Η τοξικότητα στα φόρτε της, η δημοσιογραφία στα χειρότερά της, οι στρατευμένοι σε υπηρεσία

Μπορεί να καταλάβει κάποιος τις διαφωνίες για τη διαιτησία. Αλλά είναι πέρα από κάθε λογική οι ειρωνείες για την υγεία. Και ειδικά για κάτι που στέρησε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.

Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα με όλα αυτά που βλέπουμε και ακούμε τις τελευταίες ώρες και συγκεκριμένα από τη στιγμή που ο Παναθηναϊκός ανακοίνωσε τα πολλά κρούσματα κορωνοϊού που έχει στην ομάδα του. Στην Ελλάδα της βλακείας και της ηλιθιότητας, στην Ελλάδα της δημοσιογραφίας των non papers, που γράφεις ό,τι σου υπαγορεύουν και είσαι πιόνι χωρίς άποψη, είναι εύκολο να κάνεις το άσπρο μαύρο. Να πιστεύεις στα ψέματα και να μην πιστεύεις στην αλήθεια.

Στην Ελλάδα που για να μακροημερεύσεις και να πας μπροστά σκύβεις το κεφάλι και λες «yes man», ήταν απολύτως φυσιολογικό να μην πιστεύουν όλοι αυτοί οι γραφικοί ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει διασπορά κορωνοϊού. Βέβαια όταν κάποιος ρωτάει γιατί ο Παναθηναϊκός να δηλώσει κορωνοϊό ενώ δεν έχει, οι απαντήσεις θυμίζουν εκείνον τον υπέροχο αντιπρόεδρο του Εδεσσαϊκού. Δε βγάζεις καμία άκρη.

Δε με ενδιαφέρει να ψάξω να βρω ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο σε όλη αυτή την τοξικότητα που μας πνίγει πλέον από το ξεκίνημα της σεζόν. Δε θα αλλάξει τίποτα. Όσο θα υπάρχουν τουλάχιστον δύο ομάδες που θα διεκδικούν ένα πρωτάθλημα, τόσο θα υπάρχει και όλη αυτή η τρέλα που κυκλοφορεί. Από φιλάθλους, παράγοντες, δημοσιογράφους. Ο καθένας θα υποστηρίζει το δικό του. Ακόμα και αν ξέρει πως ψεύδεται. Είπαμε, είμαστε η χώρα που το ψέμα κυριαρχεί.

Δε με ενδιαφέρει πόσοι πιστεύουν ότι ο Άμπραμπατ έπρεπε να αποβληθεί ή όχι, πόσοι πιστεύουν ότι ήταν πέναλτι το χέρι του Χατζησαφί ή όχι, όσοι πιστεύουν ότι πράγματι υπήρξαν δύο πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού ή όχι στον πρώτο γύρο. Και δε με ενδιαφέρει γιατί έχω πάψει να ασχολούμαι με το τι πιστεύει ο καθένας εδώ και καιρό. Μόνο τα μάτια μου πιστεύω, δεν υπάρχει ούτε ένας τηλεκριτικός διαιτησίας που να με πείσει για το αντίθετο απ' αυτά που βλέπουν τα μάτια μου. Πόσο μάλλον οπαδοί ή δημοσιογράφοι που παίρνουν χαρτάκια.

Με ενδιαφέρει, όμως, και θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει όλους ότι πλέον φτάσαμε σε τέτοιο σημείο που να αμφισβητούμε ή ακόμα χειρότερα να χλευάζουμε θέματα υγείας. Με ενδιαφέρει που υπάρχουν ακόμα... ψεκασμένοι ανάμεσά μας. Ένα απλό google search είναι: θάνατοι από κορωνοϊό. Και θα βρείτε τη σελίδα που αναφέρει πως 6.870.878 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τον Covid. Χιλιάδες πέθαναν πριν από μερικές μέρες. 60 συνάνθρωποί μας εδώ στην Ελλάδα πέθαναν μόλις την περασμένη εβδομάδα από κορωνοϊό.

Αλλά... όχι. Ο Παναθηναϊκός λέει ψέματα και δεν ήθελε να παίξει στο Καραϊσκάκη την Κυριακή. Γιατί όμως; Για να ξεκουραστεί; Μα δε ζήτησε να μην παίξει εκείνος και να παίξουν οι υπόλοιποι. Άρα θα ξεκουραστούν όλοι. Για να αναρρώσουν οι παίκτες του; Μα ποιος στ' αλήθεια πιστεύει πως μόνο ο Παναθηναϊκός έχει άρρωστους αυτή την περίοδο στην ομάδα του; Σοβαροί να είμαστε... Η ΑΕΚ, για παράδειγμα, είχε παίκτες με ίωση. Ακόμα και σήμερα ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη με παίκτες και προπονητές να φορούν μάσκα, όπως αποδεικνύεται από τις φωτογραφίες.

Ο Πάλμα του Άρη που έμεινε τελικά εκτός αποστολής για τον αγώνα με την ΑΕΚ είναι κι αυτός άρρωστος. Θα είχε τον χρόνο να αναρρώσει, σωστά; Και μένει να δούμε με ποια σύνθεση θα παίξουν Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ αύριο στα παιχνίδια τους.

Γιατί λοιπόν το έκανε ο Παναθηναϊκός; Δε θα πάρουμε απάντηση που να πείθει από κανέναν απ' όσους υποστηρίζουν πως οι «πράσινοι» ψεύδονται. Υπάρχει βέβαια και το άλλο παραμύθι. Οι ίδιοι που λένε διάφορες εξυπνάδες για τον Παναθηναϊκό και τον κόβιντ, είναι εκείνοι που πρώτοι έλεγαν πως ο Ολυμπιακός θα κάτσει να χάσει από τον Παναθηναϊκό. Λες και μιλάμε για παιχνίδι Κάτω Ραχούλας - Άνω Ραχούλας. Κι όταν τους λες πως αφού έτσι κι αλλιώς, βάσει της δικής τους λογικής, ο Παναθηναϊκός θα πάει για... περίπατο στο Καραϊσκάκη, γιατί να ζητήσει αναβολή, πάλι δεν έχουν απάντηση. Γιατί έτσι τους έμαθαν να κάνουν. Να ζουν με τα παραμύθια, να ανακαλύπτουν δράκους και να συζητούν καφενειακά. Καμία λογική σκέψη, καμία ποδοσφαιρική προσέγγιση, κανενός είδους επιχείρημα που δε θα σε κάνει να κοιτάξεις με απόγνωση και να μην πιστεύεις στ' αυτιά σου.

Το διαλύουν το πρωτάθλημα οι στρατοί. Δυστυχώς. Ένα πρωτάθλημα που αντί να το χαιρόμαστε, φτάσαμε να μαρτυράμε την ώρα και τη στιγμή που έφτασε ως εδώ. Αντί να κρατάμε την ανάσα μας από αγωνία για το αποτέλεσμα, κρατάμε την ανάσα μας από την αγωνία για το τι μπαρούφες θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε. Και παρακαλάμε να τελειώσει για να γλιτώσουμε από τους τοξικούς και τους στρατευμένους.

Τούτη τη φορά δε μιλάμε για στρατούς οπαδών. Αλλά για στρατούς δημοσιογράφων. Κι αυτοί είναι ακόμα πιο επικίνδυνοι...