Ο Αλέξης Σαββόπουλος κάνει τη… σούμα του 2024 και γράφει για την πρόκληση της νέας χρονιάς για τον Αρη και ποιος θα πρέπει να είναι ο μεγάλος στόχος για το club.
Κάθε νέα χρονιά που πλησιάζει, συνηθίζει να φέρνει μαζί της και αυτή την ιδιαίτερη αίσθηση (την νιώθουμε όλοι μας λίγο-πολύ) της επανεκκίνησης. Είναι αυτή η στιγμή που κάνουμε τις περίφημες λίστες με τα Do και τα Dont’ s. Θέτουμε ή επανακαθορίζουμε στόχους, κάνουμε όνειρα για το μέλλον, τι επιθυμούμε να αλλάξουμε, να πετύχουμε, να διαγράψουμε. Κάπως έτσι λειτουργούν και οι ομάδες στο κατώφλι της νέας χρονιάς που είναι προ των πυλών.
Κάνουν τα δικά τους New Year’s Resolutions και του χρόνου τέτοια εποχή, υποχρεούνται να κάνουν την αυτοκριτική τους ώστε να δουν τι πέτυχαν, τι κρατούν και τι πετάνε. Για τον Αρη η χρονιά που ολοκληρώνεται θα μπορούσε να είναι η πιο πετυχημένη της σύγχρονης ιστορίας του, αφού έφτασε σε έναν ακόμη τελικό κυπέλλου, με τις καλύτερες προϋποθέσεις και αυξημένες τις πιθανότητες με το μέρος του, να κατακτήσει, αυτό που χρόνια ζητάει λυσσασμένα.
Εντέλει εκείνη η διαβολοβδομάδα εξελίχθηκε σε Βατερλώ. Ηττήθηκε απο τον ΠΑΟΚ στο γήπεδό του και ο συμπολίτης πανηγύρισε τον τίτλο και έξι μέρες αργότερα αποδείχθηκε ανέτοιμος όταν ήρθε η ώρα του τελικού, χάνοντας με κάτω τα χέρια από ένα μέτριο- και με υπηρεσιακό προπονητή- αντίπαλο. Καταστροφή που κλόνισε τα θεμέλια του club, και έθεσε ερωτήματα για την επόμενη μέρα που άγγιξαν για πρώτη φορά τόσο έντονα και την ιδιοκτησία.
Η τελευταία, στην καταστροφολογία που συνοδεύει πάντα τις μεγάλες αποτυχίες, επέλεξε να επενδύσει στο ρόστερ. Να αναβαβαθμίσει το υλικό, να κρατήσει τους παίκτες που θεωρούσε απαραίτητους (Μορόν, Φαμπιάνο, Κουέστα) αλλά και τον προπονητή, στοχεύοντας σε μια νέα αρχή, έχοντας από την αρχή να αντιμετωπίσει και την πρόκληση του νέου φωτογραφικού φορμάτ διεξαγωγής του πρωταθλήματος (playoffs 1-4). Κάποια στιγμή, διαψεύδοντας ακόμη και τις προσδοκίες του ίδιου του club, φάνηκε να το πετυχαίνει. Βρέθηκε για τέσσερις αγωνιστικές στην κορυφή, ανέδειξε παίκτες που έδειξαν ότι μπορούν να ηγηθούν της νέας προσπάθειας, μέχρι που η κοιλιά του Νοεμβρίου λίγο έλλειψε να τα τινάξει όλα στον αέρα και να επαναφέρει το τέρας… της εσωστρέφιας. Τελικά αυτός που την πλήρωσε ήταν ο Μάντζιος που αποχώρησε.
17:32 - 25.12.2024
Ο Ουζουνίδης ξέρει τι πρέπει να αλλάξει και πήρε το ελεύθερο να το κάνει
Η συνειδητοποίηση των αγωνιστικών - και όχι μόνο- προβλημάτων του ρόστερ και η θεραπεία τους που καλείται να θέσει σε εφαρμογή ο Ουζουνίδης.
Η έλευση του Μαρίνου Ουζουνίδη λίγες μόνο μέρες πριν από την νέα χρονιά, από μόνη της σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Η οποία όμως θα έχει ποσοστό επιτυχίας, μόνο αν συνοδευτεί από στήριξη και συμπόρευση σε αυτό που είναι φανερό ότι πρέπει να αλλάξει στο club και ήδη ο έμπειρος τεχνικός έχει καταλάβει αλλά δεν μπορεί να το πετύχει μόνος του. Η νοοτροπία. Ο χαρακτήρας του. Η συνολική λειτουργία του. Γιατί, δυστυχώς όπως έχει αποδειχθεί, δεν αρκεί μόνο να έχεις καλούς παίκτες. Απαιτούνται και άλλα στοιχεία στα οποία ο Αρης υπολείπεται.
Για τον Αρη, συνολικά, θα πρέπει να σταματήσει να αποτελεί επιτυχία, μια ευρωπαϊκή έξοδος από μόνη της αν δεν συνοδευτεί και από ανάλογη πορεία που θα επανασυστήσει τον Αρη στην ποδοσφαιρική Ευρώπη, θα επανατροφοδοτήσει το ενδιαφέρον του κοινού του, θα του προσφέρει έσοδα και εξωστρέφεια που έχει ανάγκη, θα δημιουργήσει νέεες προοπτικές.
Ο μεγάλος στόχος για το 2025, στα δικά μου μάτια, θα πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτα και ανυποχώρητα αυτός. Η ευρωπαϊκή προοπτική και η διέξοδος απο την μέρα της μαρμότας που ζει, με κάποιες μικτές διακυμάνσεις τα τελευταία χρόνια…