Φτου και από την αρχή…

Ο Αρης γίνεται η πρώτη ομάδα στην ελληνική Σούπερ Λιγκ που αλλάζει- αναμενόμενα- προπονητή, κάτι που έμοιζε ως αναπόφευκτη εξέλιξη. Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος.

Συνέβη τελικά αυτό που έμοιαζε ως το πλέον πιθανό να συμβεί ήδη. Μόλις τη δεύτερη αγωνιστική ο Αρης εκτός Ευρώπης ηδη, δυο διαδοχικές ήττες στο πρωτάθλημα και σε αναζήτηση προπονητή. Καμία έκπληξη, αντιθέτως έκπληξη θα ήταν ο,τιδήποτε διαφορετικό από αυτό που βιώνουμε άπαντες γύρω από το club.

Ο αγώνας στη Λαμία, δεν αντέχει σε κριτική και ανάλυση, ιδιαίτερα μετά την παραίτηση του Τόλη Τερζή. Στο πρώτο ημίχρονο ο Αρης προσπάθησε στηριζόμενος στην ποιότητα των ποδοσφαιριστών του, ορισμένων ποδοφαιριστών του, να δημιουργήσει κάποιες καταστάσεις επικίνδυνες για την Λαμία, με αποκορύφωμα την κακή υποδοχή και την ακόμη χειρότερη εκτέλεση του Μενέντες. Τακτικά η ομάδα ήταν κομμένη στη μέση, η Λαμία επιδίωξε και πέτυχε τη γρήγορη μεταφορά της μπάλας προς τη δική της ζώνη άμυνας σε αυτήν του Αρη, δημιούργησε τις φάσεις που χρειάσθηκε ώστε να πετύχει πρώτη το γκολ. Ανεξήγητη η επιλογή του προπονητή του Αρη να αγωνισθεί χωρίς τον Ντουκουρέ, ανεξήγητη επίσης η μέτρια ώς κακή απόδοση ορισμένων ποδοσφαιριστών που πέρυσι είχαν εντελώς διαφορετική εικόνα (Νταρίντα, Ρουπ). 

Στο δεύτερο ημίχρονο διορθώθηκε η ανορθογραφία της απουσίας του Ντουκουρέ, με την έξοδο ωστόσο του λάθος παίκτη, του Τζούρασεκ, ενώ φώναζε ότι ο αδύναμος κρίκος της έλλειψης δημιουργίας ήταν ο Ρουπ. Δεν αξίζουν να ειπωθούν πολλά για την ανάλυση του αγώνα, ο Αρης άδειος από ιδέες, από ψυχολογία, μπερδεμένος από τις επιλογές του προπονητή του, ασύνδετος στη συντριπτική διάρκεια του αγώνα, φλύαρος και ακίνδυνος, αδύναμος να παράξει έστω μια φάση για το σεντερ φορ του που αναγκάστηκε να βγει από την περιοχή και να ναυαγήσει και αυτός κάπου έξω από τη μεγάλη περιοχή.

Ο Αρης πολύ νωρίς είναι με την πλάτη όχι ακριβώς στον τοίχο, αλλά κοντά σε αυτόν. Εχει απωλέσει το χρήσιμο χρόνο του καλοκαιριού σε ένα ακόμη στοίχημα από τα πολλά που έβαλε φέτος το club. Το στοίχημα ήταν αν ένας προπονητής δίχως εμπειρίες και δίχως παραστάσεις, πλην Αρη και με τη στάμπα του μόνιμου βοηθού, θα μπορούσε για πρώτη φορά στην καριέρα του να κάνει προετοιμασία και να συνδέσει 17 ποδοσφαιριστές σε σύνολο και να κουμαντάρει ένα δύσκολο καράβι όπως είναι ο Αρης. Σαν να μην έφτανε αυτό, η Αρης επιβάρυνε τα προγνωστικά του επιλέγοντας να πρωτοτυπήσει και να μην ακολουθήσει μια δομημένη προετοιμασία που είχε ως αποτέλεσμα αδυναμία φιλικών αγώνων. Η λογική έλεγε κουβάς, και κουβάς ήρθε.

Με αυτά και με εκείνα ο Αρης γίνεται η πρώτη ομάδα που θα αλλάξει φέτος προπονητή. Οτι έμοιαζε ως πλέον πιθανό να συμβεί τη στιγμή που ανακοινώθηκε η παραμονή του Τερζή στον πάγκο του Αρη, τελικώς συνέβη. Ο κόσμος είναι εμφανώς απογοητευμένος βλέποντας μια ακόμη χρονιά να ξεκινάει πολύ στραβά, ο νέος προπονητής του Αρη, όποιος και αν είναι αυτός, θα έχει πολύ πολύ δουλειά, και ελάχιστο χρονο. Ωστόσο θα πρέπει εξαρχής να εντοπίσει το στέρεο έδαφος στο οποίο θα στηριχτεί για να αλλάξει την κατάσταση. Διότι υπάρχει, η αξία ορισμένων ποδοσφαιριστών δεν είναι για να χάνουν με κάτω τα χέρια από τη Λαμία. Προφανώς υπάρχουν προβλήματα ποιότητας σε ορισμένες θέσεις, προφανώς υπάρχουν κενά, ωστόσο αν το ρόστερ αποφορτιστεί καταρχήν και επιδιώξει ένα στοιχειώδες αγωνιστικό πλάνο χωρίς πειραματισμούς, θα έρθουν και τα αποτελέσματα.

Ήδη η κουβέντα γύρω απο το αν ο Ακης Μάντζιος είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή, έχει ανάψει. Αυτός που θα πάρει την απόφαση, είναι ασφαλώς που έχει και τη μεγαλύτερη πίεση αυτή τη στιγμή πάνω του. Ο Θόδωρος Καρυπίδης. Οποιος και αν είναι όμως, και ειδικά αν είναι ο πιο πετυχημένος προπονητής των τελευταίων ετών στο club, μόνος του δεν θα μπορέσει να καταφέρει τίποτα. Θα χρειαστεί τη βοήθεια και του τελευταίου που έχει μια κάποια ανάμιξη στην ομάδα, ώστε να βρει το δρόμο της και να διεκδικήσει αυτό που της αναλογεί.