Η ΑΕΚ έστειλε μήνυμα πως πλέον κερδίζει και σε ματς που δεν πάνε στο jogo bonito

Η ΑΕΚ έδειξε στη Νίκαια πως μπορεί πλέον να κερδίζει σε ματς που δεν γίνεται να παίξει την καλή μπάλα της, αλλά πρέπει να δείξει τον χαρακτήρα της. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Δείτε λίγο τα πεπραγμένα της ΑΕΚ μέχρι τώρα στη σεζόν. Τις βαθμολογικές της απώλειες, πλην των εκτός έδρας ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, τις είχε σε ματς που δεν μπόρεσε καθόλου να κάνει το παιχνίδι που την έχει μάθει ο Αλμέιδα. Κατά βάση μακριά από τη Νέα Φιλαδέλφεια και σε ματς που δεν πήγαν στο jogo bonito αλλά στην ένταση και τις μάχες σώμα με σώμα.

Στη Νίκαια απέναντι στον Ιωνικό, ήταν δεδομένο πως το παιχνίδι θα πήγαινε και πάλι εκεί. Το ήξερε και το περίμενε και ο Αλμέιδα που είχε υπενθυμίσει στους παίκτες του και τι είχε γίνει πριν από μερικές εβδομάδες στα Γιάννενα, αλλά κυρίως αυτό που είχε συμβεί πριν την διακοπή για το Μουντιάλ στην Τρίπολη απέναντι στον Αστέρα.

Η ΑΕΚ ήταν και ενήμερη και προετοιμασμένη γι αυτό που θα έβρισκε, αλλά και πάλι για περίπου 70 λεπτά, ίσως και λίγο παραπάνω, έδειχνε να μην μπορεί και πάλι να το διαχειριστεί. Ο Πινέδα, όπως και στην Τρίπολη, μετά τις πρώτες δυνατές μονομαχίες βγήκε εκτός παιχνιδιού. Ο Άμραμπατ φλυαρούσε και ο Γιόνσον με τον Σιμάνσκι έδειχναν να μην μπορούν να σηκώσουν το βάρος της δημιουργίας όταν έπεσε όλο στα πόδια τους. Ενώ την ίδια στιγμή, η ανασταλτική λειτουργία πελαγοδρομούσε το ίδιο και χειρότερα, με το ματς στα Γιάννενα.

Για να ξέρουμε τι λέμε, το παιχνίδι στη Νίκαια, κυλούσε σαν βγαλμένο από καρμπόν μ’ εκείνο απέναντι στον ΠΑΣ. Και μάλιστα αυτή την φορά τα πράγματα έδειχναν πολύ χειρότερα, καθώς η ΑΕΚ δεν είχε κάνει απέναντι στον Ιωνικό ούτε μισή φάση της προκοπής. Ενώ στα Γιάννενα και του 1-0 και του 2-0, είχαν προηγηθεί τεράστιες ευκαιρίες για να σκοράρει.

Οι δυο μεγάλες διαφορές

Υπήρχαν όμως αυτή την φορά δυο διαφορές, σε σχέση και με το ματς με τον ΠΑΣ, αλλά και μ’ όλα τα προηγούμενα φετινά στα οποία η ΑΕΚ βρέθηκε πίσω στο σκορ και έχασε σ’ όλα. Αφενός ήταν η πρώτη φορά που αντέδρασε με τόσο καθαρό μυαλό και τόσο σιγουριά πως θα την βρει η πάπια την λίμνη και το γυρίσει το παιχνίδι. Αφετέρου οι παρεμβάσεις που έκανε ο Αλμέιδα από τον πάγκο, το ανακάτεμα και μάλιστα διπλό που έκανε στην τράπουλα, έφεραν ανάποδα όλη την εικόνα. Και της ΑΕΚ και του ματς.

Σκεφτείτε πως οι τρείς από τους τέσσερις παίκτες που έφερε ο Αλμέιδα από τον πάγκο, είχαν συμμετοχή στα δυο γκολ της ανατροπής. Ο Φερνάντες δίνει την ασιστ στο γκολ της ισοφάρισης. Και ο Μάνταλος με τον Τσούμπερ κάνουν το γκολ της νίκης. Ο πρώτος την ασίστ και ο δεύτερος την εκτέλεση. Όσο για τον Γκατσίνοβιτς, μπορεί να μην έχει συμμετοχή σε κανένα από τα δυο γκολ, αλλά στην πραγματικότητα είναι ίσως ο πιο επιδραστικός στην επιθετική μεταμόρφωση της ΑΕΚ. Και το έκανε σε ματς που έκαιγε, με κλωτσιές να πέφτουν σύννεφο, μόλις τέσσερις μέρες μετά την επιστροφή του από επέμβαση και κοντά δυο μήνες απουσίας.

Προφανώς και όλο αυτό που συνέβη έχει να κάνει και με την οξυδέρκεια του Αλμέιδα στην διπλή παρέμβαση από τον πάγκο. Και στο βάθος του ρόστερ που διαθέτει η φετινή ΑΕΚ, που έφερε από τον πάγκο τέσσερις παίκτες που όλοι τους υπό συνθήκες θα μπορούσαν να είναι ενδεκαδάτοι. Όμως είναι και ένα ζήτημα νοοτροπίας, που πλέον ξεκάθαρα στην ΑΕΚ φαίνεται πως έχει προσαρμοστεί στις ανάγκες του ανταγωνισμού και του πρωταθληματισμού. Κέρδισε άλλωστε για πρώτη φορά, παιχνίδι που έμεινε πίσω στο σκορ.

Τώρα πλέον είναι κομπλέ για την μάχη 

Η ουσία είναι πως η ΑΕΚ έδειξε πλέον πως κερδίζει, ακόμα και σε ματς που δεν μπορεί να παίξει το αγαπημένο της πολύ καλό ποδόσφαιρο. Δεν το έχει ξανακάνει. Και για να μπορέσει να κυνηγήσει μέχρι τέλους την κατάκτηση του πρωταθλήματος, θα έπρεπε να το μάθει. Δεν θα πηγαίνουν, δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουν όλα τα ματς στο jogo bonito. Θα συνεχίσουν να υπάρχουν και αυτά τα ματς που θα τα κερδίζει με τον κόσμο να χορταίνει ωραία μπάλα. Αλλά θα υπάρχουν και ματς που πρέπει να τα κερδίσει χορταίνοντας κλωτσιά, ένταση και μάχη μέχρι τέλους. Δεν παίρνεις αλλιώς πρωτάθλημα και αυτό είναι δεδομένο.

Για όσους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, σε μια σεζόν που η ΑΕΚ κάνει όμορφα πράγματα μέσα στο γήπεδο και παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο, το μόνο που της έλειπε, ήταν να παίρνει νίκες όταν δεν θα μπορεί να παίξει την μπάλα της. Και απέδειξε πως το βρήκε και αυτό, σε μια μέρα μάλιστα, που μείωσε και την διαφορά της από την κορυφή στον έναν βαθμό. 

Και κάτι τελευταίο. Ο Τσούμπερ έχει περάσει το τελευταίο εξάμηνο πολλά. Και στο ιατρικό και στο ψυχολογικό κομμάτι. Στη Νίκαια μπήκε για πρώτη φορά στο γήπεδο τόσο αποφασισμένος να βάλει τις δυνατότητές του στις υπηρεσίες της επιθετικής λειτουργίας της ομάδας και όχι στο κυνήγι του γκολ που ψάχνει σαν τρελός. Και τελικά τα πέτυχε και τα δυο. Υποθέτω κατάλαβε και ο ίδιος ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να συνεχίσει να ακολουθεί.