Για την ΑΕΚ (δεν) είναι οδηγός το ντέρμπι του Απρίλη

Ο Κώστας Τσίλης βάζει στο τραπέζι την κρισιμότητα, τα αγωνιστικά δεδομένα και την προσέγγιση από τον Αλμέιδα, τους παίκτες και τον κόσμο της ΑΕΚ, του παιχνιδιού με τον Παναθηναϊκό.

Η πραγματικότητα για την ΑΕΚ είναι πως πάει με μεγάλη πίεση στο πρώτο ντέρμπι της για την φετινή σεζόν. Μόνη της επί της ουσίας έβαλε στον εαυτό της αυτή την πίεση, με δυο στραβοπατήματα στο πρωτάθλημα εντελώς εκτός προγράμματος, αλλά και το βάρος ενός πραγματικά αναπάντεχου και δεδομένα πολύ σκληρού ευρωπαϊκού αποκλεισμού. Αυτό όμως δεν αλλάζει το δεδομένο, πως για μπόλικους σημαντικούς λόγους, η ΑΕΚ χρειάζεται το αποτέλεσμα στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό.

Επίσης πραγματικότητα είναι, πως η ΑΕΚ του Αλμέιδα όσες φορές καιγόταν για να πάρει τη νίκη με τον συγκεκριμένο αντίπαλο, το έκανε. Εννοείται πως κανένα ντέρμπι απέναντι στον Παναθηναϊκό δεν είναι χαλαρό και «πάμε και ό,τι βγάλει η τράτα». Πάντα η ΑΕΚ θέλει τη νίκη. Ωστόσο σ’ αυτή την πορεία των δυο προηγούμενων σεζόν με τον Αλμέιδα στον πάγκο, δυο φορές πραγματικά δεν υπήρχε άλλο αποτέλεσμα. Συμπτωματικά και τις δυο φορές ήταν στη Νέα Φιλαδέλφεια. Όπως τώρα.

Την πρώτη τον Γενάρη της σεζόν του νταμπλ, όταν είχε απόσταση επτά ολόκληρων βαθμών από τον Παναθηναϊκό. Και αν δεν κέρδιζε, ουσιαστικά έμενε εκτός τίτλου. Και πήρε τη νίκη μ’ εκείνο το γκολ του Πινέδα. Την δεύτερη φορά ήταν τον περασμένο Απρίλη στα Play Offs, όπου η ΑΕΚ έπρεπε να κερδίσει για να μείνει ζωντανή στην μάχη του τίτλου. Πάλι πήρε τη νίκη και μάλιστα με το εμφατικό 3-0, το οποίο αντικατοπτρίζει απόλυτα και την συνολική εικόνα που υπήρχε από τις δυο ομάδες εκείνο το βράδυ.

Από εκείνο το ντέρμπι του περασμένου η ΑΕΚ μπορεί να χρησιμοποιήσει ως οδηγό για το τωρινό, μόνο το μενταλιτέ που υπήρχε και μέσα στο γήπεδο, αλλά και στις εξέδρες του γηπέδου της Νέας Φιλαδέλφειας. Ήταν το ματς μέσα σ’ ολόκληρη την σεζόν, που οι παίκτες της ΑΕΚ μπήκαν με το μεγαλύτερο πάθος και με την μεγαλύτερη συγκέντρωση από κάθε άλλο. Ήταν από τις λίγες, μπορεί και η μοναδική φορά, που μπήκαν στο γήπεδο και το μήνυμα που έστειλαν στο αντίπαλο, ήταν πως δεν υπήρχε περίπτωση να μην τον κερδίσουν. Συνταγή και μενταλιτέ, που εν πολλοίς είχε δώσει στην ΑΕΚ το νταμπλ.

Επίσης ανάλογο μήνυμα και ανάλογο ρεύμα, είχαν πάρει οι παίκτες της ΑΕΚ από την κερκίδα και τις αντιδράσεις της. Ο Άμραμπατ σε συνέντευξη που έδωσε πριν από λίγες μέρες, είχε πει πως τη σεζόν του νταμπλ, αισθανόντουσαν μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια πως δεν υπάρχει αντίπαλος που δεν μπορούσαν να κερδίσουν. Από την ατμόσφαιρα το αισθανόντουσαν. Αυτό έγινε πολύ λιγότερες φορές, είπε ο Άμραμπατ, στην περυσινή σεζόν. Μια απ’ αυτές τις λίγες, ήταν εκείνο το ντέρμπι του Απρίλη με τον Παναθηναϊκό.

Αυτά μπορεί να τα χρησιμοποιήσει η ΑΕΚ και γι αυτό το παιχνίδι τώρα. Ή να το πω αλλιώς, επιβάλλεται να το κάνει. Εννοώ τη νοοτροπία με την οποία μπήκαν τότε οι παίκτες αλλά και αυτό που εισέπραξαν από την ατμόσφαιρα της Νέας Φιλαδέλφειας. Αντίθετα στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, δεν μπορεί να αποτελέσει οδηγό εκείνο το ντέρμπι του Απρίλη. Και ας κέρδισε η ΑΕΚ με 3-0. Ίσως μόνο ως προς την αντιμετώπιση του Ιωαννίδη από τον Κάλενς. Αλλά μέχρι εκεί. Διότι τώρα και ο αντίπαλος θα είναι διαφορετικά, αλλά και η ΑΕΚ είναι υποχρεωμένη να παίξει διαφορετικά.

Υποχρεωτικά διαφορετική τακτική προσέγγιση...

Στην ενδεκάδα της, η ΑΕΚ δεν θα έχει μεν αλλαγές αλλά όχι τόσες πολλές, σε σχέση μ’ εκείνη του 3-0 των πλέι οφ. Σίγουρα διαφορετικό τέρμα, διαφορετικό αριστερό εξτρέμ, διαφορετικό δεκάρι και διαφορετικό σέντερ φορ. Ωστόσο αυτές οι δυο τελευταίες διαφοροποιήσεις, είναι που υποχρεώνουν επί της ουσίας τον Αλμέιδα να κάνει μια εντελώς διαφορετική αγωνιστική προσέγγιση στο τωρινό ματς με τον Παναθηναϊκό σε σχέση με προηγούμενα ντέρμπι.

Το πρέσινγκ χαμηλά στην άμυνα του αντιπάλου, αυτό το πνίξιμο που γκρέμισε το κτίσιμο των επιθέσεων του, το οποίο έκανε με τον Γκαρσία στην κορυφή της επίθεσης ή με τον Αραούχο στο «δέκα» (έστω και χωρίς Γκαρσία) στο περυσινό 3-0, τώρα πολύ δύσκολα θα το κάνει. Δεν μπορεί να το κάνει ο Πιερό. Δεν μπορεί να το κάνει ο Λαμέλα, αν τελικά αυτός παίξει ως ελεύθερος πίσω από τον φορ. Επίσης το παιχνίδι του Πιερό, δεν είναι να παίρνει μπάλες στην πλάτη της άμυνας του αντιπάλου και στον χώρο. Κάτι που δεδομένα θα έκανε η ΑΕΚ με τον Γκαρσία.

Τώρα η τακτική προσέγγιση που καλείται να κάνει ο Αλμέιδα σ’ αυτό το ντέρμπι πρέπει να είναι διαφορετική. Σίγουρα θα πάρει πιο χαμηλά μέτρα. Σίγουρα θα ψάξει την ταχύτητα στο επιθετικό transition από τα άκρα της και τον Ελίασον και τον Κοϊτά και όχι από την κορυφή της επίθεσης της. Σίγουρα θα χρειαστεί να συνδυάσει και εντάσεις και δημιουργικότητα στα χαφ της. Γι αυτό και δεν αποκλείω τίποτα και κανέναν… υποψήφιο για την τριάδα της μεσαίας της γραμμής. Εκεί ξέρει ο Αλμέιδα πως θα χρειαστεί να βγει πολλή δουλειά και κομβική.

Δεν ξέρω αν ο Παναθηναϊκός θα έρθει στη Νέα Φιλαδέλφεια για να παίξει πίσω από την μπάλα όπως έκανε κυρίως στο πρώτο ημίχρονο στην Τούμπα ή θα επιχειρήσει να πιέσει την ΑΕΚ. Η ποδοσφαιρική λογική λέει πως θα κάνει το δεύτερο. Άλλωστε σ’ αυτό παραπέμπει η επιλογή που ακούγεται πως θα κάνει ο προπονητής του, με τον Ουναχί πίσω από τον φορ, αντί για τον Μπακασέτα. Η ΑΕΚ πρέπει να είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο. Και χωρίς τον Μουκουντί, που είναι ο πιο ικανός της στόπερ με την μπάλα στα πόδια, θα πρέπει να βρει άλλες λύσεις για να ανταπεξέλθει.

Προφανώς και έχει μεγάλη σημασία η τακτική προσέγγιση που θα κάνει η ΑΕΚ και πως αυτή θα της βγει. Ειδικά από την στιγμή που θα είναι υποχρεωτικά διαφορετική σε σχέση με προηγούμενα ντέρμπι. Όμως στα μάτια τα δικά μου, αυτό που έχει τεράστια σημασία, είναι να μπουν οι παίκτες στο γήπεδο και να πάρουν και από την κερκίδα, τέτοια ενέργεια, όπως αυτή του αντίστοιχου ντέρμπι του περασμένου Απρίλη. Από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσουν όλα.

Και κάτι τελευταίο. Δεν έχει να κάνει με δικαιολογία, καθότι ο Αλμέιδα ποτέ μα ποτέ δεν έβαλε δικαιολογίες στο τραπέζι. Είναι όμως ένα γεγονός, πως η ΑΕΚ δεν πάει στο ντέρμπι αυτό πλήρης. Έχει σημαντικές απουσίες που συνολικά θα είναι μίνιμουμ πέντε. Ναι, έδωσε τρία εκατομμύρια για να πάρει τον Πιερό και δεδομένα μπορεί να πάρει πράγματα απ' αυτόν τον φορ. Αλλά η συζήτηση καθαρά αγωνιστικά, θα ήταν διαφορετική αν ήταν διαθέσιμος ο Γκαρσία ή ο Μαρσιάλ. Όπως θα ήταν και άλλη η συζήτηση, αν ο Παναθηναϊκός ερχόταν στη Νέα Φιλαδέλφεια χωρίς τον Ιωαννίδη.