Η εξήγηση για το νέο συμβόλαιο της ΑΕΚ στον Αλμέιδα, βρίσκεται πολλούς μήνες πίσω

Αυτό το νέο συμβόλαιο της ΑΕΚ στον Αλμέιδα είναι προϊόν όλων όσων άκουσε ο Μελισσανίδης από τον Αργεντινό το περασμένο καλοκαίρι και τα είδε τον χειμώνα. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Όταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης πηγαίνει στο ξενοδοχείο της ΑΕΚ και μάλιστα μέσα στην μαύρη νύχτα, δεν είναι για καλό. Όσες φορές κατά το παρελθόν το έχει κάνει, ήταν για να ρίξει κάποια χοντρή κατσάδα ή ακόμα και για να «τελειώσει» κάποιον από την ομάδα. Αυτή την φορά πήγε μ’ ένα νέο συμβόλαιο για τον Αλμέιδα στο χέρι και με τον κόσμο να πανηγυρίζει τις υπογραφές σαν κατάκτηση τίτλου.

Το ερώτημα φυσικά δεν είναι τόσο πολύ γιατί ο Μελισσανίδης δεν ήθελε να περιμένει καν να περάσει το ματς κυπέλλου με την Κηφισιά ή έστω να ξημερώσει η σημερινή μέρα. Αυτό έτσι κι αλλιώς φανερώνει την σημαντικότητα της στιγμής και την λαχτάρα, διότι περί αυτού πρόκειται, του ισχυρού άνδρα της ΑΕΚ να κλείσει το θέμα. Το ερώτημα είναι πως προέκυψε και αυτή η σημαντικότητα και κυρίως αυτή η λαχτάρα.

Η απάντηση σίγουρα δεν βρίσκεται στη νίκη της περασμένης Κυριακής επί του Παναθηναϊκού. Παρόλο που για να βρει κάποιος ανάλογη περίσταση που ο Μελισσανίδης να κατέβηκε στα αποδυτήρια για να μοιράσει πριμ, πρέπει να ανατρέξει στις επιτυχίες της πρωταθληματικής σεζόν, πριν από μια πενταετία. Όμως για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Μελισσανίδης δεν είναι από τους παράγοντες που θα δώσει νέο συμβόλαιο σ’ έναν προπονητή, ούτε μετά από νίκη σε ντέρμπι, ούτε καν μετά από κατάκτηση πρωταθλήματος. Και ειδικά τέτοιο συμβόλαιο.

Η απάντηση δεν βρίσκεται καν στην τρομερή σχέση που έχουν αναπτύξει το τελευταίο διάστημα ο Αλμέιδα με τον Μελισσανίδη. Και αποτυπώνεται στον τρόπο που αντιδρούν όταν ο ένας συναντά τον άλλον. Μάλιστα αυτές οι δημόσιες συναντήσεις είναι μόλις το ένα δέκατο της βάσης που έχει πλέον η σχέση τους. Αλλά και πάλι ο Μελισσανίδης δεν επρόκειτο να δώσει ένα συμβόλαιο σ’ έναν προπονητή, επειδή απλώς και μόνο τον… πάει. Παρόλο που και αυτό έχει την τεράστια σημασία του.

Από την πρώτη συνάντηση... 

Η απάντηση στο ερώτημα για το πως προέκυψε αυτό το νέο τεράστιο συμβόλαιο και μάλιστα ο ενθουσιασμός και αδημονία του Μελισσανίδη να υπογραφεί, βρίσκεται πολλούς μήνες πριν.  Για αρχή, στις πρώτες συναντήσεις και στις πρώτες επαφές του Αλμέιδα με τον ισχυρό άνδρα της. Τότε που ο Αργεντινός είχε ταξιδέψει από την Αργεντινή στην Αθήνα, όχι για να τσεκάρει αυτός τις συνθήκες στην ΑΕΚ, αλλά για να τον τσεκάρει ο Μελισσανίδης ως έναν από τους βασικούς υποψηφίους για τον πάγκο. Και ο Αλμέιδα είχε θέσει ως μοναδικό αλλά απαράβατο όρο, να έχει μαζί του όλους τους συνεργάτες του. Ούτε έναν λιγότερο, διότι δεν αφήνει κανέναν και ποτέ.

Αυτό ήταν το πρώτο κλικ στον Μελισσανίδη, πως απέναντι του έχει έναν... μπεσαλή. Τους γουστάρει τους μπεσαλήδες. Τους εκτιμά και τους θέλει. Πιθανόν έτσι να πήρε και την δουλειά ο Αργεντινός. Αλλά ήταν μόνο η αρχή για το πως ο τρόπος που ο Αλμέιδα λειτουργούσε και δούλευε, ήταν ακριβώς αυτός που θα κέρδιζε τον Μελισσανίδη. Δεν ήταν ούτε φαφλατάς, ούτε ταπεινό χαμομηλάκι. Δεν έλεγε ούτε μεγάλα λόγια, δεν έβγαζε ούτε μιζέρια. Ήταν συγκεκριμένος, μεθοδικός, ήξερε ακριβώς τι ήθελε και επέμενε σ’ αυτό. Ήταν στοργικός και αυστηρός μαζί. Μικρό παιδί, αλλά και πατέρας. Όλα αυτά ήταν επίσης στοιχεία που αρέσουν στον Μελισσανίδη. Αλλά όλα θα κρινόντουσαν στο αποτέλεσμα. Όχι στα αποτελέσματα.

Μέχρι και το αποτέλεσμα... 

Ο Αλμέιδα είχε αποτέλεσμα. Του βγήκε ο τρόπος που εισηγήθηκε να λειτουργήσει η ομάδα στην μεταγραφική ενίσχυση. Του βγήκε ο τρόπος δουλειάς που έβαλε μέσα στην ομάδα και στις τέσσερις γραμμές και έξω απ' αυτές. Του βγήκε η διαχείριση που είχε με τους ποδοσφαιριστές και με τους συνεργάτες του. Όλα αυτά που ο Αλμέιδα έλεγε το καλοκαίρι πως θα συμβούν με βάση το πλάνο του, ο Μελισσανίδης τα είδε μπροστά του. Είδε μια ΑΕΚ που έχει νοικοκυρευτεί, ένα ποδόσφαιρο που αρέσει στον ίδιο και στον κόσμο. Είδε την ομάδα να γίνεται οικογένεια, που είναι κάτι το οποίο ο ίδιος ζητούσε επιτακτικά σ’ όλες τις ομιλίες που έκανε στα αποδυτήρια την τελευταία πενταετία.

Η απάντηση για το νέο συμβόλαιο που πήρε χθες ο Αλμέιδα, βρίσκεται στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού. Στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου, ο Αλμέιδα είχε πει πως «θέλω να πείσω τον πρόεδρο, να μου προσφέρει δεκαετές συμβόλαιο». Ίσως να το είχε πει κάπως έτσι και στην κατ’ ιδιάν συζητήσεις που είχε με τον Μελισσανίδη. Και τον έπεισε. Χωρίς καν να του το ζητήσει, γιατί το χρειάζεται για να αισθανθεί ασφάλεια. Ή χωρίς καν να βάλει στο παιχνίδι και τους «μνηστήρες» που δεδομένα είχε από το εξωτερικό προκειμένου να το πιέσει. Όταν στο Μεξικό επέμεναν πως είναι πρώτο φαβορί για την εθνική ομάδα, εκείνος εδώ το έκαιγε λέγοντας πως θέλει να μείνει για χρόνια στην ΑΕΚ.

Ο Αλμέιδα στην πραγματικότητα ούτε κέρδισε τον Μελισσανίδη, ούτε τον έπεισε να του δώσει ένα νέο συμβόλαιο. Όλα μα όλα αυτά που γουστάρει ο Μελισσανίδης να βλέπει και να έχει στην ΑΕΚ, τα είδε και τα έχει. Από τον άνθρωπο που το περασμένο καλοκαίρι, απλώς του είχε πει πως θα του τα παράσχει. Αυτή είναι η όλη ιστορία. Το πως θα εξελιχθεί, ουδείς μπορεί να το προβλέψει. Το ποδόσφαιρο είναι περίεργο, πολλές φορές άδικο και κυρίως επαγγελματικό. Αυτό που έχει όμως σημασία, είναι πως η ΑΕΚ αυτή την φορά, πρώτα είδε και επένδυσε και δεν επένδυσε μπας και δει, όπως έκανε στο παρελθόν και έτρωγε τα μούτρα της.