Η στιγμή της σεζόν που απαιτεί καθαρές κουβέντες

Ο Αλέξης Σαββόπουλος γράφει για την νέα κακή εμφάνιση του Αρη, την 3η διαδοχική ήττα που δείχνει μια αγωνιστική κοιλιά καθώς και τον τρόπο αντίδρασης.

Αμφιταλαντεύτηκα αρκετά για το αν πρέπει να ξεκινήσω με τη νέα κακή διαιτησία, του Πορτογάλου Βερίσιμο αυτή τη φορά, εις βάρος του Αρη. Φάνηκε το έργο που θα βλέπαμε απο την αρχή. Από το φάουλ και κάρτα του Βέλεθ στο -ας το πούμε μαρκάρισμα στον Πινέδα στα όρια της περιοχής- με αποκορύφωμα το πέναλτι που δόθηκε με παρέμβαση, πάλι από το VAR. Συγνώμη, αλλά κάθε φορά που βάζει το πόδι του ένας αμυντικός εντός περιοχής δεν είναι πέναλτι. Εκτός και αν πρέπει οι αντίπαλοι του Αρη να…βολτάρουν ανενόχλητοι στην περιοχή. Αν αυτό ήταν πέναλτι, του Μορόν με Αστέρα και Βόλο ήταν δύο φορές. Πάμε παρακάτω, δε θα βγάλουμε άκρη.

Είναι πλέον προφανές ότι γιατρειά δεν υπάρχει με τη διαιτησία και η ομάδα στο εσωτερικό της καλά θα κάνει να συμφιλιωθεί με την ιδέα (όσο άσχημο και αδικο είναι κάτι τέτοιο) και να κοιτάξει πώς θα λύσει τα σοβαρά αγωνιστικά ζητήματα που έχει. Δε γίνεται και δεν πρέπει να κρυφτούν κάτω από το χαλάκι οι αδυναμίες που εμφάνισε στο χορτάρι ο Αρης, για τρίτο σερί παιχνίδι. Πλέον δεν είναι ένα ματς κακή παρένθεση. Είναι τρίτο διαδοχικό παιχνίδι που η ομάδα της Θεσσαλονίκης δεν πατάει καλά στα πόδια της με εξαίρεση τα 25΄ του δεύτερου ημιχρόνου στο Αγρίνιο. Για την ακρίβεια, δεύτερο σερί ματς που ο Αρης ουσιαστικά δεν εμφανίστηκε στο γήπεδο. Δεν ξέρω αν το γκρουπ κάνει σε αυτό το χρονικό σημείο της σεζόν την πρώτη του αγωνιστική κοιλιά. Πιθανό. Κακή μέρα στη δουλειά δικαιούνται να έχουν όλοι. Αυτό που ενοχλεί περισσότερο είναι η έλλειψη διάθεσης. Η απουσία αντίδρασης. Η ψυχολογική ανετοιμότητα για ένα απαιτητικό παιχνίδι. Οι ποδοσφαιριστές του Αρη πήγαιναν παντα δεύτεροι στις μπάλες, δεν ήταν απαιτητικοί από τους ίδιους τους εαυτούς τους. Μια φλάτ γραμμή η πλειοψηφία, με εύκολα ατομικά λάθη που μαρτυρούσαν το επίπεδο της πνευματικής τους ετοιμότητας.

Σχεδόν τίποτα δε λειτούργησε καλά. Οχι μόνο επιθετικά, που ο Αρης ήταν παντελώς ακίνδυνος, αλλά και αμυντικά. Ελάχιστες εντάσεις, καθόλου νεύρο, ανερμάτιστο πρέσινγκ, παθητική άμυνα, χαμηλά, αλλά και στον αέρα. Ο Αλμέιδα, με το προσωπικό μαρκάρισμα του Σιμάνσκι πάνω στον Μάνου Γκαρθία, έβγαλε από την εξίσωση τον κινητήριο μοχλό του Αρη (όπως είχε κάνει μια εβδομάδα νωρίτερα ο Μπράτσος στο Βικελίδης), ενώ η μια ακόμη μέτρια μέρα των Μόντσου και Σιφουέντες δεν επέτρεψε στην ομάδα του Μάντζιου να έχει έστω και στοιχειώδη ποσοστά κατοχής μπάλας και να πάρει μέτρα στο γήπεδο. Τα μπακ έμεναν χαμηλά, οι ακραίοι τους οποίους άλλαξε ο Μάντζιος, πλην μιας απλά φιλότιμης διάθεσης που έβγαλε ο Ντιαντί, δεν απείλησαν, ο Μορόν σε ένα ακόμη παιχνίδι μετά την ανανέωση του συμβολαίου του είχε μηδαμινή συμμετοχή στα τεκταινόμενα εντός αγωνιστικού χώρου και το άσχημο είναι ότι δεν υπάρχει και άλλος φορ να δώσει μια εναλλακτική με τραυματία τον Κουάισον.

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποιο είναι το πρόβλημα, αλλά πρόβλημα υπάρχει και πρέπει να βρεθεί η λύση του. Ο Αρης δείχνει στα τελευταία παιχνίδια να έχει ξεμείνει απο ιδέες στο χορτάρι. Δεν είναι δημιουργικός, αδυνατεί να βγάλει καινούργιους πρωταγωνιστές, το πλάνο δεν λειτουργεί και οι αντίπαλοί του βρίσκουν τον τρόπο να τον εξουτερώνουν σχετικά εύκολα. Αν δεν γίνει κάποια ατομική ενέργεια, δύσκολα απειλεί.

Ο Μάντζιος, μετά τον αγώνα, στις δηλώσεις του, φωτογράφισε ποια πρέπει να είναι η επόμενη μέρα μιας βαριάς ήττας και ενός γενικά…κακού φεγγαριού της ομάδας. Ανέλαβε, δίχως να κρυφτεί την ευθύνη, αφού καταλαβαίνει ότι όλο αυτό…ακουμπά και τον ίδιο ως προπονητή, αλλά άφησε να εννοηθεί ότι οι καθαρές κουβέντες, μέσα στις κλειστές πόρτες των αποδυτηρίων, μεταξύ σταφ και παικτών, είναι μια καλή αρχή. Εκτός από τους τρόπους βελτίωσης της εικόνας που πρέπει να βρει με τους συνεργάτες του και ενός Plan B, αφού δεν βγαίνει το τρέχον, ίσως κληθεί και ο ίδιος να πάρει κάποιες γενναίες αποφάσεις όσον αφορά τη διαχείριση του ρόστερ και το έλλειμα διάθεσης που δείχνουν κάποιοι. Χρήσιμο να μπει σε μια τέτοια κουβέντα και ποιες είναι οι εναλλακτικές που του παρέχει το ρόστερ...

Σε αυτό το κομμάτι δεν μπορεί να είναι μόνος του, αλλά αρωγός του θα πρέπει να είναι ο ίδιος ο Θόδωρος Καρυπίδης. Προς θεού δεν χάθηκε τίποτα ακόμη. Ο Αρης έδειξε στο ξεκίνημα της σεζόν ότι το γκρουπ έχει δυνατότητες. Απλά έχει χαθεί ο προσανατολισμός και η δίψα εσχάτως. Το ότι υπάρχει ένα σημαντικό ματς με τον ίδιο αντίπαλο σε μόλις τρεις μέρες είναι καλό, γιατί προσφέρεται η δυνατότητα στην ομάδα να βγάλει επιτέλους αντίδραση και να αλλάξει το μομέντουμ, επιστρέφοντας στις εργοστασιακές ρυθμίσεις. Τώρα είναι η πρώτη άβολη στιγμή στη σεζόν, η διαχείριση της οποίας θα μας δείξει ποια θα είναι η επόμενη μέρα.