){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
«Συνιστᾶται ἐν Πειραιεῖ ὑπό τόν τίτλον “Ὀλυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιῶς” Σωματεῖον, οὕτινος σκοπός εἶναι η ἀνάπτυξις τῆς σωματικῆς ἀγωγῆς παρά τῇ νεολαίᾳ καί ἡ κατά πάντα φίλαθλον τρόπον ἐξύψωσις αυτῆς...». Αυτή είναι η ιδρυτική διακήρυξη, οι τριάντα λέξεις που σημάδεψαν για πάντα τη ζωή πολλών...
Ολυμπιακός είναι η φωτιά και το αμόνι. Η θάλασσα και το ατσάλι. Είναι τα σκαλοπάτια και τα τσιμέντα. Και η 10η Μαρτίου του 1925, η σημαντικότερη ημερομηνία στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, της κοινωνίας της ίδιας... Της γέννησης του Θρύλου, της Ιστορίας και της υπερβολής της...
Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός αιώνα από την ίδρυση του Ολυμπιακού, οι λέξεις γίνονται απλώς μια μικρή ψηφίδα μπροστά στην άφθαστη ιστορία, που έχει σμιλεύσει η ομάδα του Πειραιά. Εκατό χρόνια γεμάτα πάθος, αίμα, ιδρώτα και δάκρυα, χιλιάδες στιγμές μεγαλείου και ένδοξων στιγμών που καθόρισαν συνειδήσεις.
Ο Ολυμπιακός είναι το μεγαλύτερο μέγεθος, το σύμβολο της αθλητικής αρετής και δύναμης, μια ατμοσφαιρική αίσθηση ανείπωτης υπερηφάνειας, το απόλυτο παράδειγμα της προσήλωσης, ένα μέγεθος που πλέον έχει τσαλαπατήσει τα ελληνικά σύνορα...
Τα χρόνια πέρασαν, με όμορφες και άσχημες στιγμές, όμως η μεγαλοπρέπεια του Ολυμπιακού γιγαντώνει όλο και περισσότερο και παραμένει αξεπέραστη. Ο Ολυμπιακός είναι η επιτομή της ισχύος που ενώνει, εμπνέει και προκαλεί δέος.
)
Εκατό χρόνια μετά, ο Ολυμπιακός συνεχίζει να γράφει λαμπρές σελίδες στην ιστορία του. Η πραγματική του δύναμη πηγάζει από εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές, από κατακτήσεις, την πίστη για το ακατόρθωτο και δίνει τον ιερό ρυθμό που πάλλει την καρδιά στην εικόνα ή το άκουσμα του ονόματός του.
Αντί επιλόγου, επιλέγουμε την μοναδική απόδοση του δημοσιογράφου, Άρη Μελισσινού, ο οποίος έγραφε προλογίζοντας ένα από τα κείμενά του στα μέσα της δεκαετίας του '60: «Ευωδίαζαν τα ρόδα του Μάη εκείνο το πρωινό του 1922 στη Βιέννη. Παραμυθένιο ετούτο το ανοιξιάτικο πρωινό, εξύπνησε με κέφι τον Έλληνα φοιτητή, Θανάση Μέρμηγκα, που εδώ και 2,5 περίπου μήνες είχε βρεθεί στην αυστριακή πρωτεύουσα, με σκοπό να σπουδάσει πολιτικές επιστήμες. Η κούραση από την εντατική μελέτη της νύχτας είχε περάσει. Ντύθηκε βιαστικά ο 26χρονος φοιτητής και σε λίγα λεπτά βάδιζε χαρούμενος στις βιεννέζικες στράτες. Η κίνηση στην πολυσύχναστη πρωτεύουσα είχε από νωρίς αρχίσει. Οι καφετέριες της πόλης φιλοξενούσαν ήδη τους πρώτους πελάτες της ημέρας, ενώ κάπου κάπου ξεχείλιζαν από μερικά φωνόγραφα (πικ απ της εποχής) γλυκιές μελωδίες του Γιόχαν Στράους».
Ο Μέρμηγκας βιαζόταν να φθάσει στο ταχυδρομείο της κεντρικής πλατείας, γιατί είχε την προαίσθηση ότι θα έπαιρνε εκείνη τη μέρα γράμμα από την πατρίδα.
Είκοσι -και περισσότερες ίσως ημέρες- είχαν περάσει από την τελευταία φορά που του έγραψαν οι φίλοι του από τον Πειραιά. Από τότε δεν ξαναέλαβε γράμμα, παρόλο ότι εκείνος είχε στείλει σε όλους κάρτες με τις πιο θερμές ευχές του για το Πάσχα. "Μα, δεν είναι δυνατόν", μονολογούσε ο Μέρμηγκας, καθώς βάδιζε πάντα βιαστικά. "Σήμερα, πρέπει να έχω οπωσδήποτε γράμμα". Και είχε!
Το πήρε από τα χέρια του ταχυδρομικού υπαλλήλου, πλημμυρισμένος από χαρά. Εριξε μετά μια ματιά στο όνομα του αποστολέα. "Νότης Καμπέρος", ψιθύρισε και λίγο αργότερα ρουφούσε το περιεχόμενο της επιστολής βαδίζοντας αργά προς μια όχθη του Δούναβη.
Ο Καμπέρος του έγραφε: «Καλό Πάσχα Θανάση μου και με βροντερές καμπάνες. Και τώρα, μάθε τα πειραιώτικα νέα μας. Όλοι οι καλοί φίλοι εδώ πέρα αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα σύλλογο. Σκέφτηκα μάλιστα να του δώσουμε το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Σε παρακαλώ λοιπόν, Θανάση φρόντισε να πληροφορηθείς από τους εκεί αθλητικούς παράγοντες αν επιτρέπεται σύμφωνα με τις Διατάξεις της Διεθνούς Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων να δώσουμε το όνομα ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ στον καινούργιο σύλλογό μας».
Έτσι ξεκίνησαν όλα και έτσι θα συνεχιστούν...
){kind=small}
Ολυμπιακός ){kind=small}
Stoiximan Super League )
)
)
)
)
)
)
)