Για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό όλα ήταν θέμα rotation!

Ο Κώστας Σωτηρίου αναλύει τις επιλογές των κόουτς Άταμαν και Μπαρτζώκα, που μέτρησαν μια νίκη και μια ήττα για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό αντίστοιχα, λίγες ώρες πριν από το μεταξύ τους ντέρμπι στο ΣΕΦ το βράδυ της Κυριακής (27/10, 20.15) για την Basket League.

Όταν άρχισε να κυκλοφορεί στην Κωνσταντινούπολη η πληροφορία ότι εκτός των Παπαπέτρου και Μήτογλου δεν ήταν σε θέση να αγωνιστεί ούτε ο Μάριους Γκριγκόνις απέναντι στην Φενέρμπαχτσε του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, η πρώτη σκέψη που έκανα και μάλιστα φωναχτά ήταν ότι ο Παναθηναϊκός θα νικήσει!

Δεν ήταν προφητεία, αλλά μια εκτίμηση που βασιζόταν καθαρά σε αριθμούς, «χημεία» και ρόλους. Ο Έργκιν Άταμαν ήταν αναγκασμένος να χρησιμοιήσει «σφιχτό» rotation και τελικά μόλις με οκτώ παίκτες κατάφερε να πάρει αυτό που ήθελε στην Πόλη διακόπτοντας το σερί των δύο ηττών στο Παρίσι και την Μαδρίτη στην πρόσφατη «διαβολοβδομάδα».

Το «σφιχτό» rotation είναι σαν το… αβγό! Στέρεο και συμπαγές, καθαρό και συγκεκριμένο. Οι παίκτες παίζουν με άλλη αυτοπεποίθηση γνωρίζοντας ότι και λάθη να κάνουν δεν υπάρχει δυνατότητα αλλαγής και έτσι αγωνίζονται πιο απελευθερωμένα. Και επίσης με διευρυμένο χρόνο συμμετοχής βρίσκουν ρυθμό, κάτι που χάνεται όταν οι προπονητές διαχειρίζονται δέκα και δώδεκα παίκτες, με την «υποχρέωση» να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι, ενώ στην πραγματικότητα οι μισοί «βασανίζονται» για τον χρόνο και τον ρόλο τους, που αναγκαστικά έχουν υποστεί συρρίκνωση.

Στο τέλος ο Άταμαν έπαιξε ακόμη και με… τέσσερα γκαρντ: Σλούκας, Ναν, Γκραντ, Μπράουν με πεντάρι τον Λεσόρ! Άκουσον άκουσον, τέσσερα γκαρντ στην ίδια πεντάδα και κάποιες αλλαγές χάντμπολ Ναν - Χουάντσο! Τη δεδομένη χρονική στιγμή, ο Σάρας δεν βρήκε αντίδοτο και ο ομόλογός του έφυγε χαμογελαστός από μια έδρα, όπου δεν αισθάνεται και τόση οικειότητα, άλλωστε είναι γνωστή η απέχθεια των οπαδών της Φενέρμπαχτσε προς τον ομοσπονδιακό προπονητή της Εθνικής Τουρκίας.

Την ίδια στιγμή, σε μια άλλη γωνιά της Ευρώπης, ο Γιώργος Μπαρτζώκας αισθανόταν σαν να αγωνίζεται ο Ολυμπιακός στο… ΣΕΦ λόγω της πολυπληθούς ελληνικής παρουσίας στις εξέδρες του ολοκαίνουργιου «Sap Garden» στο Μόναχο. Δεν κατάφερε, όμως, να πανηγυρίσει την πρώτη εκτός έδρας νίκη της ομάδας του, η οποία μετά τις δύο ήττες στην Πόλη από Αναντολού Εφές και Φενέρμπαχτσε, στραβοπάτησε και στην έδρα της Μπάγερν του συμπαθέστατου και σοβαρού προπονητή Γκόρντον Χέρμπερτ.

Για πολλοστή φορά ο κόουτς Μπαρτζώκας επιστράτευσε την ίδια τακτική χρησιμοποιώντας το ίδιο σχήμα στην πρώτη και τρίτη περίοδο, ενώ το σχήμα της δεύτερης περιόδου έμοιαζε να είναι το πιο αποδοτικό για τον Ολυμπιακό: Βιλντόσα, Ντόρσι, ΜακΚίσικ, Πίτερς, Ράιτ. Ο προπονητής του Ολυμπιακού έδειξε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους «starters» Ουόκαπ, Φουρνιέ, Παπανικολάου, Βεζένκοφ και Φαλ, αλλά για κακή του τύχη… ουδείς εξ αυτών ξεπέρασε τη μετριότητα και έτσι ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να πανηγυρίσει μια σημαντική νίκη, που εν πολλοίς φέρει τη σφραγίδα του Κάρσεν Έντουαρντς (30 π.)!

Βέβαια, αν θέλουμε να τα λέμε όλα, στον Ολυμπιακό και κατά καιρούς σε όλες τις ομάδες, συντελείται η εξής αδικία: MVP είναι αυτός που δεν παίζει ή έστω δεν τελειώνει τα ματς! Στις δύο τελευταίες ήττες, ο Ολυμπιακός βασίζεται και ουσιαστικά «δίνει» τις κρίσιμες προσπάθειες στους παίκτες με το περισσότερο ταλέντο: απέναντι στην Αναντολού Εφές ήταν ο Φουρνιέ, που πήρε τις λάθος αποφάσεις και ήταν και άστοχος, ενώ στην έδρα της Μπάγερν ανέλαβε την ευθύνη ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης της Ευρώπης, ο Σάσα Βεζένκοφ, αλλά και τις δύο φορές σημάδεψε το σίδερο! Αυτό που απομένει στον κόουτς Μπαρτζώκα είναι… να μπει να σουτάρει αυτός!

Το τι θα γινόταν αν έπαιρνε τα σουτ ο Ντόρσι ή αν έμπαινε λίγο ο Λαρεντζάκης, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Το σίγουρο είναι ότι με τόσους παίκτες είναι δύσκολο μια ομάδα να είναι αποτελεσματική. Για αυτό επισημαίνω για ακόμη μια φορά ότι το μεγάλο «rotation» δεν αποτελεί πανάκεια, απλά δίνει στους προπονητές την ασφάλεια του να μπορούν να λειτουργήσουν απρόσκοπτα ακόμη και σε περίοδο με ατυχίες και τραυματισμούς. Πέραν αυτού, η παρουσία 14-16 παικτών δημιουργεί γκρίνιες και αδικίες απέναντι σε παίκτες που έχουν προσφέρει (Λαρεντζάκης, Καλαϊτζάκης κ.α.) και μέχρι πέρυσι είχαν ρόλο.

Με αυτά και με εκείνα, πάμε σε ένα ακόμη ντέρμπι «αιωνίων», όπου ακούγονται… πενήντα διαφορετικές γνώμες σχετικά με το ποιους ξένους θα επιλέξουν οι δύο προπονητές και ποιους θα αφήσουν εκτός μάχης. Κάποιοι τραυματισμοί ή ασθένειες «διευκολύνουν» το έργο τους, ωστόσο σε βάθος χρόνου θα αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, εκτός και αν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο «ελαφρύνουν» τις ομάδες τους, που και αυτό ακούγεται έντονα και για τους δύο. Ας απολαύσουμε, όμως, το ντέρμπι και έχουμε καιρό για περαιτέρω αναλύσεις σχετικά με επιλογές και πραγματικές ανάγκες.