Κόουτς, ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας βιώνει στο πετσί του την αχαριστία. Από μία μερίδα οπαδών του Ολυμπιακού. Που ξαφνικά ανακάλυψαν όλα τα… κουσούρια του. Που του χρεώνουν την φυγή Σλούκα. Εγώ ποντάρω πως θα το ξεπεράσει κι αυτό.

Τον Γιώργο Μπαρτζώκα, προσωπικά δεν τον γνωρίζω. Όπως όμως γίνεται με κάθε πρόσωπο που βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας, έχω σχηματίσει άποψη για το ποιος είναι και ποια είναι η φιλοσοφία του, όχι γύρω από το μπάσκετ (εκεί δεν έχω τις γνώσεις να τον «κατανοήσω»), αλλά για τη ζωή γενικότερα.

Πρόκειται λοιπόν για έναν άνθρωπο που προφανώς στηρίζει τα πιστεύω του, μέχρι τέλους. Έναν άνθρωπο που δεν αποζητά την λατρεία, που δεν «πεθαίνει» με τους κόλακες και τους αυλικούς και που δύσκολα (μάλλον ΠΟΛΥ δύσκολα) αλλάζει άποψη για κάποια απόφαση που έχει πάρει. Που δεν του αρέσει να χαϊδεύει αυτιά. Που είναι κάθετος και μονοκόμματος. Κι απότομος πολλές φορές.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ανέλαβε τον Ολυμπιακό σε μία δύσκολη εποχή. Επέστρεψε στην ομάδα που αγαπούσε από παιδί, ενώ ανθρώπινα θα μπορούσε ίσως να αισθάνεται πικρία για τις τελευταίες του ημέρες και τον τρόπο που αποχώρησε το 2014. Παρόλαυτα πήρε ένα τεράστιο ρίσκο και αποφάσισε να αναγεννήσει μια ταλαιπωρημένη και ουσιαστικά «καμένη» ομάδα.

Ο κόουτς των πειραιωτών είχε ένα πλάνο. Ένας σταθερός ελληνικός κορμός που θα δουλευτεί με επιμονή και υπομονή και ξένοι παίκτες, που δεν θα δημιουργούσαν θέματα λόγω χαρακτήρα και που θα μπορούσαν να υπηρετήσουν πιστά το πλάνο της ομάδας. Ακόμα κι αν το επίπεδο τους δεν ήταν τέτοιο που θα έκαναν, αγωνιστικά, τη διαφορά μέσα στο παρκέ.

Η πρώτη χρονιά ήταν δύσκολη για τον Μπαρτζώκα και την ομάδα, με τον κορονοϊό να παίζει ένα σημαντικό ρόλο σε αυτό. Η δεύτερη χρονιά ξεκίνησε με μία ήττα σοκ από τον Παναθηναϊκό και… μουρμούρα, όμως κατά τη διάρκεια της χρονιάς ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα άρχισε να πείθει και τους πλέον δύσπιστους πως μπορεί να πάει ψηλά. Με το δίδυμο Ντόρσεϊ – Βεζένκοφ να αλλάζει τα δεδομένα, με Ουόκαπ και Φαλ να δείχνουν πως είναι ξένοι πάνω στους οποίους μπορεί να στηριχθεί η ομάδα, ο Ολυμπιακός έφτασε τελικά και πάλι στην κατάκτηση του νταμπλ. Και μπορεί στο Βελιγράδι η κούπα της Euroleague να μην ήρθε, αλλά οι οπαδοί των Πειραιωτών μπορούσαν να χαμογελούν και πάλι, μετά από αρκετά χρόνια μιζέριας.

Τη φετινή χρονιά ο Ολυμπιακός συνέχισε την ξέφρενη πορεία του. Με μπάτζετ πολύ μικρότερο από τις ομάδες φαβορί για την κατάκτηση της Euroleague έκανε μια εκπληκτική χρονιά που τον έστειλε πρώτο στο φάιναλ φορ του Κάουνας, όπου η κούπα χάθηκε για ένα σουτ. Όσο για την Ελλάδα, ο Ολυμπιακός πήρε με άνεση το νταμπλ, παίζοντας παράλληλα εκπληκτικό μπάσκετ.

Από που κι ως που λοιπόν εμφανίζονται τώρα οπαδοί του Ολυμπιακού που νομίζουν ό,τι μπορούν να αμφισβητήσουν τον ίδιο και τις επιλογές του; Ο Σάκης από τα Καμίνια και η Μαρία από το Κερατσίνι θα κρίνουν τις αποφάσεις του; Ξέρουν καλύτερα όλοι αυτοί αν ο Σίκμα και ο Γκος είναι οι κατάλληλες προσθήκες; Ξαφνικά επικρατεί στα social media, από μια (σημαντική δυστυχώς), μερίδα οπαδών του Ολυμπιακού μια διάθεση κριτικής, που πραγματικά μου είναι ακατανόητη.

Ο Μπαρτζώκας δεν θέλει παίκτες για να προσαρμόσει πάνω τους το αγωνιστικό του πλάνο. Θέλει παίκτες που να υπηρετούν το δικό του πλάνο. Ένα πλάνο που έχει αξιολογηθεί κι έχει κριθεί απολύτως επιτυχημένο. 

Αντιλαμβάνομαι πως η αποχώρηση του καλύτερου παίκτη των τελευταίων ετών, του Βεζένκοφ, καθώς και του Σλούκα, αλλά και η ταυτόχρονη ενίσχυση του Παναθηναϊκού, δημιουργεί ανησυχία στις τάξεις των οπαδών του Ολυμπιακού. Από εκεί όμως, μέχρι να φτάσουν στο σημείο να αμφισβητούν το αγωνιστικό πλάνο του Μπαρτζώκα, να γκρινιάζουν και να απειλούν Θεούς και δαίμονες αν η νέα χρονιά δεν κυλήσει όπως ονειρεύονται, υπάρχει μια τεράστια απόσταση.

Δεδομένα, ένα μέρος αυτών των οπαδών παρασύρθηκε από τον Κώστα Σλούκα, που (χωρίς να εξετάζουμε αν είχε δίκιο ή άδικο) θεωρεί τον Μπαρτζώκα αποκλειστικά υπεύθυνο για την κατάληξη της καριέρας του στον Ολυμπιακό.

Ο Σλούκας που ούτως ή άλλως θα έφευγε 

Ο Σλούκας ήξερε, προφανώς, πολύ καλά πριν ακόμα ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις με τον Ολυμπιακό, πριν κάνει το ραντεβού με τους Αγγελόπουλος, πως δεν θα μείνει στον Πειραιά. Γιατί γνώριζε πως ο Μπαρτζώκας δεν υπήρχε περίπτωση να του δώσει τις εγγυήσεις που ήθελε. Πως θα αλλάξει δηλαδή την αγωνιστική του φιλοσοφία για να ικανοποιήσει τα «θέλω» του παίκτη. Δεν τον πήρε, λένε, ένα τηλέφωνο ο Μπαρτζώκας. Μα δεν ήθελε από τον κόουτς των «ερυθρόλευκων» να τον πάρει τηλέφωνο και να τον ρωτήσει τι κάνει. Ήθελε να του τηλεφωνήσει και να του πει «θα γίνει αυτό που θες». Υπήρχε περίπτωση ποτέ να το κάνει αυτό ο Μπαρτζώκας; Ακόμα κι εμείς που δεν τον γνωρίζουμε προσωπικά ξέρουμε πως η απάντηση είναι «όχι». Δεν το γνώριζε ο Σλούκας; Φυσικά και το ήξερε. Οπότε γνώριζε και την κατάληξη των (δήθεν) διαπραγματεύσεων. Ήθελε όμως φεύγοντας να βγάλει στη… σέντρα τον Μπαρτζώκα. Να δείξει πως αυτός είναι υπεύθυνος που φεύγει. Και το έκανε.

Ο Μπαρτζώκας όμως δεν μπορεί να κριθεί από αυτό. Και με τα όσα έχει προσφέρει στην ομάδα του Πειραιά, θα πρέπει εις των αιώνα των αιώνων να είναι αποδέκτης του σεβασμού και της αιώνιας ευγνωμοσύνης των οπαδών της ομάδας. Θα πρέπει ο Ολυμπιακός να βρεθεί και πάλι στο χάλι που ήταν όταν τον ανέλαβε, για να μπορεί κάποιος φίλος των «ερυθρόλευκων» να ανοίξει το στόμα του και να πει κουβέντα εναντίον του. Οτιδήποτε άλλο θα έπρεπε να διώκεται ως έγκλημα αχαριστίας.

Γιατί κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει που βρισκόταν αυτή η ομάδα όταν ανέλαβε ο «σκακιστής» και που την έφερε.

Βέβαια, «ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος» είχε πει ο Ηράκλειτος. Πόσο δίκιο είχε. Ε, κόουτς;