Για την ΑΕΚ ο Μαρσιάλ είναι επένδυση

Η Ένωση δεν έφερε τον Γάλλο για να κάνει θόρυβο και να τον βάλει στην βιτρίνα, αλλά για να εισπράξει οφέλη σχεδόν σ' όλους τους τομείς και όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Το πιάνω με την σειρά, για να είμαστε και ξεκάθαροι. Δεν θεωρώ πως στο ποδόσφαιρο λειτουργεί γενικώς η λογική του «όλοι οι καλοί χωράνε». Η ΑΕΚ κάποτε, όχι πολύ παλιά, την είχε αυτή την λογική. Φέρ’τον μωρέ και αυτόν, πολύ καλός παίκτης είναι. Που θα τον βάλουμε να παίξει; Ας τον πάρουμε και βλέπουμε στην πορεία. Κάπως έτσι η ΑΕΚ έφτασε να βάζει τον Μπακασέτα δεξί εξτρέμ, τον Λιβάγια αριστερό εξτρέμ και στο τέλος αμφότεροι έφυγαν τρέχοντας. Όχι φυσικά για τα λεφτά.

Με τον Αλμέιδα αυτή η λογική είχε κοπεί μαχαίρι. Η ΑΕΚ έπαιρνε αυτούς που χρειαζόταν. Και άφηνε περιπτώσεις, ακόμα και πολύ καλών παικτών, όταν έκρινε πως δεν τους χρειαζόταν. Σ’ έναν βαθμό αυτό της γύρισε ανάποδα την περυσινή σεζόν που υπήρχε και η Ευρώπη, αλλά σε γενικές γραμμές, είναι μια πολιτική που είναι σχεδόν πάντα προς την σωστή κατεύθυνση.

Εξ ου και ομολογώ πως δεν είχα καταλάβει καθόλου τον λόγο που η ΑΕΚ κυνήγησε τόσο πολύ την υπόθεση Φοφανά. Είτε για αγορά πριν πάρει τον Πιερό, είτε για δανεισμό όταν πήρε τον Πιερό. Και στις δυο φάσεις, το έγραψα και σε προηγούμενο μπλογκ εδώ στο Sportal, δεν είναι λογική αυτό που πήγαινε να κάνει η ΑΕΚ. Ούτε είχε νόημα να δώσει χρήματα ισόποσα με το τηλεοπτικό της συμβόλαιο για να αγοράσει έναν παίκτη 22 χρονών που ναι μεν ανήκε στην Τσέλσι αλλά έπαιξε μπάλα μόνο στην Μπέρνλι και όχι σταθερά βασικός. Ούτε φυσικά να τον πάρει δανεικό με ασύμφορους όρους.

Εύλογο να σκεφτεί κάποιος, πως αν η ΑΕΚ δεν χρειαζόταν τον Φοφανά, τότε δεν χρειαζόταν ούτε και τον Μαρσιάλ. Στην πραγματικότητα οι δυο περιπτώσεις, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Το μοναδικό κοινό, είναι πως και οι δυο παίζουν στην θέση του σέντερ φορ και σχεδόν αυτόματα ανοίγει μια κουβέντα με δεδομένο πως η ΑΕΚ έχει και Γκαρσία και Πιερό. Κατά τα άλλα ούτε οι δυο ποδοσφαιριστές μπορούν να συγκριθούν μεταξύ τους, αλλά ούτε και η συνθήκη που θα δημιουργούσε στην ΑΕΚ κάθε μια απ’ αυτές τις δυο περιπτώσεις. Κυρίως το δεύτερο έχει την σημασία του.

Κάποιοι μπορεί να έχουν στο μυαλό τους πως με την αγορά του Φοφανά η ΑΕΚ θα έκανε μια επένδυση. Ισχύει. Αλλά για να ξέρουμε και τι λέμε, επένδυση δεν υπάρχει μόνο όταν παίρνεις έναν παίκτη στα 21 ή στα 22 ή στα 23 με στόχο κάποια στιγμή να τον πουλήσεις. Έτσι έχει περάσει στο μυαλό του κόσμου, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι έτσι. Ή δεν είναι ακριβώς έτσι. Επένδυση σημαίνει πολλά περισσότερα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Και δεν περνάει φυσικά μόνο από την ηλικία ή το ταλέντο.

Στα μάτια τα δικά μου, η υπόθεση Μαρσιάλ για την ΑΕΚ είναι μια επένδυση και μάλιστα σημαντική και σε πολλά επίπεδα. Ακόμα και αν δεν καταφέρει να πάρει πίσω στα ταμεία της, ούτε ευρώ απ’ αυτά που ξόδεψε. Εννοώ από τυχόν πώληση. Που και αυτό βεβαίως μπορεί να γίνει, διότι ο Μαρσιάλ δεν έχει κλείσει καν ακόμα τα 29 του χρόνια. Και αν ξαναγίνει ο παίκτης για τον οποίο ο Ανρί είχε πει πως ήταν πολύ καλύτερός του, τότε είναι πολύ πιθανό και στα 30 και στα 31, να κτυπήσουν ομάδες την πόρτα της ΑΕΚ για να τον πάρουν ξανά σε τοπ πρωτάθλημα.

Όμως δεν βάζω καν αυτή την παράμετρο στην κουβέντα. Για την ΑΕΚ ο Μαρσιάλ είναι μια επένδυση σημαντική σε πολλά επίπεδα. Πρώτα το αγωνιστικό. Η ΑΕΚ τον Γάλλο δεν τον θέλει έτοιμο αύριο. Παρόλο που με τον τραυματισμό που προέκυψε με τον Λιβάι, σίγουρα θα τον είχε ανάγκη. Στο κομμάτι όμως του σχεδιασμού, η ΑΕΚ έχει υπολογίζει πως παίρνει έναν παίκτη σαν τον Μαρσιάλ, με τριετές συμβόλαιο. Όχι δανεικό για έναν χρόνο. Τον παίρνει αυτόν τον παίκτη στα 29 του χρόνια, δηλαδή σε μια εξαιρετική ποδοσφαιρική ηλικία, που πολύ εύκολα ξαναπαίρνεις τα πάνω σου αν κάτι έχει στραβώσει. Ειδικά αν έχεις κάνει 317 ματς στην Αγγλία όλα με την φανέλα της Γιουναίτεντ με 90 γκολ και 47 ασίστ.

Η ΑΕΚ απέκτησε τον Μαρσιάλ, που είναι το μεγαλύτερο όνομα ξένου παίκτη (μετά απ’ αυτό του Ριβάλντο) που έχει φορέσει ποτέ την κιτρινόμαυρη φανέλα, με την προοπτική να τον κάνει ποδοσφαιρική της ηγέτη. Είτε από τον Γενάρη και μετά, είτε ακόμα και από το προσεχές καλοκαίρι και μετά. Όσο χρειαστεί δηλαδή ο Μαρσιάλ, προκειμένου να μπορέσει να βρει ξανά τον καλό και ετοιμοπόλεμο αγωνιστικό του εαυτό. Η ΑΕΚ δεν πήρε τον Μαρσιάλ για να κάνει ντόρο. Τον έφερε για να τον κάνει ποδοσφαιρικό της ηγέτη. 'Όχι από την Κυριακή με την Καλλιθέα, ούτε στο τέλος του μήνα στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Εκεί θα πρέπει να βάλει ο Πιερό το... κεφάλι του. Αλλα πρακτικά στο φουλ, από το δεύτερο μισό της σεζόν και μετά.

Αυτό είναι κάτι που σίγουρα το έχει συζητήσει και με τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή. Ακόμα και ως κίνητρο για να πει το «ναι» στην πρόταση της ΑΕΚ. Διότι είναι τέτοια η ποδοσφαιρική του προσωπικότητα, που να μπει ηγέτης σε μια ομάδα, δεδομένα τον εξιτάρει. Ενώ κατάλαβε πολύ καλά ο Μαρσιάλ και από την υποδοχή που του έγινε ένα βράδυ εργάσιμης μέρας από χιλιάδες οπαδούς στο αεροδρόμιο, πως τον βλέπει και ο κόσμος της ομάδας που ήρθε και ποιες είναι και οι απαιτήσεις απ’ αυτόν. Και για να το έχουμε και καθαρό, προφανώς και τον Γάλλο τον ενδιαφέρουν τα λεφτά. Αλλά ένας παίκτης που μέχρι τώρα στην καριέρα του έβλεπε στην τράπεζα κάθε χρόνο από συμβόλαια οκταψήφια νούμερα, δεν ήταν το καθοριστικό για να πειστεί να έρθει στην ΑΕΚ, τα 3,5 εκατομμύρια που έπεσαν στο τραπέζι.

Εννοείται πως υπάρχει ρίσκο σ' όλο αυτό που έκανε η ΑΕΚ. Αν τα 3,5 δεν είναι κάτι τρομερό για τον Μαρσιάλ, για την ΑΕΚ και τα συμβόλαια που συνήθως δίνει, είναι. Επίσης κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πότε και αν ο Μαρσιάλ, θα ξαναγίνει ο Μαρσιάλ στον οποίο υποκλίθηκε ο Άλεξ Φέργκιουσον. Είναι όμως ένα ρίσκο που άξιζε τον κόπο να το πάρει η ΑΕΚ. Πολύ περισσότερο από το να ρισκάρει να ξοδέψει δέκα εκατομμύρια για έναν παίκτη 22 χρονών που θα έπρεπε να έρθει και υποχρεωτικά να παραμερίσει Γκαρσία και Πιερό για να παίξει και που τελικά κατέληξε στην τουρκική Γκετζεπέ.

Αν όλα πάνε ποδοσφαιρικά σωστά με τον Μαρσιάλ, η ΑΕΚ πολύ πιο εύκολα θα μπορεί να διαχειριστεί την υπόθεση πώλησης του Γκαρσία. Πρακτικά δηλαδή, η προοπτική στην απόλυτη ετοιμότητα το Γάλλου, είναι να πάρει την θέση του βασικού από τον Λιβάι. Όχι αύριο το πρωί. Αλλά σταδιακά μέσα στην τρέχουσα σεζόν. Και μ’ αυτόν τον τρόπο η ΑΕΚ θα έχει αποκτήσει αγωνιστική λύση άνω των μέσων προσδοκιών σούπερ ποιοτική, που ομαλά θα επιτρέψει και την πώληση του Γκαρσία. Μια πώληση που νομοτελειακά δεν μπορεί να αργήσει περισσότερο.

Επίσης ένα άλλο κομμάτι, που επίσης είναι σημαντικό για να συμπληρωθεί παζλ επένδυσης, είναι το μήνυμα που έχει στείλει η ΑΕΚ στις αγορές και στην ποδοσφαιρική πιάτσα, μ’ αυτή την κίνηση. Σκεφτείτε πως δεν απέκτησε έναν παίκτη που απλώς είχε μείνει ελεύθερος. Πήρε τον Μαρσιάλ που έφυγε μετά από εννέα χρόνια από την Γιουνάιτεντ και τον ακολουθούσε σε κάθε βήμα του στην Αθήνα όλα τα γαλλικά ΜΜΕ και όχι μόνο. Και η είδηση της μεταγραφής έκανε τον γύρο του κόσμου.

Η ΑΕΚ, που έμεινε εκτός Ευρώπης, κατάφερε να πείσει και να αποκτήσει τον Μαρσιάλ. Είναι μήνυμα και για την αγορά, αλλά και για μελλοντικούς μεταγραφικούς στόχους. Και μάλιστα σ’ ένα καλοκαίρι που η ΑΕΚ εκτός από τον Μαρσιάλ, πήρε τον Λαμέλα, πήρε τον Περέιρα, πήρε τον Στρακόσια. Μια ομάδα λοιπόν που δείχνει πως έχει και την πρόθεση και τον τρόπο, να φέρνει τέτοιους παίκτες, την βλέπουν μ’ άλλο μάτι και οι ποδοσφαιριστές απανταχού. Αλλά και η ποδοσφαιρική αγορά. Και αυτό, μην νομίζετε πως είναι μικρός κέρδος. Είναι σημαντικό κέρδος, πάνω στο οποίο έχει επίσης επενδύσει η ΑΕΚ με την απόκτηση του Μαρσιάλ.