Το ήθος δε διδάσκεται...

Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς, για όσα πρόσφερε στον Παναθηναϊκό και σε ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο και για την τύχη που θα έχουμε αν τον δούμε και πάλι στα μέρη μας.

Διάβασα εκατοντάδες σχόλια από χθες το μεσημέρι σε όλα τα ελληνικά media και σε όλα τα social media. Ήθελα να είμαι βέβαιος για το τι πιστεύει ο κόσμος με την αλλαγή προπονητή στον Παναθηναϊκό. Πόσοι είναι αυτοί που διαφωνούν. Αν θέλετε και με δεδομένο πως τα γήπεδα παραμένουν κλειστά, είναι αυτή μια... ψηφοφορία για το τι θα βλέπαμε σε μια γεμάτη Λεωφόρο. Δε θέλει και πολύ ψάξιμο: θα ακούγαμε πολλές φορές το όνομα του Γιοβάνοβιτς, πιθανότατα θα ακούγαμε πολλές φορές το όνομα του Αλαφούζου αλλά όχι για τους ίδιους λόγους.

Απ' όλα τα σχόλια που διάβασα, που είναι πραγματικά πολλά σχεδόν σε κάθε κείμενο, σε κάθε ποστάρισμα, σε κάθε φωτογραφία ή βίντεο, ένα κράτησα. «Το ήθος δε διδάσκεται». Το έγραψε ένας φίλαθλος του Παναθηναϊκού κάτω από μια φωτογραφία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς σε ανάρτηση του Sportal στο Instagram. Και είναι ό,τι πιο σωστό έχω διαβάσει/ακούσει από το μεσημέρι της 26ης Δεκεμβρίου, όταν άρχισε να βγαίνει το όνομά του Φατίχ Τερίμ στην επικαιρότητα μέσω των δημοσιευμάτων στην Τουρκία.

Για τον Τερίμ θα έχουμε τον χρόνο να πούμε και να γράψουμε πολλά. Έτσι κι αλλιώς είναι τέτοιο το «εκτόπισμα» που κάνει το όνομά του, που αρκεί μια ματιά και πάλι στα Social Media του Παναθηναϊκού για να δείτε τι συμβαίνει. Όχι από Έλληνες, αλλά από Τούρκους. Εκτοξεύτηκαν οι followers του Παναθηναϊκού από λογαριασμούς... πιστών του «αυτοκράτορα». Κάθε μέρα στην Τουρκία θα υπάρχει και μια αναφορά για τον Παναθηναϊκό πλέον...

Γι' αυτόν που δε θα έχουμε πολλά να πούμε, πια, αλλά σίγουρα θα θυμόμαστε τα πάντα είναι για τον σπουδαίο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Τον άνθρωπο που μας δίδασκε αυτός ακριβώς που έγραψε ο αναγνώστης του Sportal στο σχόλιό του. Πως το ήθος δε διδάσκεται. Ένας άνθρωπος που τον βλέπαμε και αναρωτιόμασταν τι ακριβώς κάνει ανάμεσά μας, ανάμεσα σε ένα τοξικό περιβάλλον που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ένας άνθρωπος που έμοιαζε να ταιριάζει ακόμα και με τον Γιάννη Αλαφούζο. Για όσους δεν τον γνωρίζουν, ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού στην προσωπική επαφή με τον οποιονδήποτε είναι ένας άνθρωπος εξαιρετικά ευγενής. Πολλές φορές μιλάει και σκύβει το κεφάλι. Αλλά όταν είναι να πάρει μια απόφαση γίνεται εντελώς... κυνικός. Δεν το έκανε πρώτη φορά με τον Γιοβάνοβιτς.

Τα τελευταία 2,5 χρόνια ο Γιοβάνοβιτς αντιμετώπιζε σχεδόν τα πάντα με σκυμμένο το κεφάλι. Όχι γιατί έκανε κάτι λάθος, το αντίθετο. Αλλά γιατί έχει μάθει σαν άνθρωπος να προχωρά στη ζωή του και την καριέρα του με ήθος, με αξιοπρέπεια, με χαμηλούς τόνους. Ακόμα και στα καλύτερα αυτών των ετών, όπως εκείνο του Αυγούστου στη Μασσαλία, που όλοι ζούσαν σε ένα... όνειρο, ο Γιοβάνοβιτς ήρεμος και πράος απολάμβανε τις στιγμές. Χωρίς τρέλες, χωρίς υπερβολές.

Ακόμα και το πρωτάθλημα να έπαιρνε, την ίδια συμπεριφορά θα είχε. Αφήνει να μιλούν τα έργα του, οι πράξεις του, τα αποτελέσματά του για το ποιος είναι. Και όταν εκείνος μιλούσε, είχε πάντα κάτι να πει ξεχωριστό. Ένας προπονητής που όμοιό του ο Αλαφούζος δεν είχε βρει μέσα στα χρόνια που είναι μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού. Και ένας άνθρωπος για να δείχνεις τα βίντεο των δηλώσεών του στα παιδιά σου.

Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί στα σοβαρά με τον αθλητισμό, καλό θα είναι να... κοπιάρει το ήθος του Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Την ηρεμία του ακόμα και στα πιο δύσκολα. Τον τρόπο που αντιμετώπιζε και διαχειριζόταν τις καταστάσεις. Εύκολες ή δύσκολες. Κι αν κάποιος θέλει να... νιώθει από Παναθηναϊκό, αρκεί να του μιλούσε μία φορά για να ακούσει με πόσο σεβασμό αναφερόταν στον σύλλογο. Και πόση ειλικρίνεια έκρυβαν τα μάτια του όταν μιλούσε για τον σύλλογο.

Η ανακοίνωση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός για την αποχώρηση του Ιβάν κατέληγε με ένα «εις το επανιδείν» που μάλλον μοιάζει ουτοπικό. Αλλά θα ήταν τιμή μας, όλων όσων ασχολούμαστε με το ελληνικό ποδόσφαιρο, να τον δούμε και να συναναστραφούμε και πάλι μαζί του. Άλλωστε ποτέ δεν ξέρεις: η εθνική ομάδα σε λίγους μήνες μπορεί να αναζητεί προπονητή...

Η συνέντευξη Τύπου με το ιστορικό «Μην υποτιμάτε την ομάδα μου»