγαπώ τους φίλους και τους ανθρώπους που γνώρισα εδώ. Νωρίς ήξερα πως ήθελα να μείνω. Όταν πήρα το διαβατήριο ήμουν πολύ χαρούμενος. Τώρα έχω μια σύνδεση με την χώρα. Προσπαθώ να μάθω την κουλτούρα, αγαπώ τον τρόπο ζωής, αγαπώ τους Έλληνες γενικά. Έχω κάνει Έλληνες φίλους όπως σου είπα. Για εμένα ήταν εύκολη απόφαση και ήμουν ενθουσιασμένος με αυτό», είπε μεταξύ άλλων στην μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στο Sportal ο Τόμας Ουόκαπ, ενώ για την τιμή του να εκπροσωπήσει την χώρα μας με τα χρώματα της Εθνικής, είχε αναφέρει ότι «Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος! Το σκεφτόμουν αυτό. Μπορεί να κόβεις το καλοκαίρι σου, αλλά το κάνεις για ένα πολύ καλό λόγο. Είναι κάτι για το οποίο θα άφηνα και όλο μου το καλοκαίρι. Το να είσαι μέλος της Εθνικής, κάτι τόσο σπουδαίου. Ως επαγγελματίες, η καριέρα μας διαρκεί 10 ή αν είμαστε τρομερά τυχεροί, 15 χρόνια. Το να είσαι στην Εθνική σε αυτό το τόσο μικρό διάστημα της ζωής σου, ειδικά για μια χώρα που νοιώθω τέτοια σύνδεση, είναι ιδιαίτερο. Είναι τιμή που πήρα το διαβατήριο και ανυπομονώ για όσα ακολουθήσουν στην συνέχεια».

Είπε πολλά ακόμα. Δεν χρειάζεται βέβαια να τα διαβάσετε εδώ. Είναι όλα αναλυτικά στο κομμάτι της συνέντευξης. Το σημαντικό είναι άλλο. Το πόσο θέλει ο ίδιος να παίξει για την Ελλάδα, το δέος που αισθάνεται μπροστά σε αυτή την πρόκληση και το πόσο θέλει να τιμήσει μια χώρα που αγαπά τόσο πολύ. Αν πίσω από αυτά ο καθένας βλέπει παρασκήνια και βολέψεις και δεν ξέρω τι άλλο, τότε θα πρέπει να εξετάσει καλύτερα τα δεδομένα. Δεν θα προσπαθήσω όμως να σας πείσω. Προσωπικά, έχοντας την χαρά να γνωρίζω τον Τόμας Ουόκαπ μέσα από το ρεπορτάζ του Ολυμπιακού, νοιώθω μεγάλη χαρά που θα τον δω να φοράει την φανέλα της Εθνικής ομάδας της χώρας μου. Παιδί διαμάντι, που το μόνο που θέλει είναι να προσφέρει πίσω στην χώρα που τον έχει αγκαλιάσει και έχει γίνει σπίτι του.

Πάμε όμως στο αγωνιστικό κομμάτι. Σλούκας εκτός. Καλάθης εκτός. Φαντάζεστε να μην είχαμε λοιπόν και τον Τόμας Ουόκαπ; Φυσικά και ο Μιχάλης Λούντζης, όπως και ο Δημήτρης Μωραΐτης, αλλά και ο Δημήτρης Φλιώνης οι οποίοι θα βρίσκονται επίσης στην κλήσεις, είναι εξαιρετικοί παίκτες, όμως δεν έχουν ηγετικό ρόλο σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. Θεωρώ δεδομένο πως στο μέλλον θα είναι παίκτες που θα έχουν ρόλο βασικού και θα αποτελούν ηγετικά κομμάτια για τις ομάδες τους. Έχουν ταλέντο, νιάτα, δίψα, πάθος, καρδιά. Αυτή τη στιγμή όμως δεν μπορείς να τους ζητήσεις να κουβαλήσουν μια ολόκληρη Εθνική στις πλάτες τους. Ξαναλέω, μιλάω για το τώρα. Στο μέλλον θεωρώ δεδομένο πως θα είναι από τους παίκτες που θα κάνουν την διαφορά.

Ο Τόμας Ουόκαπ λοιπόν αποτελεί έναν στρατηγό μέσα στο παρκέ και η Εθνική, αυτή τη στιγμή, είναι τρομακτικά τυχερή που τον έχει διαθέσιμο. Εκείνος έχει τρομερή δίψα και είναι έτοιμος να κάνει το κάτι παραπάνω και στην Γαλανόλευκη. Στην σύγκριση με τον Ντόρσεϊ, σαφώς και η επιθυμία του ίδιου του παίκτη της Φενέρ να μείνει εκτός φέτος έπαιξε ρόλο, όμως με τα δεδομένα που υπάρχουν τώρα, μοιάζει πολύ δύσκολο ο Τόμας Ουόκαπ να έμενε εκτός.

Η κατάσταση λοιπόν είναι ξεκάθαρη. Η Εθνική ομάδα θα ξεκινάει, είτε αρέσει, είτε όχι, από τα χέρια του Τόμας Ουόκαπ. Ευχή όλων είναι να παίζει σε αυτή και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, όμως το γόνατό του αποτελεί ερωτηματικό. Ο Ουόκαπ όμως θα είναι εκεί και θα παλέψει για την χώρα που αγαπά τόσο πολύ.

Να μιλήσουμε και με λίγη ειλικρίνεια. Έχουμε δει περιπτώσεις νατουραλιζέ παικτών που δεν έχουν ιδέα καν πού βρίσκεται η χώρα για την οποία παίζουν. Ο Ουόκαπ όχι απλά ξέρει πού είναι η Ελλάδα, αλλά θέλει να την τιμήσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Αυτό λοιπόν γιατί πρέπει να ενοχλεί;

Για να μην μακρηγορούμε, ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ που η Εθνική μας έχει τον Τόμας Ουόκαπ. Τα υπόλοιπα σε λίγες ημέρες, όταν και θα ξεκινήσει η προετοιμασία της Γαλανόλευκης για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2023.

ΥΓ. Ξαναλέω για να μην παρεξηγούμε. Μπασκετικά γουστάρω άπειρα και τον Λούντζη και τον Μωραΐτη και τον Φλιώνη. Λέω ότι αυτή τη χρονική στιγμή απλά δεν μπορούν να σηκώσουν μόνοι τους στις πλάτες τους την οργάνωση της Εθνικής μας.

ΥΓ2. Αν κάποιος προσέξει τα όσα λέει ο Τόμας Ουόκαπ για την Ελλάδα (πραγματικά προσέξει όμως), θα καταλάβει το πόσο θέλει ο ίδιος να παίξει για την Εθνική μας και το πόσο σημαντικό είναι για αυτόν. Στο κάτω – κάτω αυτό θέλουμε, παίκτες που να νοιώθουν δέος φορώντας το εθνόσημο.

ΥΓ3. Για να μην ξεχνιόμαστε, ΠΑΛΙ ΚΑΛΑ που η Εθνική μας έχει τον Τόμας Ουόκαπ.

ΥΓ4. Κάθε χρόνο τα ίδια. Κάθε χρόνο όμως. Το 2017 προσωπικά είδα στο εξοχικό μου να καίγεται. Φτάσαμε 2023 και ακόμα χάνονται περιουσίες και ζωές. Θέλω να κλάψω, να βρίσω, να φωνάξω, να ξεσπάσω. Μικρή σημασία έχει όλο αυτό. Κουράγιο στις οικογένειες που χάνουν σπίτια και ανθρώπους και ΣΕΒΑΣΜΟ στους ΗΡΩΕΣ της Πυροσβεστικής. Και κάτι ακόμα. Ευτυχώς (τουλάχιστον την στιγμή που γράφεται το κείμενο) ανθρώπινες ζωές δεν χάθηκαν από τις φωτιές. Μην λέμε όμως ότι δεν έχουν χαθεί ζωές. Τα ζωάκια δεν έχουν ζωές; Τα αδεσποτάκια που κάηκαν ζωντανά στα καταφύγια δεν έχουν ζωές; Όσο για εκείνους που αφήνουν τα σκυλιά δεμένα στις αυλές, ο μεγάλος από ψηλά βλέπει μάγκες. Karma is a bitch. Μην το ξεχνάτε αυτό...