Η κλήρωση και η αποσύνδεση από τον... μονόδρομο του κυπέλλου

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την κλήρωση του κυπέλλου και την ανάγκη να πάψει ο θεσμός αυτός να αποτελεί τον αυτοσκοπό του club που οφείλει να θέσει τον στόχο της τετράδας.

Η κλήρωση του κυπέλλου προσφέρει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία στον Άρη να αλλάξει το αφήγημα. Το ετήσιο μοτίβο του βασικού του στόχου και μαζί και επίπεδο. Και εξηγούμαι. Καταρχάς η κλήρωση δεν εξασφαλίζει πλέον την ευρωπαϊκή συμμετοχή για τον 5ο του πρωταθλήματος, ενώ και η διάκριση μέσω του κυπέλλου, είναι ένας δρόμος γεμάτος αγκάθια αφού για να φτάσει ως τον τελικό πρέπει διαδοχικά να αποκλείσει όλους σχεδόν τους υπόλοιπους του Big-5. Δεν λέω ότι δεν μπορεί να το κάνει, είναι όμως δύσκολο και καθόλου εγγυημένο. Και θα είναι και λάθος να επενδύσει πάλι στην επίτευξη ενός στόχου που θα του αφαιρέσει ενέργεια και θα τον αποπροσανατολίσει από τον ρεαλιστικό στόχο που δεν είναι άλλος από την είσοδο στην τετράδα.

Δείτε τι συνέβη πέρσι που είναι ακόμη πολύ νωπό το παράδειγμα. Ο Αρης, από τη στιγμή που απέκλεισε την ΑΕΚ στα τέλη Γενάρη, έθεσε αυτομάτως σε δεύτερη μοίρα το πρωτάθλημα. Και αυτό δεν το κοινώνησε με κάθε επισημότητα μόνο προς τα έξω αλλά πέρασε και στο εσωτερικό της ομάδας. Η πορεία του στα playoffs στην συνέχεια και οι νίκες που έκανε, έδειξαν ότι ίσως είχε ρίξει πολύ νωρίς λευκή πετσέτα, αλλά πια ήταν τόσο μεγάλες οι διαφορές που ήταν αδύνατο να καλυφθούν. Για μένα ο στόχος του κυπέλλου θα έρθει πιο εύκολα μέσω πρωταθλήματος. Και οι δυο πρόσφατες νίκες κόντρα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, αναδύουν μια δυναμική που δεν την είχε ο Αρης πέρσι. Ούτε καν στην πρώτη θητεία του Μάντζιου που το club, τερμάτισε δυο φορές στην 3η θέση. Η ίδια η ομάδα, που σημειωτέων, έχει ακόμη πολλά περιθώρια βελτίωσης αν σκεφτούμε πότε ενσωματώθηκαν οι μεταγραφές με τελευταία του Κουάισον, «φωνάζει» ότι δεν είναι όνειρο θερινής νυκτός η είσοδος στην τετράδα.

Δεν θα είναι ούτε αυτό… παιχνιδάκι ασφαλώς, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αλλά μπορεί και πρέπει να το κυνηγήσει. Το ρόστερ εμφανίζει μια σχετική ισορροπία σε όλες τις γραμμές, έχει την καλύτερη για μένα τριάδα στα χαφ, τον πρώτο σκόρερ της λίγκας, μια έμπειρη τετράδα στην άμυνα και υπάρχει και στα κοντά ο Γενάρης για να καλύψει κάποιο κενό που θα προκύψει. Αυτό προϋποθέτει ασφαλώς ότι νίκες σαν αυτή κόντρα στον Ολυμπιακό ή το διπλό στην Τούμπα, δεν θα αποτελούν την εξαίρεση αλλά τον κανόνα. Προϋποθέτουν και αλλαγή νοοτροπίας γενικότερα στον οργανισμό. Είναι έτοιμο το club λοιπόν να υποστηρίξει τον στόχο του πρωταθλητισμού; Από την κεφαλή που είναι ο Θόδωρος Καρυπίδης, μέχρι τον Μάντζιο που έχει την προπονητική μπαγκέτα και φυσικά τους ποδοσφαιριστές που υλοποιούν τους στόχους. Ο Καρυπίδης την διάθεση να ενισχύσει με καλή πρώτη ύλη την έδειξε και με το παραπάνω αυτό το καλοκαίρι, έχοντας πάρει το μάθημά του από την περασμένη σεζόν. Τώρα απλά έχει να τη συντηρήσει όλη τη χρονιά, αφού εκτός από τον πήχη, ανέβηκε και το μπάτζετ.

Ο Μάντζιος από την άλλη, ξέρει καλά και ο ίδιος ότι φέτος έχει ίσως το καλύτερο υλικό στα χέρια του και μαζί με αυτό και μεγαλύτερες ευθύνες που απορρέουν από την ποιοτική αναβάθμισή του. Το κοινό βλέποντας το… potential της ομάδας, θα έχει και περισσότερες απαιτήσεις. Και ίσως λιγότερη ανοχή στις… στραβές. Λογικό όταν ανεβαίνουν τα στάνταρτ. Με ικανοποίηση από τις δηλώσεις του και την εν γένει στάση του, καταλαβαίνω ότι έχει αντιληφθεί την ευκαιρία που έχει μπροστά του. Να οδηγήσει τον Άρη στην τετράδα, διαψεύδοντας όλες τις Κασσάνδρες και παράλληλα να δώσει ένα τεράστιο boost στην προπονητική του καριέρα, σε μια πολύ ώριμη πλέον φάση της.

Αν μέσα σε όλα αυτά του καθίσει και η προοπτική να προχωρήσει στο κύπελλο, καλώς να ορίσει. Όχι όμως να αποτελεί αυτοσκοπό και να καθορίζει ολόκληρη τη σεζόν του.

ΥΓ. Τα προηγούμενα χρόνια είχαμε στανταράκι τη διασταύρωση του Άρη με τον Ολυμπιακό. Η νέα τάξη πραγμάτων φέρνει τον Άρη και πάλι αντιμέτωπο με την ΑΕΚ, για δεύτερη συνεχόμενη φορά. Σημάδια των καιρών...