Η σφραγίδα της ΑΕΚ του Αλμέιδα, είναι πολύ έντονη για να ξεθωριάσει εύκολα

Χωρίς μαγικά ραβδιά, η ΑΕΚ μεταμορφώθηκε γιατί έχει έναν προπονητή που έχει βάλει αγωνιστικά υπόβαθρα, έβγαλε στο γήπεδο μια εικόνα που την είχε ανάγκη, αλλά ακόμα και έχει να κάνει δουλίτσα και μεταγραφές - Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Το χτύπημα που δέχθηκε η ΑΕΚ την περασμένη Πέμπτη ήταν πολύ δυνατό. Ικανό να την ξαπλώσει για τα καλά σε νοκ άουτ και ας είμαστε ακόμα στην αρχή της σεζόν. Δεν ήταν βλέπετε μόνο το πόσο ντροπιαστικός είναι για έναν σύλλογο όπως η ΑΕΚ, ένας ευρωπαϊκός αποκλεισμός καταμεσής του καλοκαιριού. Ήταν και η εικόνα μέσα στο γήπεδο, που ήταν αποκαρδιωτική και πολύ μακριά απ’ αυτή της καλής ΑΕΚ του Αλμέιδα.

Δεν ξέρω πόσοι πίστευαν πως μετά απ’ όλα αυτά που συνέβησαν το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, που ήταν συνέχεια επί της ουσίας όλων αυτών που είχαν συμβεί και στα τρία προηγούμενα φετινά ευρωπαϊκά ματς, θα μπορούσε η ΑΕΚ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων μια δύσκολης πρεμιέρας πρωταθλήματος σε μια άδεια Φιλαδέλφεια. Ξέρω σίγουρα πως ήταν πολλοί, εκείνοι που περίμεναν στην… γωνία για να μην συμβεί. Όμως η πραγματικότητα είναι πως η σφραγίδα της ΑΕΚ του Αλμέιδα, είναι πολύ έντονη. Φαινόταν να θαμπώνει και ήταν ανησυχητικό. Αλλά φάνηκε τώρα πως δύσκολα ξεθωριάζει.

Από το εγχειρίδιο του Αλμέιδα βγαλμένη...

Μ’ αυτή την σφραγίδα η ΑΕΚ τα έφερε όλα ανάποδα στην πρεμιέρα της απέναντι στον ΟΦΗ. Και παρότι προφανώς και όπως συμβαίνει πάντα, αλλά ειδικά τώρα, το πρώτο ζητούμενο για την Ένωση είναι οι νίκες, αυτή την φορά ίσως το μεγαλύτερο κέρδος να βρίσκεται αλλού. Η εμφάνιση που έκανε η ΑΕΚ στο μεγαλύτερο κομμάτι του παιχνιδιού με τον ΟΦΗ, ήταν αυτό που πραγματικά είχε ανάγκη όλος ο οργανισμός του συλλόγου την δεδομένη χρονική στιγμή. Μια εμφάνιση βγαλμένη από την πετυχημένη αγωνιστική συνταγή της σεζόν του νταμπλ, αλλά και των περυσινών διαστημάτων που την είχαν φέρει φαβορί για τον τίτλο. Εμφάνιση από το προπονητικό εγχειρίδιο του Αλμέιδα.

Για μεγάλα διαστήματα του ματς με τον ΟΦΗ, αυτό που έκανε η ΑΕΚ μέσα στο γήπεδο, είναι αυτό που έμαθε να κάνει με τον Αλμέιδα. Να πιέζει σωστά, να έχει κοντά τις γραμμές, να βγάζει ενέργεια, να παίρνει μπάλες και να μπορεί να φτάνει σωστά κάθε φορά που πατάει γκάζι, στην αντίπαλη περιοχή. Μ’ όλες τις μπάλες να περνάνε… κλασικά από τα πόδια του Πινέδα και με την ΑΕΚ να βγάζει παιχνίδι και από τα άκρα και από τον άξονα. Και τον Λιβάι να ταλαιπωρεί την αντίπαλη άμυνα. Με την συνταγή δηλαδή, που κάθε φορά που η ΑΕΚ την εφάρμοζε, καθάριζε εύκολα κάθε αντίπαλο. Ειδικά στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Έτσι έγινε και τώρα. Είχε 2-0 στο πρώτο τέταρτο. Θα μπορούσε να έχει 4-0 στο ημίχρονο. Κέρδισε με 3-0 και το πιο δίκαιο θα ήταν 6-0. Κάποιος μπορεί να πει, πως έπαιξε ρόλο σ’ όλο αυτό και το γεγονός πως ο ΟΦΗ δεν μπόρεσε σε καμία στιγμή να βρει απαντήσεις στο παιχνίδι της ΑΕΚ. Μα και αυτό είναι ένα ακόμα στοιχείο, που η ΑΕΚ του Αλμέιδα το είχε όταν έπαιζε σωστά. Ο αντίπαλος την ήξερε, την διάβαζε, αλλά δεν μπορούσε να την αντιμετωπίσει. Καμία σχέση δηλαδή μ’ ότι έγινε την προηγούμενη Πέμπτη.

Τίποτα ως δια μαγείας...

Επειδή μαγικά ραβδιά στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν, όπως πολλές φορές έχει πει και ο Αλμέιδα, την ΑΕΚ δεν την μεταμόρφωσε από Πέμπτη σε Κυριακή η καλή νεράιδα της Βυζαντινής Γωνιάς. Υπάρχει υπόβαθρο στις αγωνιστικές αρχές της ομάδας και κυρίως υπάρχει ένας προπονητής που όλα αυτά που έδειξε η ΑΕΚ στην πρεμιέρα με την ΟΦΗ, είναι η υπογραφή του. Και μάλιστα σε πολύ πιο ζόρικα και πιο κρίσιμα παιχνίδια απ’ ότι αυτό της Νέας Φιλαδέλφειας.

Επίσης επειδή δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά και ποδοσφαιρικές νεράιδες, τα ζητήματα της ΑΕΚ δεν λύνονται μέσα σ’ ένα βράδυ, ούτε μ’ ένα 3-0, ούτε με μια πειστική εμφάνιση. Πρώτον χρειάζεται διάρκεια και σταθερότητα. Δουλειά για να ξαναβρεί σταθερές και ισορροπίες. Δεύτερον εξακολουθεί να απαιτείται εξ ορθολογισμός ενός ρόστερ που είναι γεμάτο από παίκτες, αλλά έχει ακόμα κενά. Εξακολουθεί να χρειάζεται αριστερό μπακ, παρά τα εντυπωσιακά που έκανε ο Πήλιος.

Μπακ και φορ...

Είναι δεδομένο πως αυτό το παλικαράκι η ΑΕΚ οφείλει να το στηρίξει. Και να το εμπιστευτεί. Έχει φλόγα μέσα του, μπορεί να δώσει πράγματα, έχει περιθώρια να προοδεύσει. Για να ξέρουμε και τι λέμε, ο Αλμέιδα όλα αυτά τα ξέρει καλύτερα από τον καθένα, γιατί αυτός έφερε τον Πήλιο στο ρόστερ της ΑΕΚ και αυτός επίσης τον έβαλε στο βασικό rotation. Παρόλα αυτά, θα είναι ρίσκο να αποφασίσει να πάει σε μια σεζόν, έστω μόνο με πρωτάθλημα και κύπελλο, με τον Πήλιο και τον Χατζισαφί για το αριστερό της άκρο. Ειδικά από την στιγμή που φάνηκε και στο ματς με τον ΟΦΗ, πόσο σημαντικό είναι να παίρνει πράγματα στο παιχνίδι της από τον ακραίο μπακ της. Και για να πω και την αλήθεια, μου άρεσε και ο Οντουμπάτζο στο διάστημα που έπαιξε.

Επίσης δεδομένα χρειάζεσαι σέντερ φορ. Ποιοτικό σέντερ φορ. Δεν θα είναι καν απλώς ρίσκο, να πάει στη σεζόν μόνο με τον Λιβάι. Διότι την συνθήκη που έζησε με τη Νόα, χωρίς τον Γκαρσία και χωρίς άλλον καθαρόαιμο φορ, θα κινδυνεύσει να την βρει ξανά μπροστά της. Και να την ξαναπληρώσει ακριβά. Άλλωστε το τι σημαίνει να έχεις στο γήπεδο έναν καθαρόαιμο φορ από το να μην έχεις, φάνηκε στα δυο ματς που έδωσε η ΑΕΚ με απόσταση τριών ημερών. Γενικώς, αλλά και ειδικώς σε δυο ίδιες φάσεις.

Με τη Νόα η μπάλα στρώνεται στο κεφάλι του Μάνταλο στο ύψος του πέναλτι, έχει όλο το χρόνο να σημαδέψει με την κεφαλιά, αλλά η μπάλα πάει δοκάρι. Ο Μάνταλος δεν είναι φορ. Με τον ΟΦΗ η μπάλα στρώνεται στο κεφάλι του Γκαρσία στο ύψος του πέναλτι, έχει όλο τον χρόνο να σημαδέψει με την κεφαλιά και η μπάλα πάει στα δίχτυα. Ο Γκαρσία είναι φορ.

Και κάτι τελευταίο. Η «λαβή» που έκανε ο Νας στον Πήλιο μέσα στην περιοχή, είναι πέναλτι ακόμα και στους γίγαντες του κατς, που δεν υπάρχει πέναλτι. Ο διαιτητής δεν είδε τίποτα, το VAR δεν είδε τίποτα και η ζωή μας συνέχισε να κυλά. Ήρεμα διότι το ματς ήταν ήδη στο 2-0. Τρέμω στην σκέψη πως θα κυλούσε, εάν ήταν 0-0.