Και να γιατί η ΑΕΚ πήρε αυτό το πρωτάθλημα…

Στην ερώτηση γιατί η ΑΕΚ κατέκτησε αυτό το πρωτάθλημα, απαντά το ίδιο το ποδόσφαιρο, οι δυνατότητες μέτρησης αριθμών αλλά και οι αμέτρητες όμορφες ιστορίες. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Η ΑΕΚ το πήρε αυτό το πρωτάθλημα. Και η κούπα που σήκωσε την Κυριακή το βράδυ στη Νέα Φιλαδέλφεια, ήταν γεμάτη εκτός από πολύ κόπο, πολύ πείσμα, πολύ τσαγανό, αλλά και από ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Όχι η ΑΕΚ, αλλά το ίδιο το άθλημα, έχει να αραδιάσει μια τεράστια λίστα από «επειδή», στις όποιες απορίες γιατί έφτασε να κατακτήσει αυτό το πρωτάθλημα. Ευτυχώς βλέπετε, εν έτει 2023 το ποδόσφαιρο έχει τόσες πολλές δυνατότητες μετρήσεων των πεπραγμένων μιας ομάδας εντός αγωνιστικού χώρου, που δεν μένει χώρος για αερολογίες περί «κοντών» δοκαριών (η ΑΕΚ παρεμπιπτόντως το έπαιξε και το κέρδισε το εν λόγω ματς) ή ιώσεων (που επίσης παρεμπιπτόντως ταλαιπώρησαν πρωτίστως την ΑΕΚ).

Η ΑΕΚ το πήρε αυτό το πρωτάθλημα, γιατί ήταν η καλύτερη ομάδα όχι στα λόγια και στην βόλτα της γλώσσας κάθε δημοσιολόγου, αλλά με τρανές αποδείξεις για να προσφέρει σε κάθε δύσπιστο, τους αριθμούς και την στατιστική. Το πήρε αυτό το πρωτάθλημα, γιατί τους κέρδισε όλους ανεξαιρέτως. Καθαρά, ξάστερα και εμφατικά. Κυρίως γιατί κυριάρχησε απέναντι σ’ όλους ανεξαιρέτως, χωρίς να υπάρχει στην πραγματικότητα ούτε ένα ποδοσφαιρικό επιχείρημα περί του αντιθέτου. Ψάξτε ένα προς ένα τα παιχνίδια ολόκληρου του πρωταθλήματος και των Play Offs και βρείτε αυτά που η ΑΕΚ δεν ήταν καλύτερη στο γήπεδο ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Δεν συμπληρώνουν ούτε τα δάχτυλα του ενός χεριού.

Η ΑΕΚ το πήρε αυτό το πρωτάθλημα γιατί είχε μια ομάδα που μ’ αυτά που έκανε μέσα στο γήπεδο, ευθέως συγκρίνεται μόνο με την ΑΕΚ της δεκαετίας του ’90. Κάτι που δεν είχε συμβεί σε καμία άλλη ΑΕΚ από τότε, χωρίς να είναι προϊόν κάποιας υπερβολής ή αδήριτης ανάγκης για να συμβεί. Το πήρε αυτό το πρωτάθλημα, γιατί δεν έχασε ποτέ την πίστη στην δουλειά που κάνει και στο γκρουπ που ο Αλμέιδα είχε φτιάξει. Ούτε όταν ξεκίνησε με δυο ήττες σε τέσσερα ματς, ούτε όταν έμεινε οκτώ βαθμούς πίσω από τον Παναθηναϊκό.

Η ΑΕΚ το πήρε αυτό το πρωτάθλημα, κυρίως γιατί έβαλε στην ίδια πρόταση, στα ίδια αποδυτήρια, στην ίδια σεζόν, πολλές πανέμορφες ποδοσφαιρικές ιστορίες. Απ’ αυτές που πάντα γράφουν στο τέλος χρυσές σελίδες στα μεγάλα βιβλία ιστορίας των συλλόγων. Δείτε και… μετρήστε. Η ΑΕΚ έφερε έναν προπονητή Αλμέιδα που για πρώτη φορά θα δούλευε στην Ευρώπη αλλά ήταν αποφασισμένος να πετάξει στα σκουπίδια την ευκαιρία που τόσο πολύ ήθελε, στην περίπτωση που δεν γινόταν deal για να τον ακολουθήσουν όλοι οι συνεργάτες του. Που από την πρώτη μέρα είπε πως οι δικοί του παίκτες είναι οι καλύτεροι στον κόσμο. Και όταν χρειάστηκε να το επαναλάβει, ήταν στην φιέστα του τίτλου.

Έναν προπονητή που πήρε μια ομάδα με ερείπια και ανάγκη κτισίματος από την αρχή, αλλά ζήτησε (και έκανε) περιορισμένο αριθμό μεταγραφών. Που δεν δίστασε να φέρει ανάποδα και εν κινήσει το μοντέλο που δούλευε, για να βρει αυτό που θα του δώσει αποτελέσματα. Έναν προπονητή που αγαπούσε και κυρίως μετρούσε το ίδιο στα μάτια του και το έδειχνε, τον αρχηγό της ομάδας ή τον αγαπημένο του Πινέδα, με τον φύλακα στα Σπάτα και τον οδηγό του πούλμαν. Έναν προπονητή που θα θυσίαζε, ίσως ακόμα και ένα τρόπαιο, που προκειμένου να μην αδυνατήσουν οι δεσμοί του γκρουπ. Και όλοι το ήξεραν καλά αυτό.

Επίσης, ο πιο εμβληματικός παίκτης της ΑΕΚ, στο ξεκίνημα της πρώτης σεζόν που έγινε πρώτος αρχηγός της, έφυγε από την θέση που έπαιζε πάντα και που του έδινε όλη την δόξα των γκολ. Πήρε απόλυτα αποφασισμένος να τον υπηρετήσει δίνοντας και την ψυχή του, έναν ρόλο μέσα στο γήπεδο, που σε κάθε ματς θα τον υποχρέωνε να βάλει τον ποδοσφαιρικό εγωισμό στο χορτάρι και να τον ποδοπατά. Και μέσα απ’ αυτόν τον ρόλο, ο αρχηγός Αραούχο έγινε με τα πεπραγμένα του στο γήπεδο και μ’ όσα έδωσε στο μοντέλο Αλμέιδα, ίσως ο πιο πολύτιμος παίκτης αυτής της σεζόν.

Ίσως το πιο ακριβό περιουσιακό στοιχείο της ΑΕΚ και σίγουρα η πιο ακριβή επένδυση, ο Γκαρσία, άφησε την θέση που είχε μάθει να παίζει, για να παίξει στην πιο δύσκολη και απαιτητική που υπάρχει στο ποδόσφαιρο. Μπήκε στην κορυφή της επίθεσης για να γίνει σέντερ φορ, την στιγμή μάλιστα που το μεγαλύτερο κομμάτι της κιτρινόμαυρης κοινή γνώμης φώναζε για να γίνει μεταγραφή βαρβάτη στην συγκεκριμένη θέση. Και τελικά ο Λιβάι κλείνει την σεζόν ως πρώτος σκόρερ, ως αναντικατάστατος για το αγωνιστικό μοντέλο της ομάδας και με δεκάδες κλαμπ να είναι έτοιμα να απλώσουν χρυσάφι στα πόδια του.

Χρυσάφι άπλωναν στα πόδια του Πινέδα πέρυσι το καλοκαίρι και ομάδες από το Μεξικανό αλλά και από την κεντρική Ευρώπη. Εκείνος είχε στυλώσει τα πόδια για να έρθει στην ΑΕΚ και να παίξει ξανά για τον Αλμέιδα. Ο Αργεντινός τον άλλαξε πέντε διαφορετικές θέσεις μέσα στην χρονιά. Τον έκανε ακόμα και δεξί μπακ. Όμως ο Πινέδα έκανε… χορεύοντας την πιο παραγωγική σεζόν στην καριέρα του. Και αν ψάχνετε για τον καλύτερο παίκτη του ελληνικού πρωταθλήματος, ακολουθήστε τις… τούμπες και τον χορό του ταυρομάχου «κολλητού» που δεν είναι πια στη ζωή.

Ο Γκατσίνοβιτς ήταν η πρώτη επιλογή του Αλμέιδα για πρώτη καλοκαιρινή μεταγραφή της ΑΕΚ. Ήρθε ως ένας εξαιρετικός χαφ, από μια ομάδα που μόνος τους την άλλαξε και την οδήγησε στο κύπελλο, αλλά που δήθεν δεν το είχε το γκολ. Έγινε ακραίος επιθετικός, έβαλε το πρώτο γκολ στο καινούργιο γήπεδο της ΑΕΚ, έβαλε γκολάρες ακόμα και σε ντέρμπι και ήταν από τους πιο κομβικούς παίκτες της ομάδας σ’ όλη τη σεζόν. Έστω και αν χρειάστηκε να μπει στο χειρουργείο για να λύσει μια καλή το πρόβλημα με τους κοιλιακούς.

Το ίδιο χειρουργείο που έκανε και ο Τσούμπερ, θυσιάζοντας την συμμετοχή του στον παγκόσμιο κύπελλο και την στιγμή που ο κόσμος της ΑΕΚ ανοιχτά γκρίνιαζε για την πενιχρή του προσφορά στην ομάδα σε ευθεία σύγκριση με το ύψος του συμβολαίου του. Τελικά ο Τσούμπερ έκλεισε τη σεζόν ως πρώτος σκόρερ της ΑΕΚ στα Play Offs και με συνολικά 12 δικούς του βαθμούς από δικά του γκολ μέσα στο σεζόν.

Πριν ξεκινήσει η σεζόν, για τον Χατζισαφί υπήρξε δυο φορές συζήτηση για το μέλλον του στην ομάδα. Δεν υπήρχε καν στο τραπέζι η προοπτική να ανανεωθεί το συμβόλαιο του. Από τον Γενάρη πήρε στις πλάτες του, εντελώς μόνος του, την θέση του αριστερού μπακ σ’ όλα τα ματς σερί. Και έκλεισε τη σεζόν ως ένας από τους πιο κομβικούς ποδοσφαιριστές αλλά και με νέο συμβόλαιο.

Ποδοσφαιριστές που πέρυσι έδειχνε πως τους έχει πάρει μαζί του στον βυθό το αγωνιστικό ναυάγιο της ομάδας, φέτος ήταν από τα βασικά εξαρτήματα της μηχανής του Αλμέιδα. Από τον Σιμάνσκι και τον Άμραμπατ, μέχρι και τον Ρότα και τον Μήτογλου. Όσο για τον Μάνταλο, από τα συνθήματα οργής και ύβρεων πέρυσι τέτοια εποχή, στην αποθέωση και στο «Πέτρο αλήτη, τους έκλεισες το σπίτι». Και οι όμορφες ποδοσφαιρικές ιστορίες της φετινής ΑΕΚ, τελειωμό δεν έχουν. Για τα ζόρια, για τα χειρουργεία, για τα σπασμένα πόδια, για τις κομμένες αρτηρίες, για τους μυϊκούς τραυματισμούς που όλοι αψηφούσαν και έμπαιναν στο γήπεδο.

Για όλα αυτά και για άλλα πολλά που κάποια δεν τα ξέρουμε καν και δεν θα τα μάθουμε ποτέ και που δεν χρειάζεται κιόλας, η ΑΕΚ αυτό το πρωτάθλημα το πήρε γιατί της το έδωσε το ποδόσφαιρο. Γιατί άξιζε απολύτως να το πάρει. Και επειδή ούτε η δουλειά, ούτε η απονομή ποδοσφαιρική δικαιοσύνης έχει ακόμα τελειώσει, αυτή η φιέστα στην Φιλαδέλφεια για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, παίζει να μην ήταν και η τελευταία για φέτος.