Γιάννη Κωνσταντέλια… πόσα θες να μας τρελάνεις;

Με την καταπληκτική του ενέργεια στο τέταρτο γκολ του ΠΑΟΚ στο «Γ. Καραϊσκάκης» ο 20χρονος μεσοεπιθετικός του ΠΑΟΚ ταίριαξε, για μια ακόμη φορά, ιδανικά φαντασία και ουσία στο παιχνίδι του, αυτό ακριβώς είναι που ξεχωρίζει τους μεγάλους ποδοσφαιριστές από τους απλούς…«ζογκλέρ» της μπάλας!

Δεν είναι καθόλου λίγοι, διαχρονικά, οι ποδοσφαιριστές με αξιοθαύμαστη, αξιοζήλευτη, έως και εξωπραγματική τεχνική κατάρτιση που δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στις προσδοκίες που το ίδιο τους το ταλέντο δημιούργησε. Πολύ πρόχειρα μπορώ να θυμηθώ δύο, τον Βραζιλιάνο Ντενίλσον και τον Γάλλο Χατέμ Μπεν Αρφά. Ο πρώτος εμφανίστηκε στο προσκήνιο αρχές δεκαετίας του ’90, δεν είναι ότι πέρασε και δεν ακούμπησε, μέχρι και παγκόσμιος πρωταθλητής έγινε με τη «σελεσάο». Απλά με βάση τις προδιαγραφές και την προοπτική του πέρασε θεαματικά…κάτω από τον πήχη! Όταν τον πρωτοείδαμε δεν πιστεύαμε καλά καλά στα μάτια μας κι όμως…Δε βρήκε ποτέ, ούτε όταν αγωνιζόταν, ούτε στην ποδοσφαιρική του υστεροφημία, μια θέση ανάμεσα στους πραγματικά μεγάλους του αθλήματος. Θέση που άξιζε 100% με βάση τα προσόντα του που όμως, τι κρίμα, από μόνα τους δε φτάνουν.

Κάπως έτσι είχαν τα πράγματα και για τον Μπεν Αρφά, μας συστήθηκε αρχές των 00’s με τη φανέλα της Λιόν, ακολούθησαν οι Μαρσέιγ και Νιουκάστλ. Μέχρι και τον πρώτο καιρό με τις «καρακάξες» όλα έβαιναν καλώς, το «παραμύθι» δεν είχε όμως αίσιο τέλος. Την τελευταία του χρονιά στην Premier League την πέρασε στη Χαλ, υποβιβάστηκε με τις «τίγρεις» όπως ακριβώς…υποβιβάστηκε και το παιχνίδι του με το πέρασμα, όχι και τόσο πολλών, ετών! Προφανώς και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις ήταν πολλές οι παράμετροι που έπαιξαν ρόλο, σημαντικότερη όλων η αδυναμία χαρακτήρα που οδήγησε αμφότερους σε τρόπο ζωής που πόρρω απείχε από τα όσα χρειάζεται, και τα όσα οφείλει να τηρεί, στην καθημερινότητα του ένας επαγγελματίας αθλητής.

Κοινώς, παρτάροντας δίχως αύριο κανείς δεν πέτυχε στο ποδόσφαιρο! Ακόμη και ο περιβόητος Τζορτζ Μπεστ, σε άλλες, πολύ λιγότερο απαιτητικές, εποχές, στέρησε από τον εαυτό του τουλάχιστον 5-6 ακόμη χρόνια στο υψηλό επίπεδο, κατέστρεψε την καριέρα του και τη ζωή του. Fast Forward στο σήμερα και στο…θέμα μας, Γιάννη Κωνσταντέλια, δόξα τω Θεώ το wonder boy του ΠΑΟΚ κάθε άλλο παρά κινδυνεύει να «χαραμίσει» με αυτόν τον τρόπο την καριέρα του. Προέρχεται από ένα απολύτως υγιές οικογενειακό περιβάλλον, έχουν να το λένε στο «δικέφαλο» για την πνευματική συγκρότηση του «Ντέλια» και των δικών του ανθρώπων που είναι δίπλα του σε κάθε του βήμα. Όπως δίπλα του είναι από την πρώτη ποδοσφαιρική του στιγμή και ο ίδιος ο «Δικέφαλος του Βορρά», τον τρόπο που λειτουργούν εδώ και πολλά χρόνια οι ακαδημίες του συλλόγου τον λες και παράδειγμα προς μίμηση.

Με τον κίνδυνο του εκτροχιασμού ευτυχώς, ευτυχέστατα, απολύτως εκτός κάδρου λοιπόν, ένα είναι, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, το ζήτημα. Το ζήτημα που μένει όχι ακριβώς να αντιμετωπιστεί αλλά να προβλεφθεί σε ποδοσφαιριστές με τόσο κραυγαλέο χάρισμα! Το πώς δε θα πέσουν στην παγίδα της ντρίμπλας…για την ντρίμπλα. Της εντυπωσιακής ενέργειας…για την εντυπωσιακή ενέργεια. Της «γελοιοποίησης» του αντιπάλου…για τη «γελοιοποίηση» του αντιπάλου. Το πώς ακριβώς, με λίγα λόγια, θα καταφέρουν να μη γίνει αυτοσκοπός η επίδειξη του τεχνικού τους ρεπερτορίου αλλά, αντιθέτως, να θέσουν αυτό ακριβώς το τεχνικό τους ρεπερτόριο στην υπηρεσία της ουσίας, στην υπηρεσία της ομάδας. Και, επιτρέψτε μου, φάση στο ελληνικό ποδόσφαιρο που να αποτυπώνει έως και να…αποθεώνει ακριβώς αυτό το σκεπτικό περισσότερο από εκείνη του τέταρτου γκολ του ΠΑΟΚ στο «Γ. Καραϊσκάκης» δυσκολεύομαι πάρα πολύ να θυμηθώ!

Κάποιοι, ίσως και πολλοί, θα αντιτείνουν τη «ζογκλερική» ενέργεια του ίδιου του μικρού σε ντέρμπι με την ΑΕΚ, τον περασμένο Φεβρουάριο, στο γήπεδο της Τούμπας. Τότε, πεσμένος στο χορτάρι ο αθεόφοβος, είχε κάνει γκελάκια με την μπάλα προτού δώσει, πάντα πεσμένος, ασίστ στον Νάρεϊ για το 1-0! Η μεγάλη διαφορά των δύο φάσεων είναι όμως η εξής…σε εκείνη την περίσταση ο Κωνσταντέλιας είχε, ουσιαστικά, από τη στιγμή που είχε βρεθεί στο έδαφος, υποχρεωθεί να καταφύγει σε μια τέτοιου είδους λύση. Δεν το είχε επιλέξει, του είχε προκύψει! Στο 4-0 του Οζντόεφ, αντιθέτως, όλη η φάση, από τη γέννησή της μέχρι και την ολοκλήρωσή της, ήταν δική του…ψυχή τε και σώματι. Το πώς ακριβώς οδήγησε για λίγο την μπάλα χαϊδεύοντάς τη με το δεξί του πόδι, το πώς πάσαρε στον Τόμας και επιτέθηκε άμεσα στον ελεύθερο χώρο, το πώς έκανε την εξωτερική ντρίμπλα στον Πασχαλάκη αλλά και το πώς, ολοκληρώνοντας το αριστούργημά του, πάτησε για τον Μαγκομέντ Οζντόεφ.

Έχοντας την τύχη πριν από αρκετά χρόνια να περιγράψω ένα…«άρρωστο» γκολ με τακουνάκι του Ζερεμί Μενέζ για τη Μίλαν κόντρα στην Πάρμα ομολογώ πως αυτό ήταν που έκανα εικόνα βλέποντας τη φάση. Και αυτό περίμενα να δοκιμάσει και ο Κωνσταντέλιας περνώντας τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού. Και εδώ ακριβώς, ΚΑΙ εδώ ακριβώς για να είμαι πιο ακριβής, κρύβεται το μεγαλείο της ποδοσφαιρικής του ευφυίας! Με μια πιο προσεκτική ματιά στα ριπλέι της φάσης μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει ότι τη στιγμή που αφήνει πίσω του τον Πασχαλάκη είναι ο Ρέτσος που έχει προλάβει να κλείσει την αριστερή γωνία του τέρματος δυσκολεύοντας την εκτέλεση για τον 20χρονο. Κανένα πρόβλημα! Πρώτος, χωρίς να χρειαστεί ριπλέι, το κατάλαβε ο ίδιος. Και έκανε κάτι που «κατάφερε» να αιφνιδιάσει όχι μόνο τους αντιπάλους αλλά ΟΛΟΥΣ όσους βρίσκονταν στο γήπεδο ή και παρακολουθούσαν από την τηλεόραση! Ακόμη και τους πιο υποψιασμένους, ακόμη κι εκείνους που…περίμεναν το απροσδόκητο. Ολοκληρώνοντας με τον πιο ευφάνταστο, και ουσιώδη, τρόπο, μια ενέργεια που θα τη διηγούμαστε στα παιδιά μας! Καλά να είναι ο Κωνσταντέλιας, δε θα είναι η μόνη!