Η Εθνική του Σπανούλη διέλυσε την τοξικότητα των τελικών!

Ο Κώστας Σωτηρίου γράφει για την υγεία που αποπνέει η Εθνική Ανδρών, αποθεώνει τη συμβολή του Βασίλη Σπανούλη και στέκεται στα 3+1 πρόσωπα, που μπορεί να καθορίσουν την πορεία της ομάδας στο επικείμενο προολυμπιακό τουρνουά στο ΣΕΦ.

Η Εθνική Μπάσκετ Ανδρών ισοπέδωσε (86-57) το Μαυροβούνιο στην πρεμιέρα του τουρνουά «Ακρόπολις», που συνεχίζεται σήμερα Τετάρτη (26/6, 20.00, Μπαχάμες - Μαυροβούνιο) και ολοκληρώνεται αύριο Πέμπτη (27/6, 20.00, Ελλάδα - Μπαχάμες) στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, ωστόσο η είδηση δεν περιορίζεται στα αγωνιστικά πεπραγμένα της, αλλά σε κάτι απείρως πιο σημαντικό: Η Εθνική του Σπανούλη διέλυσε την τοξικότητα των τελικών της Basket League και επανέφερε τα χαμόγελα στους κανονικούς φιλάθλους, που πήγαν με τις οικογένειές τους στο γήπεδο για να χαρούν το μπάσκετ!

Υπάρχει πιο σημαντικό από αυτό το επίτευγμα; Αφήσαμε στην άκρη τη λυσσαλέα αντιπαλότητα των «αιωνίων», τις προκλήσεις και τις προστριβές, τις δηλώσεις και τις πράξεις, το προσκήνιο και το παρασκήνιο και ασχοληθήκαμε με την πεμπτουσία του αθλήματος, όπως ακριβώς το περιγράφει ο αξεπέραστος Μάικλ Τζόρνταν στην αυτοβιογραφία του: «For the love of the game», που σημαίνει «για την αγάπη του παιχνιδιού» και όχι αποκλειστικά και μόνο για την αγάπη του… Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού! Καλή και θεμιτή κι αυτή η αγάπη, αλλά το πράγμα ξέφυγε.

Και οι διεθνείς, όμως, ήταν ανακουφισμένοι παίζοντας για τη φανέλα με το εθνόσημο και οι συνεργασίες που έβγαζαν στο παρκέ θύμιζαν συμπαίκτες και όχι αντιπάλους που προ ημερών έτρωγαν τα μουστάκια τους και αυτό το πιστώνονται ο Σπανούλης, ο Ζήσης, ο Ντικούδης, όλα τα παιδιά που έχουν αναλάβει πόστα στην Εθνική Ανδρών και την Ομοσπονδία. Η χθεσινή (25/6) εικόνα στο ΣΕΦ μαρτυρά ότι έγινε πολλή δουλειά στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στους τελικούς της τοξικότητας και της έναρξης των υποχρεώσεων της Εθνικής.

Για να μην παρεξηγηθώ. Δεν είμαι τρελός να μην μου αρέσουν οι μάχες παικταράδων όπως ο Ναν, ο Σλούκας, ο Ουόκαπ, ο Μιλουτίνοβ. Η τοξικότητα είναι το στοιχείο, που χαλάει το μείγμα δημιουργώντας αποστροφή και αποτελεί υποχρέωση πρωτίστως των δύο διοικήσεων να την περιορίσουν και ει δυνατόν να την πατάξουν μια και καλή.

Στο αγωνιστικό σκέλος, που είναι επίσης σημαντικό, λίγες ημέρες πριν από το προολυμπιακό τουρνουά της FIBA, η Εθνική παρουσίασε ορισμένα πρόσωπα, που έλειψαν αφάνταστα από την προσπάθειά της στο περυσινό Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Νικ Καλάθης εκτοξεύει το παιχνίδι της ομάδας σε άλλο επίπεδο γεμίζοντας με ευκολία τις κατηγορίες της στατιστικής (8 π., 6 ρ., 4 ασ., 1 κλ.). Ο Ντίνος Μήτογλου προσδίδει στοιχεία που είναι απαραίτητα για κάθε σύγχρονο ψηλό χάρη στο μακρινό σουτ και τις κινήσεις στη ρακέτα. Χθες συνεισέφερε 10 πόντους και 12 ριμπάουντ και σε έκανε να αναρωτιέσαι πώς γίνεται ο Νίκολα Βούτσεβιτς να αμείβεται στο ΝΒΑ με 18 εκατομμύρια και αυτός με το… 1/36 στην πρώτη σεζόν του νέου συμβολαίου του με το Τριφύλλι! Και ο Κώστας Αντετοκούνμπο (5 π., 4 ρ., 3 τ.), ο οποίος με το μέγεθος και την αθλητικότητά του προσφέρει στοιχεία, που έλειπαν από την περυσινή Εθνική στην Μανίλα.

Αν προσθέσουμε τον ανεβασμένο Γιώργο Παπαγιάννη (12 π., 6 ρ.), που έχει μόνιμα πια το τρίποντο στο ρεπερτόριό του, τον ανανεωμένο στο εξωτερικό Βασίλη Χαραλαμπόπουλο (6 π., 4 ρ.) και τον διψασμένο Βασίλη Τολιόπουλο (7 π., 4 ασ.), ο κόουτς Σπανούλης αποκτά ακόμη περισσότερα όπλα στη φαρέτρα του και το αποτέλεσμα αρχίζει να φαίνεται στο παρκέ. Προς Θεού! Δεν πανηγυρίζουμε για μια φιλική νίκη, έστω κι αν αυτή ήταν σαρωτική. Θυμίζω, όμως, ότι πέρυσι στο Παγκόσμιο Κύπελλο, η Εθνική ηττήθηκε (69-73) από το Μαυροβούνιο και έμεινε στη 15η θέση, που δεν αρμόζει στο ελληνικό μπάσκετ.

Και τι γίνεται, μόλις πατήσει παρκέ ο Γιάννης Αντετοκούνμπο; «Πώς θα τον διαχειριστείς;», ρωτήθηκε ο ομοσπονδιακός τεχνικός και έδωσε την απάντηση: «Με τον Γιάννη έχουμε εξαιρετική σχέση, υπάρχει σεβασμός και είμαστε στην ίδια σελίδα. Το μόνο που θέλει είναι να κερδίσουμε, είναι κάτι που του λείπει, όπως και σε όλα τα παιδιά. Αυτό δεν είναι πίεση, για μένα είναι κίνητρο. Θα ήμουν τρελός να μην αξιοποιήσω τις δυνατότητες του Γιάννη, αλλά όπως καταλαβαίνει και ο ίδιος η ομάδα έχει πολύ καλό υλικό και το αντιλαμβάνεται και ο ίδιος γιατί είναι εξαιρετικός χαρακτήρας».

Το πάντρεμα δύο διαφορετικών μπασκετικών κόσμων δεν (θα) είναι καθόλου εύκολο. Από τη μια το «pick and roll» των Ευρωπαίων, στο οποίο ο Σπανούλης υπήρξε αυθεντία και από την άλλη το μπάσκετ του οδοστρωτήρα «Greek Freak». Όταν ήταν συμπαίκτες, το πείραμα απέτυχε. Μακάρι να πετύχει τώρα, που άλλαξαν οι ρόλοι…