Η ΑΕΚ είναι ζωντανή για δυο κούπες, περνώντας μέσα από «πυρηνικές βόμβες»

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για το τι χρειάστηκε να (προσ)περάσει η ΑΕΚ για να μπει στην τελική ευθεία όρθια και μέσα στους δυο τίτλους αλλά και τι έχει να κάνει γι αυτό που θα βρει μπροστά της

Μπροστά της η ΑΕΚ μέχρι και το τέλος της σεζόν, έχει πλέον εννέα ματς για το πρωτάθλημα και σίγουρα δυο (και ελπίζει σε ακόμα ένα), για το κύπελλο. Αυτό λέει το πρόγραμμα της. Στην πράξη ισχύει πως η ΑΕΚ μπαίνει σ’ αυτή την τελική ευθεία της σεζόν, με δυο δεδομένα. Στο πρωτάθλημα έχει τον πρωτοπόρο Ολυμπιακό σε απόσταση μικρότερη της μιας νίκης. Που σημαίνει, καθαρά πρακτικά και μαθηματικά, πως εξαρτάται μόνο από τα δικά της αποτελέσματα η κατάκτηση του τίτλου.

Επίσης στο κύπελλο είναι στον ημιτελικό, πάλι με τον Ολυμπιακό. Όσο και αν σέβομαι και τον ΟΦΗ και τον Αστέρα Τρίπολης αλλά και την προσέγγιση πως στο ποδόσφαιρο όλα γίνονται, αν η ΑΕΚ φτάσει στον τελικό έχοντας αποκλείσει κατά σειρά τον Άρη, τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό, δεν πιστεύω πως θα χάσει αυτόν τον τίτλο.

Με λίγα λόγια, η ΑΕΚ αυτή την στιγμή είναι ζωντανή και μέσα στο παιχνίδι για δυο κούπες. Από μόνο του αυτό έχει την σημασία του, διότι αν εξαιρέσω τη σεζόν του νταμπλ του ’23 και του πρωταθλήματος του 2018, μέσα στα τελευταία τριάντα χρόνια είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι φορές που έχει καταφέρει κάτι ανάλογο. Και είναι πολύ λάθος, να υπάρχει κομμάτι του κόσμου της ΑΕΚ που αυτό να το θεωρεί δεδομένο, καθότι έχει αποδειχθεί πως δεν είναι.

Το ακόμα πιο σημαντικό, είναι πως η ΑΕΚ έχει φτάσει εως εδώ και ζωντανή για δυο τίτλους, έχοντας περάσει ανάμεσα σε «πυρηνικές βόμβες». Ποδοσφαιρικές αλλά και διαιτητικές. Μεγατόνων οι περισσότερες και όχι παίξε γέλασε. Σκεφτείτε πως ο Παναθηναϊκός κοντεύει να γίνει ροντέο, στην προοπτική ενός αποκλεισμού από την Βίντιγκουρ μήνα Φλεβάρη. Και η ΑΕΚ αυτή την «πιστολιά» την έφαγε στο κεφάλι αρχές του Αυγούστου.

Η διπλή ποδοσφαιρική και διαιτητική βόμβα...

Μπορεί πλέον να έχει περάσει πολύς καιρός από τότε. Αλλά η πραγματικότητα είναι πως μια τέτοια κατραπακιά όπως ο αποκλεισμός από τη Νόα, ισοδυναμούσε με ποδοσφαιρική πυρηνική βόμβα. Όσες φορές κατά το παρελθόν η ΑΕΚ αποκλείστηκε από την Ευρώπη κατακαλόκαιρο, η σεζόν πήγε κατά διαόλου. Από το κάζο με την Ομόνοια που έφαγε τον Δώνη και διέλυσε εκείνη τη σεζόν, μέχρι τα εγκλήματα του καθηγητή Καρντόσο, μέχρι και τον αποκλεισμό από την Βελέζ που τελείωσε τον Μιλόγεβιτς, οδήγησε στον Γιαννίκη και κατέληξε με την ΑΕΚ εκτός Ευρώπης.

Αυτή την φορά όμως, τα πράγματα ήταν διαφορετικά και μάλιστα για πρώτη φορά. Ολόκληρος ο οργανισμός της ΑΕΚ ταρακουνήθηκε πολύ αλλά άντεξε και στάθηκε ξανά στα πόδια του. Και μετά από τα ποδοσφαιρικά πυρηνικά, ήρθαν τα διαιτητικά που ξεκίνησαν από τον Σεπτέμβρη και ακόμα όχι απλώς δεν έχουν σταματήσει, αλλά έχουν γίνει μεγατόνων. Είναι τραγικό να το συζητάμε ως ένα απλό στατιστικό, που έχει την σπανιότητα του ρε παιδί αλλά δεν είναι να γίνεται και θέμα, το γεγονός πως η ΑΕΚ δεν έχει πάρει ακόμα μέσα στη σεζόν πέναλτι από Έλληνα διαιτητή.

Είναι επικίνδυνο να αντιμετωπίζεται απλώς ως ένα μάλλον ποδοσφαιρικό παράδοξο, να έχει η ομάδα με την μεγαλύτερη κατοχή μπάλας στο πρωτάθλημα, μακράν τις περισσότερες κίτρινες απ’ όλους στο πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ έχει 64 και ο πρωτοπόρος στην βαθμολογία έχει 39 παρόλο που παίζει το πρέσινγκ που έπαιζε η ομάδα του Αλμέιδα τη σεζόν του νταμπλ. Είναι επίσης κωμικό να πιστεύουμε πως οφείλεται σε σύμπτωση και ευθυγράμμιση πλανητών, το γεγονός πως το Σάββατο με τον Ατρόμητο, οι τρεις που κιτρινίστηκαν, ήταν και οι τρεις που κινδύνευαν να συμπληρώσουν κάρτες.

Ούτε προφανώς είναι λογικό το «έλα μωρέ πως κάνετε έτσι για μια κάρτα», όταν ο Πινέδα παίρνει κίτρινη και πρέπει ετσιθελικά να χάσει κάποιο από τα τρία κρίσιμα ματς που έρχονται, σε φάση που δεν έχει κάνει καν φάουλ. Και ακόμα και αν δεχθούμε πως αυτή η επαφή που έγινε πάνω στην διεκδίκηση με τον αντίπαλο είναι παράβαση, είναι αδιανόητο να τιμωρείται με κίτρινη, σε φάση που γίνεται μπροστά στον τερματοφύλακα του Ατρόμητου.

Τώρα βέβαια κάποιος που έχει παρασυρθεί απ’ όλους τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς που θέλουν τα δικά μας, δικά μας αλλά και τα δικά σας πάλι δικά μας, θα βάλει στο τραπέζι την φάση του Ρότα με τον Φαν Βέερτ. Δεν θα αναλύσω μια φάση στην οποία ο μόνος που κάνει… παράβαση, είναι ο Μουκουντί στον Ρότα, απλώς θα παραπέμψω στους ίδιους μηχανισμούς που πριν από μια εβδομάδα έκαναν σημαία πως το «ποδόσφαιρο δεν μπορεί να γίνει μπάσκετ και κάθε επαφή μέσα στην περιοχή δεν μπορεί να είναι πέναλτι». Που δεν με βρίσκει και αντίθετο έτσι κι αλλιώς.

Πάντως είναι τουλάχιστον ειρωνικό, για να μην φτάσω στο προκλητικό, να γίνεται κουβέντα γι αυτή την φάση στην ΑΕΚ, σε ματς που έχει υπάρξει το πάτημα στον Λαμέλα μέσα στην περιοχή, που πέρασε στα ψιλά επειδή ο Αργεντινός απλώς έμεινε όρθιος. Ούτε πολύ περισσότερο να γίνεται γενικώς κουβέντα στην ΑΕΚ για πέναλτι. Στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάς για σχοινί. Έχει προηγηθεί η φάση του Πιερό στην Τούμπα, του Βίντα στο ΟΑΚΑ, του Γκαρσία με τον ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, του Πινέδα στις Σέρρες, του Περέιρα στο Αγρίνιο. Και σίγουρα ξεχνάω κάποια.

Μέσα απ’ όλα αυτά, η ΑΕΚ έφτασε να παραμένει ακόμα γερά και μέσα σε δυο τίτλους. Δεν ξέρω τι θα γίνει στη συνέχεια. Ήδη ο Αλμέιδα πρέπει να διαχειριστεί δυο συν τρεις τιμωρημένους στα τρία κρίσιμα ματς που απομένουν μέχρι το φινάλε και μ’ αυτά που έχει δει δεν αποκλείει κιόλας κάποια στιγμή να χρειαστεί να επιστρατευτεί η ΑΕΚ Β. Όμως μέχρι εδώ η ΑΕΚ έφτασε περνώντας μέσα από πυρηνικές βόμβες, ποδοσφαιρικές και διαιτητικές και άντεξε και έμεινε ζωντανή.

Η ΑΕΚ που αντέχει και συνεχίζει...

Άντεξε αποκλειστικά και μόνο για έναν λόγο. Διότι έχει έναν Αλμέιδα που αυτό που έχει πετύχει μέσα στα 2,5 χρόνια που βρίσκεται στην ΑΕΚ, είναι να αναπτύξει στον οργανισμό αντισώματα σε ζόρια και «μηχανισμούς» συσπείρωσης σε κτυπήματα. Έχει επίσης έναν Ηλιόπουλου ο οποίος πήγε σε άψογους χειρισμούς και στην κρίση του αποκλεισμού από τη Νόα και στην κρίση της βαριάς ήττας από τον Ολυμπιακό, αλλά κυρίως στην μεγάλη κρίση στα μέσα του Γενάρη.

Μέσα απ’ όλα αυτά, η ΑΕΚ όντως αυτή την στιγμή είναι πιο συσπειρωμένη και πιο ενωμένη από κάθε φορά. Μια ματιά σ’ αυτό που έγινε από τη νίκη της Τούμπας και μετά, εντός και εκτός των αποδυτηρίων, εντός και εκτός του γηπέδου, το αποδεικνύει. Και πλέον μπαίνει στην τελική ευθεία για να διεκδικήσει τις δυο κούπες, ξέροντας πολύ καλά και τι έχει απέναντί της και τι θα βρει μπροστά της. Ξέροντας όμως και που μπορεί να την πάει η συσπείρωση και ενότητα, ειδικά όταν συνδυάζεται με την ποιότητα. Άλλωστε η ΑΕΚ δεν έχει και πολλές επιλογές. Και δεν θέλει και να έχει. Είναι εκτός απ' όλα τα κέντρα αποφάσεων του ελληνικού ποδοσφαίρου, είναι μόνη της εναντίον όλων, όπως την... απειλούσαν. Επομένως έχει ως μονόδρομο, να μην αφήνει τίποτα χωρίς να το αναδεικνύει και να προχωρά συσπειρωμένη.

Και κάτι τελευταίο για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Η ΑΕΚ δημοσιοποίησε ένα βίντεο με τέσσερις φάσεις από το ματς με τον Ατρόμητο. Στα μάτια τα δικά μου, δεν είναι όλες πέναλτι. Είπαμε, το ποδόσφαιρο ούτε είναι, ούτε πρέπει να γίνει μπάσκετ. Αλλά αν φτιαχτεί ένα βίντεο μ' όλα τα πέναλτι, ειδικά με παρέμβαση VAR, που έχουν πάρει οι ανταγωνιστές της ΑΕΚ και μπουν δίπλα σ' αυτό μόνο από ένα ματς, τότε τα συμπεράσματα που θα βγουν θα είναι πραγματικά τρομακτικά.