Η ΑΕΚ (δεν) θα ζήσει και (δεν) θα πεθάνει με joga bonito

Το ντέρμπι της Κυριακής και όχι μόνο, έδειξαν στην ΑΕΚ τι απαιτείται στην αγωνιστική της ταυτότητα για να μην μείνει στο τέλος μόνο με την καλή μπάλα και τις πρωτιές στις στατιστικές. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Είναι αλήθεια σχεδόν σοκαριστικό για τον οργανισμό της ΑΕΚ αυτό που έγινε την Κυριακή στη Νέα Φιλαδέλφεια. Φυσικά όχι επειδή έχασε ένα ντέρμπι. Δεν τρελαθήκαμε ξαφνικά και καβαλήσαμε το καλάμι να κάνουμε τον Ιβανόη. Επειδή προφανέστατα είναι αδύνατον (αν και θα ήταν πολύ ωραίο), να κερδίζει η ΑΕΚ εις τον αιώνα τον άπαντα όλα τα ματς στο σπίτι της, το ποδοσφαιρικά φυσιολογικό ήταν να χάσει είτε από τον Ολυμπιακό, είτε από τον Παναθηναϊκό ή έστω από τον ΠΑΟΚ. Αν είχε συμβεί με τον Παναιτωλικό ή τον Λεβαδειακό τότε κάτι πραγματικά δεν θα πήγαινε καθόλου καλά μέσα στην ομάδα.

Το σοκαριστικό ήταν πως η ΑΕΚ έχασε με 3-1, ένα ματς το οποίο στο πρώτο ημίχρονο το είχε φέρει ακριβώς εκεί που το ήθελε. Είχε την μπάλα στα πόδια της, πίεζε, έβαλε ένα γκολ που σωστά ακυρώθηκε, έκανε και μπόλικες ευκαιρίες. Και δεν νομίζω πως υπήρχε κανείς στον Ολυμπιακό, που μ’ αυτή την εικόνα στο πρώτο ημίχρονο, πίστευε πως θα φύγει με το διπλό. Επίσης είναι σοκαριστικό, διότι η ΑΕΚ μετά το πρώτο γκολ, που ήταν και αυτογκολ, παθαίνει πανικό σαν να μην είχε 40 ολόκληρα λεπτά μπροστά της, αλλά τα τελευταία δυο των καθυστερήσεων. Έχανε με 1-0 στο 50ο λεπτό και ανέβαζε δέκα παίκτες, που μάλιστα δεν είχε κανένας τους καθαρό μυαλό, δέκα μέτρα μπροστά από την σέντρα.

Όλα αυτά βεβαίως, έγιναν ουσιαστικά για πρώτη φορά μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια (εξ ου και η πρώτη ήττα), αλλά όχι για πρώτη φορά γενικώς. Η ΑΕΚ είχε περισσότερες και καλύτερες ευκαιρίες στην Τούμπα, αλλά έχασε με 2-0. Ενώ πάλι ουσιαστικά δεν έβγαλε αντίδραση μετά το πρώτο γκολ που δέχθηκε. Σε δυο συνεχόμενα παιχνίδια με τα χαρακτηριστικά του ντέρμπι, η ΑΕΚ έκανε το παιχνίδι της, είχε 33 τελικές έναντι 9, αλλά τα έχασε και τα δυο. Το ένα με 2-0 και το άλλο με 3-1. Και λίγο πιο πίσω χρονικά, η ΑΕΚ στα Γιάννενα έκανε 17 τελικές, δέχθηκε μόλις 4, αλλά το ματς το έχασε με 2-1.

Η ΑΕΚ μεταμορφώθηκε αλλά...

Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα στο οποίο η τύχη παίζει ρόλο, αλλά τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Η ΑΕΚ είναι πρώτη σ’ όλες τις στατιστικές κατηγορίες, εκτός από τα γκολ ανά τελικές. Έχεις τρεις παίκτες της στην κορυφή της λίστα με τις περισσότερες τελικές προσπάθειες, αλλά κανέναν στην πρώτη τριάδα στα γκολ ανά τελικές. Ενώ με εξαίρεση το ματς με τον Ιωνικό στη Νίκαια, δεν υπάρχει κανένα άλλο παιχνίδι μέσα στη σεζόν που η ΑΕΚ να έχει πάρει έστω βαθμό ισοπαλίας, όταν έχει βρεθεί πίσω στο σκορ. Ειδικά στο δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, όταν δέχθηκε το πρώτο γκολ, η πιο συνηθισμένη εξέλιξη ήταν να δεχθεί και ένα δεύτερο.

Τι σημαίνουν όλα αυτά. Πως η ΑΕΚ, με την δουλειά που έχει κάνει ο Αλμέιδα, έχει παίξει στο μεγαλύτερο κομμάτι της σεζόν κυριαρχικό ποδόσφαιρο, έχουν υπάρξει πολλά ματς που έχει ισοπεδώσει τον αντίπαλο της, αλλά δυσκολεύεται πολύ να βγάλει κυνισμό στο παιχνίδι της. Έχει προσθέσει ο Αργεντινός μια σειρά από χαρακτηριστικά στην αγωνιστική ταυτότητα της ΑΕΚ, που έλειψαν (και μάλιστα πολύ) τα τελευταία χρόνια. Εξ ου και αυτή η θεαματική μεταμόρφωση της φετινής ομάδας και ως προς την εικόνα και ως προς τα αποτελέσματα. Μόνο που μέσα σ’ αυτά τα χαρακτηριστικά, δεν υπάρχει η σκοπιμότητα, ο κυνισμός.

Θα σας θυμίσω το ντέρμπι κορυφής τον περασμένο Γενάρη απέναντι στον Παναθηναϊκό στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ήταν το φετινό ματς που η ΑΕΚ έβαλε την σκοπιμότητα πιο πολύ από κάθε άλλη φορά στο παιχνίδι της. Διότι ήξερε πως αν έχανε ή αν δεν κέρδιζε, ίσως χαιρετούσε και την υπόθεση τίτλο. Παρόλα αυτά, ακόμα και σ’ αυτό το ματς που πήγε να το πάρει πολύ κυνικά, στο φινάλε κινδύνεψε να ισοφαριστεί από την ευκαιρία του Ιωαννίδη. Μια ευκαιρία που βγήκε γιατί η ΑΕΚ εξακολουθούσε να παίζει ανοιχτά και με την άμυνα αρκετά ψηλά, περισσότερο για να βρει ευκαιρία για δεύτερο γκολ, παρά για να κρατήσει το ένα που είχε πετύχει. Και το ματς ήταν στις καθυστερήσεις.

Οδηγός για τα ματς που κρίνουν τίτλο... 

Βεβαίως για να ξέρουμε και τι λέμε, εκείνο το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, ίσως μπορεί να αποτελέσει έναν οδηγό για την ΑΕΚ ενόψει των Play Offs. Στον βαθμό που ήταν ένα ματς, ίσως και το μοναδικό μέσα στη σεζόν, που συνειδητοποιημένα η ΑΕΚ επιχείρησε να εφαρμόσει το παιχνίδι της, πάνω στην σκοπιμότητα που υπήρχε να πάρει τη νίκη. Και επί της ουσίας και κρίνοντας από το αποτέλεσμα, το κατάφερε. Παρόλο λοιπόν που έτσι δείχνει να είναι δομημένη ποδοσφαιρικά, η ΑΕΚ έχει δώσει και δείγμα πως μπορεί να μην ζει και να μην πεθαίνει μόνο με το joga bonita. Κάτι που σίγουρα θα το χρειαστεί τώρα που όλα τα παιχνίδια, θα είναι κρίσιμα στην μάχη του τίτλου.

Έχει σημασία για την ΑΕΚ το γεγονός πως για πρώτη φορά ίσως από την αρχή της σεζόν, πηγαίνει με το ρόστερ να είναι πλήρες και χωρίς απώλειες. Επομένως ο Αλμέιδα μπορεί να βάλει στο γήπεδο ακριβώς την ομάδα και το σχήμα που θέλει. Έχει επίσης σημασία το γεγονός πως φέτος δεν έχει λυγίσει καμία απ’ όλες τις φορές που της έχει καθίσει ένα στραβό αποτέλεσμα. Και μάλιστα από το μείον οκτώ που βρέθηκε στο ξεκίνημα του δευτέρου γύρου, είχε φτάσει ακόμα έναν βαθμό μπροστά πριν λίγες μέρες. Επομένως δεδομένα έχει και αυτοπεποίθηση. Το ζητούμενο είναι να μπορέσει εκτός από καλή και κυριαρχική, να μπορέσει να γίνει και κυνική εκεί που θα καίγεται για αποτέλεσμα.