Για κάθε πρόβλημα υπάρχει λύση αλλά όχι δίχως κόστος

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την εντός έδρας ήττα του Αρη από τον ΟΦΗ, τις αποδοκιμασίες που ακολούθησαν αλλά και την ομπρέλα που άπλωσε ο Ουζουνίδης στους παίκτες του.

Η ήττα με κάτω τα χέρια από τον ΟΦΗ ήρθε να επιβεβαιώσει ότι το πρόβλημα στον Αρη δεν λύθηκε με την απομάκρυνση του προηγούμενου προπονητή. Η για να το θέσω πιο σωστά, ο προπονητής δεν ήταν το μοναδικό πρόβλημα, ούτε οι περίφημες κακές σχέσεις του με κάποιους από τους ποδοσφαιριστές. Η κοινή λογική λέει, ότι αν αυτή ήταν η βασική αιτία που οδήγησε στην αντικατάστασή του, θα βλέπαμε τουλάχιστον μεγαλύτερη διάθεση. Περισσότερο ενδιαφέρον, μια κάπως διαφορετική εικόνα στο γήπεδο, από αυτή που παρουσίασαν για μια ακόμη φορά οι ποδοσφαιριστές του Αρη και κόντρα στον ΟΦΗ.

Επομένως το πρόβλημα είναι πολυσύνθετο και σίγουρα όχι τόσο απλό ως προς την επίλυσή του. Έχει πιο βαθιές ρίζες και αρκετές προεκτάσεις που… ακουμπούν πρόσωπα και καταστάσεις. Κάτι είχε αφήσει να εννοηθεί ο Άκης Μάντζιος μετά την άθλια εμφάνιση και τη βαριά ήττα από την ΑΕΚ στην Αθήνα, αλλά λίγες μέρες μετά έφυγε και ίσως ξεχάστηκε. Σήμερα περισσότερο από ποτέ, επανέρχεται ως Deja vu. Πρέπει να είσαι αφελής για να μην καταλαβαίνεις ότι κάτι… τρέχει εντός των αποδυτηρίων. Ότι κάτι δεν λειτουργεί σωστά. Ότι κάποιοι είναι αδιάφοροι ή με έλλειμα προσπάθειας και αρκετοί, χάνονται και λιποψυχούν όταν το πράγμα στραβώσει όπως συνέβη χθες. Διόλου τυχαίο που και ο νέος προπονητής μιλάει συνεχώς για αλλαγή νοοτροπίας.

Αναμφίβολα έχει και αγωνιστικές προεκτάσεις που έχουν να κάνουν με τις δυνατότητες κάποιων ποδοσφαιριστών και την εμφανή αδυναμία τους να κάνουν τη διαφορά. Πιο έντονα από ποτέ, κυριαρχεί από χθες η αίσθηση, ότι μερικοί από τους παίκτες του φετινού ρόστερ απλά δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις υψηλές απαιτήσεις του club. Έχουν ταβάνι και συγκεκριμένες δυνατότητες. Υπάρχει πια ένα μεγάλο δείγμα ώστε να καταλάβει και ο πλέον αδαής ότι Σαβέριο, Σουλεϊμάνοφ και Σαμόρα δεν μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Κάτι που ισχύει και για μερικούς από τους νεοφερμένους όπως οι Χουάνκαρ, Σίστο και Σιφουέντες (παρότι οι δυο τελευταίοι δεν αγωνίστηκαν χθες). Εξαιρώ τον Ντιαντί λόγω ηλικίας και προοπτικής και τον Κουάισον που ακόμη δεν τον έχουμε δει, αν και με προβληματίζει η πολύ αργή επανένταξή του.

Άφησα τελευταίο τον Μορόν γιατί αυτός είναι μια κατηγορία μόνος του και γιατί από τον Ισπανό υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις τις οποίες ο ίδιος δημιούργησε με τα κατορθώματά του. Είναι όμως σε μια ελεύθερη αγωνιστική περιδίνηση από την μέρα που υπέγραψε το νέο του συμβόλαιο. Βαρύς, ανόρεκτος, νωχελικός, ενίοτε και αδιάφορος, έφτασε πλέον στο σημείο να προκαλεί εκνευρισμό αντί για ευχάριστα συναισθήματα. Το γιατί συμπεριφέρεται έτσι το ξέρει ο ίδιος. Δυστυχώς για τον Ουζουνίδη, κάτι που βίωνε και ο προκάτοχός του, δεν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική στη συγκεκριμένη θέση.

Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα μετά το νέο χθεσινό κάζο που θύμισε αρκετά την ήττα από τον Βόλο, είναι αν μπορεί -και φυσικά με ποιο τρόπο- να αναστραφεί η κατάσταση. Να διορθωθεί η εικόνα του γκρουπ γιατί σε κάποιες στιγμές φαινόταν χθες ότι υπήρχε μια αγωνιστική σύγχυση. Ο Άρης κέρδισε 12 κόρνερ, είχε μεγαλύτερη κατοχή μπάλας, αλλά ήταν ακίνδυνος και δίχως καθαρή τελική στο ματς.

Και δεν αναφέρομαι σε κάποιες προσθήκες που ενδέχεται να γίνουν και είναι αναγκαίες, γιατί αφενός δεν ξέρουμε πότε θα έρθουν και αφετέρου πόσο γρήγορα θα ενταχθούν στο γκρουπ. Αναφέρομαι στο τι μπορεί να κάνει ο νέος προπονητής του Άρη που μέσα σε δυο μόλις αγωνιστικές και ισάριθμες ήττες έχει έρθει… κατάφατσα με το πρόβλημα και όλες τις παθογένειες του club. Το καλό είναι ότι φαίνεται να αντιλαμβάνεται ποιο είναι το πρόβλημα και δείχνει τη διάθεση να προσπαθήσει να το λύσει. Αν όχι, τουλάχιστον να το καμουφλάρει μέχρι να φτιάξει την ομάδα όπως τη θέλει αυτός. Το άσχημο, ότι δυσκολεύεται περισσότερο από όσο περίμεναν και οι πιο απαισιόδοξοι, να πάρει άμεσα αποτελέσματα.

Συμφωνώ ότι δεν ήταν καθόλου διπλωματική η αντίδρασή του στις αποδοκιμασίες του κόσμου αλλά το αποδίδω περισσότερο στην κάλυψη που ήθελε να προσφέρει στους παίκτες μετά από ένα μεγάλο στραπάτσο, γνωρίζοντας ότι αυτούς έχει, με αυτούς σε μεγάλο βαθμό θα πορευτεί και από αυτούς πρέπει να πάρει ότι μπορεί ως το τέλος της σεζόν. Είμαι βέβαιος ότι δεν είχε διάθεση να θίξει τον κόσμο, γιατί ο Άρης δεν είναι η πρώτη μεγάλη ομάδα που αναλαμβάνει και ξέρει πόσο λεπτές είναι οι ισορροπίες σε τέτοια ζητήματα, όπως επίσης γνωρίζει σε ποιο club έχει έρθει. Επέλεξε ηθελημένα να γίνει αυτός ο… κακός της υπόθεσης, να μπει με το καλημέρα στο μάτι του κυκλώνα, αλλά ταυτόχρονα να απλώσει και μια ομπρέλα προστασίας στους παίκτες που σήμερα θα αντικρίσει στα αποδυτήρια και θα τους κοιτάξει στα μάτια. Μην ξεχνάμε και κάτι ακόμη. Ο Ουζουνίδης, μας έχει διδάξει το παρελθόν ότι λέει πάντα αυτό που σκέφτεται ακόμη και αν δεν αρέσει…

Το ζήτημα είναι το ίδιο το club και οι μηχανισμοί του να τον στηρίξουν και να απορροφήσουν τους κραδασμούς που προκάλεσε η χθεσινή τοποθέτησή του γιατί μόνο τότε θα έχει αντίκρισμα αλλά και ανταπόδωση.

Όπως θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του και τον εκκωφαντικά κυνικό ρεαλισμό του, ότι με τέτοιες εμφανίσεις όπως σε Τρίπολη αλλά και τη χθεσινή, ο Άρης δεν δικαιούται να θέτει ως στόχο την είσοδο στην τετράδα. Για να το προεκτείνω λιγάκι, αν συνεχίσει έτσι, δεν μπορεί να του εξασφαλίσει κανείς ότι δεν θα κινδυνεύσει να χάσει και την 5η θέση. Το αντίθετο μάλιστα.

ΥΓ. Για την εμπειρία του Χουάνκαρ ήταν το λιγότερο άστοχη η επιλογή του να ανοίγει διάλογο και να κουνάει τα χέρια στον κόσμο μετά τις έντονες αποδοκιμασίες προς το πρόσωπό του. Ο παίκτης οφείλει να απαντά μόνο με τα πεπραγμένα του εντός αγωνιστικού χώρου. Αν και δεν νομίζω ότι θα του δοθούν και πολλές ακόμη ευκαιρίες..

ΥΓ2 Αν και το ματς στράβωσε στην επανάληψη ο Ουζουνίδης δεν χρησιμοποίησε καθόλου τον Σιφουέντες, έναν από τους ελάχιστους που είχε για να αλλάξει πράγματα. Τυχαίο; Δεν νομίζω και η εξήγηση βρίσκεται στην εν γένει συμπεριφορά του παίκτη το τελευταίο διάστημα.