Καλές οι φωνές, καλύτερη και πιο πεισματάρα η πραγματικότητα

Φωνάζουν για την διαιτησία Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, θα δικαιούταν να φωνάξει και η ΑΕΚ, αλλά η αλήθεια είναι αυτή που δείχνει το γήπεδο και την φανέρωσε ο Γιοβάνοβιτς. Γράφει ο Κώστας Τσίλης

Για όσους είχαν τρομερά μεγάλη ανησυχία και αγωνία, έχουμε πλέον καινούργιο αρχιδιαιτητή. Χωρίς να έχω βαθιές γνώσεις επί του ζητήματος και αν δεν με απατά η μνήμη μου, ήταν ο Ολυμπιακός αυτός που φώναζε και απαιτούσε να κλείσει άμεσα το θέμα αυτό. Και μάλιστα διεμήνυε πως δεν θα πρέπει να ξεκινήσει πάλι το πρωτάθλημα μετά την διακοπή, αν δεν είχε οριστεί ο νέος αρχιδιαιτητής. Αυτό που ζήτησε λοιπόν, αυτό που βλέπουμε όλοι, είναι πως έγινε.

Τώρα αν με ρωτάτε πως κολλάει η απαίτηση για εδώ και τώρα λύση, με το γιατί δεν υπήρχε χρόνος για να προκύψουν και άλλες υποψηφιότητες, ομολογώ πως δεν έχω απάντηση. Υποθέτω ούτε η κοινή λογική έχει. Όμως έτσι κι αλλιώς, μοιάζει περιττή η αναζήτηση τέτοιου είδους απαντήσεων. Άλλωστε ο Ολυμπιακός φωνάζει τώρα με τον Φρόιντφελντ, φώναζε και πριν από τον Φρόιντφελντ, φώναζε και μετά τον Μπένετ, φώναζε και πριν τον Μπένετ.

Ο Ολυμπιακός φωνάζει για τον αρχιδιαιτητή και για την διαιτησία, παρόλο που είναι πρώτος στην βαθμολογία και που σ’ αυτές τις επτά πρώτες αγωνιστικές, δεν υπάρχει ούτε μισή φάση εις βάρος του, που να σηκώνει έστω και συζήτηση. Κατά διαβολική σύμπτωση, από κοντά φωνάζει και ο Παναθηναϊκός, που έχει πάρει ήδη δυο πέναλτι εκτός περιοχής και που έχει παίξει και δεν έχει κερδίσει σε δυο ντέρμπι και η μοναδική κουβέντα περί διαιτησίας είναι για την περιβόητη δεύτερη κίτρινη στον Γαλανόπουλο. Παραβλέποντας φυσικά, πως στην φάση που πήρε την πρώτη κίτρινη, δεν υπήρξε ούτε φάουλ.

Είχε κάθε λόγο να ουρλιάζει 

Θα μπορούσε να φωνάζει και η ΑΕΚ. Να ουρλιάζει για την ακρίβεια. Στο ματς με τον Ολυμπιακό στη Νέα Φιλαδέλφεια, ο διαιτητής «κατάπιε» η δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Φορτούνη και το VAR «έπνιξε» την ανατροπή του Ελίασον μέσα στην περιοχή, παρόλο που όλα τα πλάνα από τις διαθέσιμες κάμερες έδειχναν πεντακάθαρο πέναλτι με πόδια πάνω σε πόδια. Θυμίζω επίσης, πως η ΑΕΚ όχι απλώς θα μπορούσε να φωνάζει πέρυσι, αλλά είχε και τις δυο πιο καραμπινάτες αφορμές να κάνει το πρωτάθλημα ροντέο.

Στην Τρίπολη ο Ελίασον έσπασε το πόδι του σε μαρκάρισμα και διαιτητής και VAR έληξαν την φάση με πλάγιο άουτ. Και στο δεύτερο ημίχρονο οι παίκτες της ΑΕΚ τράβαγαν τα πόδια τους σε κάθε διεκδίκηση για να μην καταλήξουν σε διπλανό κρεβάτι με τον Σουηδό. Ενώ στην Τούμπα στα Play Offs, ο ιστορικός διαιτησίας του μέλλοντος, θα είναι πιθανότατα αυτός που θα εξηγήσει γιατί ακυρώθηκε το γκολ του Πινέδα. Σε παιχνίδι μάλιστα, που ίσως κρινόταν και ο τίτλος.

Και τώρα στο απλό και εύλογο ερώτημα, γιατί η ΑΕΚ δεν φώναζε πέρυσι, δεν φωνάζει ούτε και φέτος, εκεί που είχε πολύ προφανώς κάθε δίκιο να το κάνει, η απάντηση βρίσκεται στην πραγματικότητα. Αυτή που πάντα είναι καλύτερη αλλά και πιο πεισματάρα από κάθε φωνή, όσο δυνατή και αν είναι. Και η πραγματικότητα του γηπέδου, είναι αυτή που είπε ο Γιοβάνοβιτς μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ. «Για όσα έγιναν τα δυο τελευταία χρόνια στο πρωτάθλημα, δεν είχε καμία συμμετοχή η διαιτησία». Αυτή είναι η πραγματικότητα που θέλει και η ΑΕΚ και θαρρώ και όλες οι ομάδες. Ειδικά αν έχουν ζήσει στο πετσί τους και την κόντρα ιστορία. 

Η πραγματικότητα είναι πως με την ομάδα και την μπάλα που έπαιξε πέρυσι η ΑΕΚ, αν είχε τα κόζια, κινούσε νήματα και άλλες ιστορίες από τα παλιά, θα είχε πάρει το πρωτάθλημα με 25 βαθμούς διαφορά. Όχι την τελευταία αγωνιστική. Και εννοείται πως τώρα δεν θα είχε αφήσει δυο βαθμούς στο ματς με τις Σέρρες και τρεις στην Κρήτη. Το ελληνικό ποδόσφαιρο, την έχει ζήσει και την έχει εμπεδώσει αυτή την πραγματικότητα, που δεν έπεφταν κάτω και δεν ξέφευγαν ούτε σπόρια και ο πρωταθλητής έβγαινε πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Και δεν έχει απολύτως καμία σχέση μ’ αυτό που συμβαίνει τώρα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα 

Πέρυσι όλοι ήταν μέσα στην μάχη του πρωταθλήματος όταν ξεκινούσαν τα Play Offs και έμειναν δυο να το διεκδικούν μέχρι και την τελευταία αγωνιστική. Κάτι αντίστοιχο θα γίνει και φέτος και μπορεί να φτάσουν ακόμα τρεις ή τέσσερις να το διεκδικούν μέχρι τέλους. Λάθη από την διαιτησία που θα σε κάνουν να θες να φωνάξεις; Εννοείται θα γίνουν και θα είναι και μπόλικα. Και πέρυσι έγιναν, αλλά συνέβησαν σ’ όλους, εξ ου και κανείς δεν πήρε απ’ αυτά βαθμολογικό αέρα. Και στο τέλος το πρωτάθλημα το πήρε η καλύτερη ομάδα. Χωρίς εμπλοκή της διαιτησίας. Δεν το είπε ο Αλμέιδα, αλλά ο Γιοβάνοβιτς.

Ναι, μπορεί να γίνει κουβέντα για την φάση που ακυρώθηκε το γκολ του Ατρόμητου στη Νέα Φιλαδέλφεια (και μόνο αυτή διότι οι άλλες ήταν πεντακάθαρες) και ίσως αν ήταν ανάποδα ακόμα να γκρίνιαζα. Όπως μπορεί να γίνει κουβέντα για εκείνο το πέναλτι που πήρε ο Ποντένσε ή για τα δυο πέναλτι του Παναθηναϊκού εκτός περιοχής. Αλλά δεν γίνεται αυτές οι φάσεις να πέφτουν ως νερό στον μύλο μιας τοξικότητας, που φθείρουν κάτι το οποίο στο γήπεδο πάει να προκύψει όμορφο και ελκυστικό. Το γεγονός πως μετά από ένα πολύ όμορφο ντέρμπι ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ, με μηδέν περίεργες φάσεις, η κουβέντα ήταν μόνο για την διαιτησία, είναι το πιο κραυγαλέο παράδειγμα αυτής της φθοράς.

Εννοείται δεν πρόκειται ποτέ να βάλω στο τραπέζι το «κάν’τε ομάδα να κερδίζετε και τους διαιτητές», καθότι είναι ότι πιο αντιποδοσφαιρικό έχει μπει ποτέ ως θεωρία στο ποδόσφαιρο. Αλλά ο Ολυμπιακός που πέρυσι ήταν τρίτος, τώρα είναι πρώτος με πέντε βαθμούς διαφορά από την πρωταθλήτρια ΑΕΚ και κάπου εκεί είναι και ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός. Όλοι στο κόλπο δηλαδή. Στην Ευρώπη οι τρεις από τους τέσσερις είναι πρώτοι στον όμιλο τους και ο τέταρτος ακόμα με μια μόνο νίκη θα περάσει στο Conference διότι έχει φροντίσει να φτιάξει το ευρωπαϊκό του ranking. Ο καθένας λοιπόν, απ’ αυτό που βλέπει με την ομάδα του, μπορεί να ζήσει μια σεζόν που να γουστάρει. Ποιόν άραγε και σε τι θα βοηθήσει η τοξικότητα.