){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
){kind=small}
_page-0001.jpg){kind=small}
){kind=small}
EuroLeague
)
Ο Κώστας Σωτηρίου καταγράφει τα δικά του συμπεράσματα μετά το 0-2 της Εθνικής στο ολυμπιακό τουρνουά και υποστηρίζει ότι το «poll» Ουόκαπ ή Ντόρσι ή το πόσο καλός προπονητής είναι ο Σπανούλης δεν εξυπηρετούν αυτή τη χρονική στιγμή. Τώρα όλοι πρέπει να βρίσκονται στο πλευρό της Εθνικής.
Η υπέρμετρη αγάπη για την Εθνική Μπάσκετ των Ανδρών, για όλες τις Εθνικές Ομάδες γενικότερα, ενίοτε γεννά συμπεράσματα εν θερμώ. Έπειτα από ένα ατυχές αποτέλεσμα ή μια ατυχή απόφαση προπονητή ή παίκτη, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι -σχετικοί και άσχετοι- γίνονται αναλυτές ή πιο σωστά μετά Χριστόν προφήτες.
Από τα εκατοντάδες σχόλια που έχω διαβάσει τις τελευταίες ώρες στο Διαδίκτυο, άλλα τεκμηριωμένα και άλλα μπαρούφες, κράτησα την άποψη του προπονητή Γιάννη Ιωαννίδη, του «Ολλανδού»: «Κύριοι, όταν κάποιος ξέρει το τέλος του έργου, η κριτική είναι εύκολη. Αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό, θα κάνατε όλοι τεμενάδες στον Σπανούλη». Πόσο δίκιο έχει!
Ας είμαστε, λοιπόν, ψύχραιμοι. Το κοντέρ γράφει δύο ήττες, με πανομοιότυπο τρόπο. Ο Καναδάς και η Ισπανία προηγήθηκαν με διαφορά 16 πόντων, ωστόσο η Εθνική ανέτρεψε το σκηνικό και έγινε ανταγωνιστική ως το τέλος χωρίς, όμως, να καταφέρει να πανηγυρίσει. Αν το ολυμπιακό τουρνουά της FIBA ολοκληρωνόταν την Τρίτη (30/7), θα είχα την πρώτη διαφωνία με τον ομοσπονδιακό προπονητή, ο οποίος επιχειρώντας να «μπουστάρει» την ψυχολογία της ομάδας δήλωσε μετά την ήττα της πρεμιέρας: «Θα περάσουμε, γιατί πραγματικά το αξίζουμε». Δεν περάσαμε, γιατί δεν το αξίζαμε, θα του απαντούσα με σεβασμό.
Το τουρνουά, όμως, δεν έχει τελειώσει! Εχει μια ακόμη αγωνιστική ημέρα, μια ακόμη μάχη, όσο δύσκολη και αν είναι αυτή, απέναντι σε (άλλη) μια καλύτερη ομάδα από τη δική μας, την πανίσχυρη και πληρέστατη Αυστραλία. Συνεπώς, δεν είναι ώρα ούτε για δάκρυα, ούτε για αφορισμούς, ούτε για poll Ουόκαπ ή Ντόρσι, ούτε για το αν έχουμε σουτέρ, ούτε για το αν ο Σπανούλης είναι πιο άπειρος από την «αλεπού» Σκαριόλο, που προφανώς (και ηλικιακά αν το δει κανείς) είναι!
Το ίδιο θα έλεγα και αν παρ’ ελπίδα ήμαστε στο 2-0 και όχι στο 0-2. Ίσως γιατί οι διθύραμβοι με ενοχλούν εξίσου με τους αφορισμούς και την «εκτέλεση» προσωπικοτήτων. Και για να απαντήσω σε έναν αδερφικό μου φίλο, που έχει την ίδια άποψη, η ομάδα είναι του Σπανούλη και όταν κερδίζει (προολυμπιακό) και όταν χάνει (Λιλ). Δεν είναι μόνο στις νίκες η ομάδα του προπονητή - τοτέμ και όταν χάνει η ομάδα των… άσουτων!
Με το τουρνουά, λοιπόν, σε εξέλιξη, και έχοντας ακόμη λίγες πιθανότητες πρόκρισης, δύο στοιχεία είναι αυτά που μου προκαλούν τη μεγαλύτερη ανησυχία και θεωρώ (όσο τον ξέρω τουλάχιστον) ότι στροβιλίζονται και στο μυαλό του Σπανούλη. Το πρώτο είναι ότι λόγω της χτυπητής αδυναμίας τους στο μακρινό σουτ, που ανέδειξε και εκμεταλλεύθηκε ο κόουτς Σκαριόλο με τις άμυνες ζώνης, ή έστω το «box and 1», ο Έλληνας προπονητής κλονίστηκε και στο τέλος αναγκάστηκε να κλείσει το παιχνίδι χωρίς τα δύο βασικά γκαρντ του Καλάθη και Ουόκαπ έχοντας στο παρκέ Τολιόπουλο, Καλαϊτζάκη, Παπανικολάου, Αντετοκούνμπο και Παπαγιάννη.
Το δεύτερο στοιχείο έχει να κάνει με το κρίσιμο σουτ που πήρε ο Γιάννης στα 23’’ με το σκορ 80-77 υπέρ της Ισπανίας. Δεν ξέρω πόσοι Έλληνες το «έπαθαν», αλλά σε μια μπασκετική παρέα, που βρισκόμουν, οι περισσότεροι αναφώνησαν… όχι ο Γιάννης! Το σουτ βρήκε σίδερο και οι Ισπανοί γλίτωσαν το κάζο. Όσο για τον κορυφαίο παίκτη της Εθνικής, δεν είναι τυχαίο ότι στους δύο αγώνες με Καναδά και Ισπανία έχει 0/2 προσπάθειες για τρίποντο, αριθμοί που επιβεβαιώνουν την εν λόγω αδυναμία και πιθανότατα την έλλειψη εμπιστοσύνης από τον ίδιο τον Γιάννη στο μακρινό σουτ. Σκεφτείτε όταν παίζει μαζί με τους Ουόκαπ-Καλάθη, πόσο πιο «ακίνδυνη» γίνεται η επίθεση της Εθνικής…
Όλα τα υπόλοιπα θα τα πούμε μετά το τρίτο ματς, που θα κρίνει την πρόκριση. Τα γραπτά μένουν, ωστόσο θα επαναλάβω αυτό που υποστήριζα στο μεσοδιάστημα του προολυμπιακού και του ολυμπιακού τουρνουά: Στο ΣΕΦ αντιμετωπίσαμε -κακά τα ψέματα- χειρότερες ομάδες και στους Ολυμπιακούς Αγώνες θα αντιμετωπίζαμε καλύτερες. Όχι μια ή δύο, αλλά και οι τρεις ομάδες του ομίλου μας είναι ανώτερες από τη δική μας! Η παραδοχή δεν βλάπτει, γιατί μόνο έτσι εστιάζεις στις αδυναμίες και προσπαθείς να τις εξαλείψεις με τα χρόνια. Πάμε για το μπασκετικό θαύμα! Όλοι στο πλευρό της Εθνικής. Και όλη η θετική ενέργεια μαζί τους!
){kind=small}
Ελλάδα ){kind=small}
Ισπανία )
)
)
)
)
)
)
)