Η ΑΕΚ ήταν αναγκασμένη να ρισκάρει, κάπου να είναι αγνώριστη

Μετά από δέκα μέρες με ματς σε φουλ ένταση και με φουλ απουσίες, ο Αλμέιδα ήξερε πως ήταν υποχρεωμένος να επιλέξει ματς που θα ρίσκαρε να εμφανιστεί μια ΑΕΚ πολύ μακριά από την δικιά του ΑΕΚ. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Για να τα βάζουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Η ΑΕΚ έκανε στο Ηράκλειο σίγουρα την χειρότερη φετινή της εμφάνιση. Ενδεχομένως και την χειρότερη στην εποχή Αλμέιδα. Κυρίως διότι ήταν μια ΑΕΚ που αγωνιστικά, αλλά ακόμα και στο κομμάτι της νοοτροπίας μέσα στο γήπεδο, ήταν αγνώριστη. Κάτι πολύ μακριά από την ταυτότητα που έχει δώσει ο Αλμέιδα σ’ αυτή την ομάδα.

Η πραγματικότητα βεβαίως είναι, πως έστω και αν ο Ματίας δεν περίμενε να δει αυτή την εικόνα, ήξερε καλά εκ των προτέρων, πως είχε ρισκάρει να του προκύψει. Αλλά πρακτικά ήταν αναγκασμένος. Δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά. Η ΑΕΚ νομοτελειακά, έτσι όπως ήταν (και είναι) το πρόγραμμα της και με την κατάσταση που διαμόρφωσαν οι αναγκαστικές απουσίες της, ήταν υποχρεωμένη κάπου να ρισκάρει να είναι αγνώριστη. Μ' ότι αυτό συνεπάγεται.

Για να ξέρουμε και τι λέμε, σχεδόν αναγκαστικά το πήρε αυτό το ρίσκο στο Ηράκλειο. Δεν της βγήκε και το πλήρωσε, διότι είχε απέναντι έναν πολύ καλό προπονητή όπως ο Νταμπράουσκας, που διάβασε εξαιρετικά και την κατάσταση που βρισκόταν η ΑΕΚ και το πόσο πολύ διαφορετικά απ’ ότι κάνει συνήθως κινδύνευε εκ των πραγμάτων να παίξει. Κάτι που ο ΟΦΗ το αξιοποίησε σε βαθμό απόλυτο. Αλλά δεν βλέπω πώς ο Αλμέιδα θα μπορούσε να είχε πάρει άλλες αποφάσεις. 

Πρόγραμμα και απουσίες φτιάχνουν εξίσωση

Η ΑΕΚ από τις 17 Σεπτεμβρίου έχει χρειαστεί να βγάλει ένα πρόγραμμα με Ολυμπιακό, με Μπράιτον στην Αγγλία, με Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο, με Ατρόμητο στην Φιλαδέλφεια, με ΟΦΗ απόψε στο Ηράκλειο. Όλα αυτά σε 15 μέρες. Και έχει μπροστά της ένα ματς την Πέμπτη με τον Άγιαξ. Δηλαδή μετά από τρεις μέρες. 

Αυτό το πρόγραμμα η ΑΕΚ χρειάστηκε να το βγάλει χωρίς τα δυο βασικά της στόπερ, που ακόμα δεν έχουν επιστρέψει, με τον Γκαρσία και τον Γκατσίνοβιτς να επιστρέφουν μόλις από τραυματισμό και τον Λιβάι να ξανατραυματίζεται και με απώλειες όπως του Γιόνσον ή όπως του Άμραμπατ να προκύπτουν την τελευταία στιγμή. Ακόμα και λίγο πριν την σέντρα του ματς στον ΟΦΗ, ο Αλμέιδα έχασε τον Μάνταλο, τον οποίο προόριζε για βασικό. Για να έχει δημιουργία. Και στο ματς ένα απ’ αυτά που έλειψαν πιο πολύ από την ΑΕΚ, ήταν η δημιουργία.

Η ΑΕΚ έπαιξε στα κόκκινα και σε φουλ ένταση και με Ολυμπιακό και με Μπράιτον και με Παναθηναϊκό, αλλά ακόμα και με Ατρόμητο όπως εξελίχθηκε το ματς. Ανταποκρίθηκε, κέρδισε τα τρία από τα τέσσερα και στο άλλο δεν έχασε, αλλά αυτό έγινε με κόστος. Ποδοσφαιριστές καλοδουλεμένοι μεν, αλλά άνθρωποι έπαιζαν. Κόστος σε κόπωση, σε ενέργεια, ακόμα και σε υλικό καθώς βρέθηκε ξανά χωρίς τον Γκαρσία, τον Άμραμπατ και τον Γιόνσον.

Μια απόφαση που ήταν μονόδρομος

Μ’ αυτές τις απουσίες και με τον Αλμέιδα να ξέρει πολύ καλά από τις μετρήσεις πόσο έχει κοστίσει σε ενέργεια και κούραση αυτό το δεκαήμερο της «φωτιάς», η ΑΕΚ είχε να παίξει με τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο και με τον Άγιαξ την Πέμπτη στη Φιλαδέλφεια, συν το κυριακάτικο με τον Παναιτωλικό. Απολύτως πρακτικά, δεν γινόταν τίποτε άλλο, από το να αποφασίσει ο Αλμέιδα που θα το ρισκάρει, να δει μια ΑΕΚ που ενδεχομένως και θα ήταν αγνώριστη. Έγινε στο Ηράκλειο.

Ήξερε καλύτερα από τον καθένα ο προπονητής, πως χωρίς τον Πινέδα θα έπαιρνε περισσότερη πίεση και πολύ λιγότερη δημιουργία. Αλλά ο Μεξικανός δεν είχε την γνωστή του ενέργεια ούτε καν γι αυτό το ματς, πολύ περισσότερο για δυο συνεχόμενα μέσα σε τρεις μέρες. Και φάνηκε και από την στιγμή που μπήκε. Τι άλλη απόφαση λοιπόν θα μπορούσε να πάρει από τον κρατήσει στον πάγκο. Και Γιόνσον δεν υπήρχε διαθέσιμος.

Ήξερε επίσης πολύ καλύτερα από τον καθένα ο Αλμέιδα, πως θα ήταν ρίσκο να ξεκινήσει με τον χωρίς αγωνιστικό ρυθμό Φαν Βέερτ, σ’ ένα ματς μάλιστα που μπορεί να έλλειπε η δημιουργία. Αλλά με την ατυχία με Γκαρσία, θα ήταν μεγαλύτερο ρίσκο να δοκιμάσει να πάει σε τρία συνεχόμενα ματς, σε μια εβδομάδα, με βασικό τον Πόνσε.

Είχε στο μυαλό του ο Αλμέιδα να πάρει έξτρα παίκτη με τρεξίματα και δημιουργικότητα στα χαφ από την παρουσία του Μάνταλου στην ενδεκάδα σε ρόλο ελεύθερο. Τον έχασε με αδιαθεσία πριν από το ματς. Μπήκε ο Τσούμπερ που είναι ένας εντελώς διαφορετικός ποδοσφαιριστής. Είχε επίσης στο μυαλό του πως τόσο ο Πισάρο, όσο και ο Ελίασον, θα μπορούσαν να δώσουν πολύ περισσότερο πράγματα. Δεν ήταν κανείς τους σε καλή μέρα.

Δεν υπήρχε στον πάγκο κανένας Άμραμπατ για να μπει στο δεξί άκρο της επίθεσης και ίσως να βάλει δυο γκολ όπως έκανε πέρυσι στο ίδιο ματς. Δεν υπήρχε στον πάγκο κανένας Γκαρσία να μπει και να πατήσει το γκάζι. Δεν υπήρχε στον πάγκο καν, κανείς Γιόνσον για να δώσει ενέργεια και φρεσκάδα στα χαφ.

Ο Άγιαξ είναι άλλη ιστορία 

Μ’ όλα αυτά λοιπόν και απέναντι σε μια ομάδα που βρήκε γκολ στο 5ο λεπτό και που είχε κάνει εξαιρετικό διάβασμα στον αντίπαλό της, δεν είναι καθόλου παράλογο που τελικά παρουσιάστηκε μια ΑΕΚ αγνώριστη. Υπήρχε ο κίνδυνος να συμβεί αυτό. Αλλά ήταν ένα ρίσκο που ο Αλμέιδα ήταν αναγκασμένος να το πάρει. Δεν του βγήκε, έκανε την πρώτη ήττα μετά από οκτώ μήνες στο πρωτάθλημα, αλλά προφανώς και δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου.

Η ΑΕΚ έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να ρεφάρει ότι έχασε στο Ηράκλειο. Και κυρίως έχει μπροστά της ένα παιχνίδι με τον Άγιαξ, που είναι πραγματικά κομβικό. Με βαρύνουσα σημασία τέτοια, που αν το κερδίσει μπορεί να σβήσει μονοκονδυλιά οτιδήποτε αρνητικό προκάλεσε αυτή η ήττα αλλά και η εικόνα στο Ηράκλειο. Παρότι βέβαια εκτός από μια λογική πίκρα για την ήττα, δεν υπήρξε τίποτα περισσότερο στον κόσμο, που πρώτος καταλαβαίνει τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει ο Αλμέιδα με την αγέλη του. Και αυτό φάνηκε από την παρουσία των οπαδών στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου και την στήριξη.  

Δεν θα είναι καθόλου να κερδίσει η ΑΕΚ τον Άγιαξ. . Δεν προλαβαίνει μέχρι την Πέμπτη να πάρει όλες τις ανάσες που χρειάζεται, ενώ ξανά δεν θα έχει Γκαρσία και μπορεί και Γιόνσον. Όμως είναι δεδομένο, πως η ΑΕΚ θα παρουσιαστεί εκ των πραγμάτων και εκ των επιλογών, πολύ πιο κοντά σε μια κανονική ΑΕΚ σαν αυτή που ξέρουμε και πολύ πιο μακριά στην αγνώριστη του Ηρακλείου. Δεν εξασφαλίζει αυτό πως θα κερδίσει, γιατί όσα προβλήματα και αν έχει ο Άγιαξ, παραμένει ποιοτικός, επικίνδυνος και με βαριά φανέλα. Σίγουρα ωστόσο, η ΑΕΚ της Πέμπτης, για χίλιους λόγους, θα είναι εντελώς διαφορετική απ’ αυτή του ματς με τον ΟΦΗ.