Ο Κώστας Σωτηρίου υποκλίνεται στην προσπάθεια της Εθνικής Μπάσκετ, η οποία «διάβασε» άριστα τον προημιτελικό με την Γερμανία, αλλά χωρίς μεγάλα σουτ στην τέταρτη περίοδο ήταν αδύνατον να αποκλείσει τους παγκόσμιους πρωταθλητές!

Η προσπάθεια ήταν συγκινητική. Όλοι τα έδωσαν όλα. Ο «πάγκος» βίωνε την κάθε στιγμή πιο έντονα και από τους πέντε παίκτες στο παρκέ. Το κλίμα στα αποδυτήρια άριστο. Το «διάβασμα» από τον ομοσπονδιακό προπονητή Βασίλη Σπανούλη και τους συνεργάτες του έβαλε δύσκολα στην πρωταθλήτρια κόσμου. Στο τέλος, όμως, «κερδίζουν οι Γερμανοί», όπως είχε πει κάποτε για τα ποδοσφαιρικά «πάντσερ» ο ευφυέστατος και πάντα επίκαιρος Γκάρι Λίνεκερ. Το κακό είναι ότι για να φτάσουν στα μετάλλια οι διάδοχοι του Ντιρκ Νοβίτσκι -η μοίρα τα φέρνει να- αποκλείουν εμάς!

Με τελείως διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ 2022, αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα: η Εθνική Ελλάδος «κόλλησε» στην οκτάδα. That’ s it! Ούτε να «κλαίμε» πρέπει, ούτε να «εκτοξεύουμε» με ευθύνες και αναθέματα, ούτε να μηδενίζουμε την προσπάθεια. Απέναντι σε μια εξαιρετική ομάδα με ταλέντο και βάθος, η Εθνική έκανε το τέλειο πρώτο δεκάλεπτο (21-11), άντεξε ως το ημίχρονο (36-36) και μερικά λεπτά ακόμη, ωστόσο αυτές τις ομάδες δεν μπορείς να τις κερδίσεις μόνο με ηρωικές άμυνες. Χρειάζεται να βάλεις και τα σουτ! Και σε αυτό το κομμάτι η Εθνική απέτυχε οικτρά.

Οι αριθμοί κάνουν μπαμ! Οι διεθνείς είχαν 3/7 τρίποντα (τα 2/3 ο Ουόκαπ) στην τρίτη περίοδο και 0/5 στην τελευταία. Συνολικά, είχαν 6/22 (28%) και όπως κι αν το δεις, από όποιο πρίσμα, είτε έχουμε είτε δεν έχουμε σουτέρ, θέλουμε δεν θέλουμε με 6/22 τρίποντα δεν πας στα ημιτελικά του ολυμπιακού τουρνουά. Ας κάνουμε και μια αναφορά στα τρία προηγούμενα ματς: 9/32 τρίποντα (28%) απέναντι στον Καναδά, 12/35 (34%) με την Ισπανία και 9/32 (28%) με την Αυστραλία. Σε τρία ματς 28%! Όσο για την επιθετική συγκομιδή στα τρία τελευταία δεκάλεπτα στο ιστορικό ματς για την πρόκριση στην τετράδα, η Ελλάδα σκόραρε μόλις 42 πόντους!

Και δεν έφταιγε ο Ουόκαπ για να προλάβω ορισμένους! Στο 107-96 υπέρ της Γερμανίας στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ στο Βερολίνο, ο Τάιλερ Ντόρσι είχε 2/7 τρίποντα και η επιδραστικότητά του στο παιχνίδι δεν είχε καμία σχέση με εκείνη του συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό. Το πρόβλημα με το σουτ είναι διαχρονικό και παρότι όσοι με ρωτούσαν πριν από το ματς στο «Μπερσί» έπαιρναν την απάντηση ότι περίμενα… «σκυλοκαβγά», καθώς ήμουν σίγουρος ότι για μια ακόμη φορά η Εθνική του Σπανούλη θα έβγαζε υπέρμετρη μαχητικότητα, δυστυχώς έπεσα μέσα σε αυτό που φώναζα πριν από δύο χρόνια, αλλά και πέρυσι το καλοκαίρι: με τον τρόπο που είναι δομημένο το ελληνικό μπάσκετ -πάμε να παίξουμε άμυνα και ό,τι βγει- πάλι θα ξαναχάσουμε από την Γερμανία, αν μας πετύχει σε μελλοντικό νοκ άουτ! Τι όχι;

Αυτή τη στιγμή, δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Η Εθνική με απολογισμό 1-2 στην πρώτη φάση προκρίθηκε στην οκτάδα και εκεί αποκλείστηκε από μια υπερδύναμη, που έχει κτίσει ένα πανίσχυρο οικοδόμημα. Το πιο ενθαρρυντικό για τους Γερμανούς, οι οποίοι ευεργετήθηκαν από την παρουσία του Ντέτλεφ Σρεμπφ το 1993 και του Νοβίτσκι μερικά χρόνια αργότερα και δείχνουν να έχουν σταθερά στραμμένο το βλέμμα τους στο ΝΒΑ, όπου κυριαρχεί η επίθεση και η άμυνα εμφανίζεται μόνο στα πλέι οφ, είναι ότι κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ U18, όπου για την ιστορία η Ελλάδα βγήκε δέκατη. Που σημαίνει ότι διαθέτουν φρέσκο υλικό, ώστε να έχουν επιτυχίες στο μέλλον και μετά την αποχώρηση της «χρυσής» γενιάς, που απολαμβάνουν τώρα.

Για αυτό υποστηρίζω ότι το ελληνικό μπάσκετ έχει πολλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα, εάν θέλει να συγκαταλέγεται στην ελίτ του παγκόσμιου μπάσκετ. Με μπροστάρη τον Σπανούλη στον πάγκο και στη γενικότερη στρατηγική και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο στο παρκέ, θα χρειαστεί να ακολουθηθεί το γερμανικό και (κυρίως) το ισπανικό μοντέλο, ούτως ώστε το οικοδόμημα να αποκτήσει στέρεες βάσεις. Αν αλλάξουμε και μυαλά και κατανοήσουμε πόσο μετράει το μακρινό σουτ στο σύγχρονο μπάσκετ, τότε πράγματι θα μπορούμε να ελπίζουμε σε νέες επιτυχίες στο μέλλον. Σε αντίθετη περίπτωση, θα δεχόμαστε ένα χτύπημα στην πλάτη για την προσπάθεια και την αυταπάρνηση…