Η ΑΕΚ επένδυσε σε «μάτι», κύρος και κυρίως ατζέντα

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για την πολιτική που έχει χαράξει ο Ηλιόπουλος στην ΑΕΚ και έχει συνέχεια με την επιλογή του Ριμπάλτα, αλλά και για την λογική πίσω απ' αυτή την στελεχιακή σημαντική επένδυση

Στην αρχή του περασμένου καλοκαιριού, η ΑΕΚ μπήκε σε μια νέα εποχή. Πάντα αυτό σηματοδοτεί η αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Η συνηθισμένη πρακτική σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι αυτό που συμβαίνει τώρα, θα είχε συμβεί ήδη από τον περασμένο Ιούνη. Και αυτό δεν έχει να κάνει καν με αξιολόγηση στελεχών. Δεν θυμάμαι ποτέ κανέναν νέο ιδιοκτήτη στην ΑΕΚ (ή και σε οποιαδήποτε μεγάλη ομάδα), που να μην θέλει να «τρέξουν» το δικό του πρότζεκτ, οι δικές του επιλογές. Μπορεί στην προκειμένη περίπτωση να μην έγινε αμέσως, για μια σειρά από λόγους, αλλά ήταν νομοτελειακό να συμβεί.

Η επιλογή της περίπτωση του Ριμπάλτα, είναι απόλυτη συμβατή με την πολιτική που έχει ακολουθήσει ο Μάριος Ηλιόπουλος από την πρώτη μέρα που ανέλαβε την ΑΕΚ. Για την μεταγραφική ενίσχυση της ομάδας, αποκτήθηκαν παίκτες όπως ο Μαρσιάλ, όπως ο Λαμέλα. Ως συνέχεια σ’ αυτές τις επιλογές, για την στελεχιακή ενίσχυση της ΑΕΚ, ο Ηλιόπουλος πήγε σε μια περίπτωση ενός παράγοντα που έχει δουλέψει σε Μίλαν, σε Γιουβέντους, σε Γιουναϊτεντ, σε Ζενίτ και σε Μαρσέιγ. Με λίγα λόγια, επιλογή και στελεχιακή, επιπέδου Μαρσιάλ.

Καταρχάς όταν παγιώνεται μια τέτοιου είδους πολιτική από ένα κλαμπ, στέλνεται και ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την ποδοσφαιρική πιάτσα. Για τον τρόπο που κινείται αυτό το κλαμπ. Για παράδειγμα, ομολογώ πως δεν θυμάμαι άλλη φορά, που ο Ρομάνο μαζί με την ανακοίνωση μιας είδησης, να κάνει και σχόλιο για την επιλογή που έκανε μια ομάδα με βάση το πρότζεκτ που θέλει. Και μιλάμε για έναν τύπου που έχει εκατομμύρια ακολούθους και είναι σε θέση να δημιουργήσει επικοινωνιακά δεδομένα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Βεβαίως η ΑΕΚ δεν πήγε στην επιλογή του Ριμπάλτα για να κάνει θόρυβο στην ποδοσφαιρική πιάτσα. Χρήσιμο και αυτό, αλλά όχι το πρώτιστο. Η ΑΕΚ έκανε μια σημαντική επένδυση, καθότι αύξησε πολύ το μπάτζετ της για υψηλόβαθμο στέλεχος (το τετραπλασίασε για την ακρίβεια), για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Στο πρόσωπο του Ριμπάλτα η ΑΕΚ «πλήρωσε» το κύρος που έχει ένα βαρύ βιογραφικό, το «μάτι» που αποδειγμένα έχει στο κομμάτι των μεταγραφών, αλλά και την ατζέντα του.

Τηλέφωνο που κοστίζει... εκατομμύρια

Θα ξεκινήσω από το τελευταίο. Έχοντας δουλέψει σε μερικά από τα κορυφαία κλαμπ του πλανήτη και έχοντας κάνει πολύ σημαντικά ποδοσφαιρικά deal, έχει κτίσει το προνόμιο, να μπορεί να σηκώσει το τηλέφωνο και να επικοινωνήσει με οποιονδήποτε ποδοσφαιρικό παράγοντα ανά τον πλανήτη. Και από την άλλη άκρη της γραμμής, αυτός ο οποιοσδήποτε, να ξέρει καλά με ποιόν μιλάει. Αυτό από μόνο του, είναι τεράστια υπόθεση.

Νομίζω πως αν ο Ριμπάλτα έμπαινε στην διαδικασία να πουλήσει αποκλειστικά και μόνο την ατζέντα του, ακόμα και τα εγγόνια του θα ζούσαν από τα χρήματα που θα έβγαζε. Μπορεί να σας ακούγεται υπερβολικό, αλλά το σύγχρονο ποδόσφαιρο έτσι λειτουργεί και κυρίως αυτό ακριβώς πληρώνει. Το ποιος μπορεί να μιλήσει με ποιόν και πως, για να κλείσει ή όχι μια συμφωνία.

Η ΑΕΚ ακριβώς αυτό πληρώνει στον Ριμπάλτα και φυσικά το κύρος το οποίο πλέον τον συνοδεύει. Είναι ένας παράγοντας τον οποίο είχε επιλέξει η Μίλαν και κατόπιν η Γιουβέντους και στη συνέχεια η Γιουνάιτεντ και μετά η Ζενίτ και στη συνέχεια η Μαρσέιγ. Ακούω από πολλούς, ότι στις περισσότερες ομάδες ο Ριμπάλτα δεν έμενε για πολύ μεγάλο διάστημα. Έτσι είναι το επαγγελματικό ποδόσφαιρο όχι μόνο για τους παίκτες, αλλά και για τους παράγοντες. Στις περισσότερες περιπτώσεις άλλωστε, ο Ριμπάλτα έφευγε επί της ουσίας με… μεταγραφή.

Όσα φανερώνει η εξέλιξη...

Ο Ισπανός άλλωστε, δεν είναι ούτε ένας ποδοσφαιριστής που έγινε παράγοντας, ούτε ένας ατζέντης που πήρε ρόλο διοικητικό. Ο Ριμπάλτα έχει κτίσει σκαλί το σκαλί, το να φτάσει να παίρνει επιτελικούς ρόλους σε ομάδες. Διαβάζω το βιογραφικό του. Στην Τορίνο και στην Μίλαν ήταν απλώς σκάουτερ. Στη Νοβάρα και στην Γιουβέντους και κατόπιν στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έγινε chief scout. Και μάλιστα οι Ιταλοί έγραφαν πως υπήρχαν φορές που ο Ανιέλι παρέπεμπε τον τεχνικό διευθυντή για να συμβουλευτεί απευθείας τον Ριμπάλτα.

Κατόπιν από chief scout, ανέλαβε αθλητικός διευθυντής σε Ζενίτ και Πάρμα, μέχρι να γίνει ο διευθυντής της Μαρσέιγ. Με λίγα λόγια και όπως προκύπτει από το βιογραφικό, είναι οι ικανότητες του Ριμπάλτα που έφτασαν στην θέση του επιτελικού στελέχους, ξεκινώντας από τον ρόλο του απλού σκάουτερ. Και μεταξύ άλλων αυτό σημαίνει, πως όλους τους ρόλους τους κατέχει, τους έχει δουλέψει και έχει διαπρέψει σ’ αυτούς. Για παράδειγμα, η αγορά κουβεντιάζει κάποιες από τις ποδοσφαιρικές ανακαλύψεις που είχε κάνει ο Ριμπάλτα, όπως αυτή του Μπρούνο Φερνάντες. Και επίσης ακόμα και πάνω σ’ αυτό, ποντάρει η ΑΕΚ. Στο «μάτι» δηλαδή που δεδομένα έχει ο Ισπανός.

Την επιτυχία φυσικά, κανείς δεν την κουβαλάει στις βαλίτσες του, ούτε μέσα στο πλούσιο βιογραφικό του. Προφανώς λοιπόν και όλα όσα θα κάνει ο Ριμπάλτα στην ΑΕΚ, θα κριθούν στο αποτέλεσμα. Αυτό ισχύει πάντα. Όμως ανάλογα με τις επιλογές που κάνει ένα κλαμπ, μεγιστοποιεί και τις πιθανότητες της επιτυχίας. Αυτό έχει κάνει τώρα η ΑΕΚ με τον Ισπανό. Όταν επενδύεις σε έναν παράγοντα με κύρος, με ποδοσφαιρικό μάτι και με δυνατή και ακριβή ατζέντα, εννοείται αυξάνει πολύ τις πιθανότητες να σου βγει όλο αυτό.

Επειδή έχω ακούσει και το επιχείρημα περί μπάτζετ, με δεδομένα τα κλαμπ που έχει δουλέψει μέχρι τώρα ο Ριμπάλτα. Ένας τόσο έμπειρος παράγοντας, στις συζητήσεις που κάνει για δουλειά, το πρώτο που βάζει στο τραπέζι, είναι το οικονομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί. Όχι σε απόλυτα νούμερα, αλλά σε δεδομένα πρότζεκτ. Και θεωρώ δεδομένο πως ένας άνθρωπος σαν τον Ριμπάλτα, που έμεινε σχεδόν έναν χρόνο χωρίς δουλειά, παρότι φυσικά και είχε μπόλικες προτάσεις, δεν θα έκανε το επόμενο επαγγελματικό του βήμα στην ΑΕΚ, νομίζοντας πως αναλαμβάνει την Γιουβέντους. Να έχουμε πάντα και στο μυαλό μας ένα πράγμα. Μιλάμε για έναν επαγγελματία, καριερίστα, ποδοσφαιρικό παράγοντα. Κάθε βήμα του, κάθε επιλογή του, μετράει και βαραίνει στο βιογραφικό του.