Η ΑΕΚ κέρδισε μια πολύτιμη παρτίδα, που το ποδοσφαιρικό σύμπαν της έδειχνε πως θα την χάσει

Ο Κώστας Τσίλης γράφει για ένα ματς κλειδί που όλα "φώναζαν" πως πάει για να στραβώσει, αλλά η ΑΕΚ ανακάτεψε την τράπουλα και στο τέλος βρήκε τον άσο που έδειχνε σαν βγαλμένος από την σεζόν του νταμπλ

Το παιχνίδι με τον Ατρόμητο μέσα στη Νέα Φιλαδέλφεια, έμοιαζε σε μια πολύ θεωρητικά συζήτηση, πως ήταν για την ΑΕΚ το πιο βατό ματς απ’ όλα όσα πρόκειται να δώσει μέχρι και το τέλος της σεζόν. Είναι το τελευταίο εντός έδρας που δεν θα έχει τα χαρακτηριστικά ντέρμπι. Ενώ για την κανονική περίοδο η ΑΕΚ έχει να πάει σε Τρίπολη και Χαριλάου.

Όμως συνήθως αυτές οι θεωρητικές συζητήσεις, απέχουν πολύ απ’ αυτό που ισχύει στην πραγματικότητα. Ο Ατρόμητος είναι η ομάδα που και τις δυο προηγούμενες σεζόν, λύγισε στη Νέα Φιλαδέλφεια στις καθυστερήσεις. Και αυτή τη φορά οι εξέδρες ήταν και άδειες. Κυρίως ωστόσο ήταν τα σημάδια που έστελνε το ποδοσφαιρικό σύμπαν και έδειχναν στην ΑΕΚ πως αυτό είναι ένα παιχνίδι που δεν θα το κερδίσει.

Στην τελευταία προπόνηση πριν από το παιχνίδι, η ΑΕΚ όχι μόνο έχασε με πρόβλημα τραυματισμού έναν παίκτη του μεγέθους, της επιδραστικότητας και της ποιότητας του. Μαρσιάλ. Αλλά πόνεσε ακόμα περισσότερο, στην θέση που πονούσε ήδη λόγω της αναγκαστικής απουσίας του Πιερό. Και η ΑΕΚ υποχρεωτικά μπήκε να παίξει ένα ματς που αντίπαλος δεδομένα θα έπαιζε με κλειστή άμυνα, χωρίς σέντερ φορ. Τελευταία φορά που συνέβη αυτό, ήταν στην Αυγουστιάτικη ρεβάνς με τη Νόα. Με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.

Επίσης στο ξεκίνημα του ματς, ο Ελίασον για στέλνει την μπάλα χιλιοστά έξω και όχι μέσα στο τέρμα και η ΑΕΚ δεν ανοίγει το σκορ στο 5ο λεπτό. Δεν προηγείται. Και μόλις πέντε λεπτά μετά, βρίσκεται και να κυνηγάει στο σκορ. Τα μηνύματα ήταν ξεκάθαρα. Δεν ήταν ένα ματς για να το κερδίσει η ΑΕΚ. Άλλωστε φέτος δεν υπάρχουν και πολλά παιχνίδια που τα έχει γυρίσει ανάποδα όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ. Ήταν κάτι που δεν το είχε και έπρεπε να το κάνει χωρίς φορ περιοχής.

Όμως αυτή την φορά, η απάντηση που είχε η ΑΕΚ σ’ αυτά τα μηνύματα που έστελνε το σύμπαν, ήταν να βγάλει από το μανίκι της έναν… άσο, απ’ αυτούς που συνήθως είχε και έβγαζε τη σεζόν του νταμπλ. Και μ’ αυτόν άσο να πάρει την πάρει την παρτίδα, που αποτελεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Μια ΑΕΚ που καταφέρνει σε μια τέτοια συνθήκη, να κάνει ανατροπή στο τελευταίο λεπτό και να παίρνει νίκη, είναι σίγουρο πως θα το πάει μέχρι τέλους. Όπως έκανε το ’23 και πήρε νταμπλ, όπως έκανε πέρυσι και το έχασε πάνω στο νήμα.

Προφανώς για να καταφέρει η ΑΕΚ να κάνει αυτή την ανατροπή και να πάει κόντρα σε μια εξαιρετικά δύσκολη συνθήκη, χρειάστηκε πρωτίστως να πάρουν ο Ρότα, ο Κοϊτά και ο Μάνταλος, τις τέλειες αποφάσεις ένα λεπτό πριν το φινάλε των καθυστερήσεων. Ο Ρότα κάνει μαγική πάσα αντί για τις βιαστικές που έκανε στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού. Ο Κοϊτά αντί να εκβιάσει προσωπική ενέργεια, όπως έκανε μέχρι εκείνο το σημείο, βγάζει μαγική παράλληλη πάσα. Και ο Μάνταλος εκτελεί απλά, σαν βρίσκεται στα Σπάτα και κάνει τελειώματα φάσεων.

Επίσης για να γίνει αυτή η ανατροπή, χρειάστηκε να μπει για πρώτη φορά μετά από τον φθινόπωρο και το ματς με την Καλλιθέα ο Τσιλούλης. Σε θέση φορ. Και να βοηθήσει σημαντικά με το πάθος του και κυρίως με το γεγονός πως απ’ όλους που επιστρατεύτηκαν, αυτός έπαιξε καλύτερα απ’ όλους την θέση. Χρειάστηκε επίσης να βάλει ένα φανταστικό γκολ ο Ελίασον. Αλλά χρειάστηκε να κάνει εντυπωσιακή ματσάρα ο Περέιρα. Καθαρά ποδοσφαιρικά ο κορυφαίος της ΑΕΚ, καθώς έκανε τα πάντα. Ακόμα και να παίξει μόνος του αμυντικό χαφ και στόπερ στα τελευταία κρίσιμα λεπτά.

Φυσικά για να γίνει αυτή η ανατροπή, κυρίως χρειάστηκε ο Ματίας Αλμέιδα να ανακατέψει πολλές φορές την τράπουλα. Δηλαδή όσες το απαιτούσαν οι περιστάσεις, για να βγάλει τον άσο που χρειαζόταν. Άλλαξε πολλές φορές παίκτη στα δυο άκρα της επίθεσης. Άλλαξε πολλές φορές παίκτη στην κορυφή της επίθεσης. Άλλαξε πολλές φορές σχήματα. Έπαιξε ακόμα και με φορ τον Βίντα και τον Μουκουντί, αλλά η οδηγία προς τους παίκτες του ήταν να μην επιχειρήσουν γιόμες, αλλά να ψάξουν απειλή και γκολ με την μπάλα στα χορτάρι. Ακόμα και όταν η άμμος από την κλεψύδρα του χρόνου σωνόταν. Ο Αλμέιδα στην φάση του γκολ, έχει δώσει οδηγία στον πάγκο για την υπερφόρτωση με τον Κοϊτά να πηγαίνει από την αριστερή, στην δεξιά πλευρά.

Και υπάρχει και κάτι άλλο, που δεν πρέπει καθόλου να μείνει έξω από την εξίσωση. Ας μην είναι τόσο ποδοσφαιρικό. Η Νέα Φιλαδέλφεια είχε από νωρίς χιλιάδες κόσμου. Ήταν γεμάτη η πλατεία του αετού. Οι φωνές έφταναν μέχρι μέσα, σαν να υπήρχαν οπαδοί στο ένα πέταλο. Ήταν κόσμος που είχε ταξιδέψει ακόμα και από την επαρχία, ξέροντας πως απλώς θα φωνάζαν και θα στηρίζαν την ομάδα, βλέποντας ματς από μια γιγαντο-οθόνη. Και αυτό που έγινε στο τέλος σχεδόν το δικαιούνταν, για να στήσουν ένα τεράστιο πάρτι. Ένα πάρτι που η ενέργεια του έφτανε μέχρι τα αποδυτήρια. Αποδυτήρια είναι μια γροθιά όπως φάνηκε και στο ξέσπασμα μετά το γκολ του Μάνταλου. Αποδυτήρια, κόσμος, ομάδα, ο Ηλιόπουλος που αγκαλιάζει τους πάντες στο τέλος, που θυμίζουν έντονα την σεζόν του νταμπλ.

Αυτό λένε τώρα τα σημάδια παρότι προφανώς, τα δύσκολα η ΑΕΚ τα έχει μπροστά. Χωρίς ακόμα να είναι ξεκάθαρο για πόσο θα στερηθεί τον Μαρσιάλ. Και με τον Αλμέιδα να πρέπει να διαχειριστεί στα τελευταία τρία ματς, τις απώλειες που έχουν προκύψει από τα σημάδια που έβαλε και πέτυχε ο Τσέτσιλας με τις κίτρινες κάρτες. Ο Τσέτσιλας που έδωσε πέντε λεπτά καθυστερήσεων όσο ήταν 1-1 το σκορ, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο είχε γίνει του κουτρούλη ο γάμος. Αλλά προσέθεσε αλλά τρία, μόλις σκόραρε η ΑΕΚ. Μπροστά της τα έχει τα δυσκολα λοιπόν η ΑΕΚ. Ακριβώς γι αυτό, η νίκη που πήρε απέναντι στον Ατρόμητο, είναι τρεις φορές πολύτιμη.