Η επίθεση δεν μπορεί να διορθώνει πάντα ατομικά λάθη, αμυντικά κενά και ένα ημίχρονο απουσίας

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την πρώτη ήττα του Άρη στη σεζόν και τα προβλήματα που ανέδειξε και πρέπει να λύσει αν θέλει να υλοποιήσει τους στόχους του.

Ο Αρης είναι πολύ γρήγορα στη σεζόν (μόλις μετά από τέσσερα παιχνίδια) αντιμέτωπος με ένα σοβαρό πρόβλημα που καλείται να λύσει αν θέλει να πάει μακριά και φυσικά να πετύχει τους στόχους που έχει θέσει. Είναι ο… υπνωτισμένος τρόπος με τον οποίο μπαίνει στα παιχνίδια, που αν μη τι άλλο, υποκρύπτει μια παθογένεια. Δεν συνέβη μόνο χθες στο Ηράκλειο, αλλά και στα τρία πρώτα ματς της σεζόν.

Ακόμη και στη μοναδική νίκη στις Σέρρες. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη λοιπόν παύει να είναι σύμπτωση. Το πιο πιθανό, είναι να ευθύνεται η έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης που του δημιουργεί ζητήματα και καταστάσεις τις οποίες καλείται στη συνέχεια να διαχειριστεί μέσα στο παιχνίδι. Και η αλήθεια είναι ότι με την ποιότητα που διαθέτει, μπορεί να το κάνει, αλλά αν κάθε φορά, καλείται να προσαρμόζεται σε τέτοιες συνθήκες, που ο ίδιος αφήνει να δημιουργούνται, θα κυνηγάει την ουρά του. Και πολλές φορές θα χάνει παιχνίδια και βαθμούς, όπως στο Γεντί Κουλέ.

Το χθεσινό ματς έδειξε ότι έχει να λύσει και άλλα ζητήματα βέβαια, όπως αυτό της προβληματικής, στο πρώτο ημίχρονο, ανασταλτικής του λειτουργίας και της αδυναμίας που φανέρωσε στο αμυντικό του τρανζίσιον καθώς και στην τοποθέτηση των παικτών του στο γήπεδο, το λεγόμενο posisioning. Δεν ξέρω αλλά αυτό το μοντέλο ενδεκάδας με «μπαλάτα» οκτάρια μόνο, που σηματοδοτεί και ένα νέο στυλ παιχνιδιού, δίχως ένα… βαρβάτο” αμυντικό χαφ το οποίο έχει ζητήσει ο προπονητής, που να μην χάνει τη θέση του, συνιστά μεγάλο ρίσκο στο ελληνικό πρωτάθλημα, αφού φαίνεται ότι η ποιότητα των υπόλοιπων μέσων, όπως των Σιφουέντες και Μάνου Γκαρθία στο χθεσινό ματς, δεν είναι αρκετή.

Χθες βέβαια, η ομάδα του Μάντζιου πλήρωσε, εκτός από το κακό πρώτο ημίχρονο, και τα αρκετά ατομικά λάθη, συγκεκριμένων παικτών. Μακράν στη χειρότερη μέρα από όλους, ο Μάρτιν Μοντόγια. Όχι μόνο σε φάση άμυνας που υπέφερε από τον Νους στο πρώτο 45λεπτο, αλλά και στο επιθετικό τρίτο, αφού όσες φορές ανέβηκε και πήρε την μπάλα (και ήταν αρκετές στην επανάληψη), δεν… πέτυχε συμπαίκτη, σπαταλώντας μερικές αρκετά υποσχόμενες επιθέσεις. Κακή βραδιά από ένα πολύ έμπειρο παίκτη που δεν κάλυψε την απουσία του Μάγιο.

Το ακόμη πιο άσχημο για μένα είναι, ότι συνεχίζει να παραμένει αγνώριστος, από πέρσι, και ο Μπράμπετς. Ο Τσέχος είχε αρνητική συμμετοχή στα δυο από τα τρία γκολ και σε καμία περίπτωση δεν εμπνέει την ασφάλεια των πρώτων δυο χρόνων. Στην κεφαλιά του Λαμπρόπουλου χάνει τον παίκτη του ενώ στο γκολ του Σαλσίδο, αφήνει με ευκολία τον Ιταλό να φέρει την μπάλα στο καλό του πόδι και να εκτελέσει. Και μόνος του ο συγκινητικός Φαμπιάνο, πόσες καταστάσεις να αποτρέψει. Κόντρα στον ΟΦΗ, δεν λειτούργησαν και οι αρχικές επιλογές στις πλευρές. Ο Σίστο, με εξαίρεση το δοκάρι στο πέντε, συνεχίζει να είναι απών. Δεν πήρε προσπάθειες, δεν απείλησε και από δικό του ανόητο φάουλ, σημείωσε το δεύτερο γκολ ο ΟΦΗ. Ο Δανός, με την εικόνα που δείχνει, για να είμαστε δίκαιοι, είναι αυτή τη στιγμή για…πάγκο και κάνει τους φίλους του Άρη να περιμένουν πως και πως την επιστροφή του Σουλεϊμάνοφ.

Για τον Ντιαντί, το χθεσινό ματς ήταν ένα καλό μάθημα, αλλά μην ξεχνάμε είναι μόλις 18 ετών. Δεν μπορώ να τον ψέξω για έλλειψη διάθεσης, αλλά ήταν επιπόλαιος στην τελική ενέργεια και σπατάλησε τη μεγάλη ευκαιρία στο 39΄ να αλλάξει τη μορφή του αγώνα σε ένα κακό πρώτο ημίχρονο για την ομάδα του. Η ένδεια των δυο παραπάνω φάνηκε και από το γεγονός ότι Σαβέριο και Φετφατζίδης, ήταν πιο κινητικοί και βοήθησαν στο καλό δεύτερο ημίχρονο του Άρη, αλλά ο πρώτος θα μπορούσε να γίνει game changer… αλλά χρεώνεται την κακή επιλογή στο 80΄, σε ένα κομβικό σημείο, αφού χάνει την ευκαιρία να ισοφαρίσει και στην επόμενη φάση ο Σαλσίδο κάνει το 3-1.

Χθες ήταν μέτριος και ο Νταρίντα που πληρώνει ότι έχασε σχεδόν όλη την προετοιμασία αλλά αυτός είμαι βέβαιος ότι θα το βρει, ενώ και ο Μορόν, παρά τα δυο γκολ από την άσπρη βούλα, είναι ακόμη αρκετά βαρύς, απότοκο της ακατάσχετης μεταγραφολογίας που τον επηρέασε, όλο το καλοκαίρι. Αρχίζει πάντως να ανεβαίνει…

Η ήττα δεν θα μου αλλάξει την άποψη ότι ο φετινός Άρης έχει αρκετή ατομική ποιότητα. Έχει και με το παραπάνω και φάνηκε στο δεύτερο ημίχρονο όταν κυριάρχησε του αντιπάλου του σε κατοχή, κόρνερ, τελικές. Απέχει πολύ όμως ακόμη από το να είναι η ΟΜΑΔΑ που θέλει ο προπονητής του, που θα σου εμπνέει εμπιστοσύνη στην άμυνα και αν δεν γίνει διεκδικητικός από το πρώτο λεπτό των αγώνων του, δεν θα του είναι αρκετή η ατομική ποιότητα, να καλύπτει ατομικά λάθη και σοβαρά αμυντικά κενά. Τα ντέρμπι που ακολουθούν με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, είναι δυο παιχνίδια, με διπλή ανάγνωση. Οι νίκες με καλή εμφάνιση, μπορούν να δώσουν την ηρεμία και την αυτοπεποίθηση που έχει ανάγκη το γκρουπ, ώστε να συνεχίζει να δουλεύει και να παρουσιάσει στο χορτάρι τις δυνατότητες που έχει. Αντίθετα πιθανή νέα απώλεια βαθμών, θα προκαλέσει τριγμούς και αμφιβολίες για τη δυνατότητα αυτής της ομάδας να… χτυπήσει την τετράδα ή αν θα αρκεστεί να παλεύει για το μίνιμουμ της 5ης θέσης.

ΥΓ. Στα τρία πρώτα ματς, ο Αρης είχε δικαιολογημένα σοβαρά παράπονα από τους διαιτητές. Έπρεπε να φτάσουμε στην 4η αγωνιστική για να έχει από τον Σιδηρόπουλο, την πρώτη ακριβοδίκαιη σφυρίχτρα.