Κάθε παιχνίδι σαν να είναι το τελευταίο για τον Παναθηναϊκό!

Ο Λάμπρος Γκαραγκάνης γράφει για το 0-0 στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, που διαιωνίζει μία κατάσταση αφόρητη για τον Παναθηναϊκό. Η αγωνιστική πρόοδος που δεν έρχεται, το μέλλον του Ντιέγκο Αλόνσο και η διαιτητική επιρροή στα αποτελέσματα Πρωταθλήματος.

Η δεύτερη διακοπή, λόγω Εθνικών ομάδων, βρίσκει τον Παναθηναϊκό εκεί που, περίπου, τον βρήκε και η προηγούμενη. Άξονας και κοινός παρονομαστής η αμφισβήτηση που υπάρχει στο πρόσωπο του προπονητή. Όχι από τη διοίκηση προφανώς, αφού τον διατηρεί στη θέση του, αλλά από μεγάλη μερίδα της φίλαθλης κοινής γνώμης.

Ο στόχος της Ευρώπης και της συμμετοχής σε League Phase επετεύχθη, το πρώτο δείγμα, όμως, μόνο καλό δεν ήταν. Τι και αν έπαιξε ο Παναθηναϊκός 25 λεπτά μπάλα στην Μπάνια Λούκα, το απόσταγμα της πρεμιέρας με την Μπόρατς είναι οι δύο χαμένοι βαθμοί. Στο Πρωτάθλημα η απόσταση από την κορυφή έφτασε στους επτά, με τη βαθμολογική του συγκομιδή στα ντέρμπι να είναι δύο βαθμοί από τους εννέα διεκδικήσιμους, με ΠΑΟΚ έξω, ΑΕΚ έξω, Ολυμπιακό μέσα και μηδέν γκολ ενεργητικό.

Από ένα ημίχρονο...

Αγωνιστικά, ο Παναθηναϊκός είχε ένα καλό 45λεπτο στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ. Θα μπορούσε στο φοβερό σουτ του Τζούριτσιτς, στην κεφαλιά του Ίνγκασον, στο πλάγιο σουτ του Μλαντένοβιτς, στη διπλή ευκαιρία του Σπόραρ, στο «ριμπάουντ» του Τετέ στη φάση, να βρει, έστω, ένα γκολ. Αν μπει στη σούμα και η ατομική ενέργεια του Ουναΐ στο 77’, τότε βγαίνει ένα πακέτο ευκαιριών που είναι καλό για τόσο ανταγωνιστικό παιχνίδι. Μηδέν γκολ όμως...

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Μεντιλίμπαρ φάνηκε πιο επιδραστικός για την ομάδα του, σε σχέση με τον Αλόνσο. Με την αλλαγή Κωστούλα αντί Ολιβέιρα διόρθωσε το αρχικό σφάλμα του. Με τον Ολυμπιακό στο δεύτερο ημίχρονο να έχει και τις καλύτερες στιγμές για να πετύχει γκολ, με τους Μουζακίτη, Κωστούλα και Μασούρα. Ο Ελ Κααμπί δεν ήταν τόσο απειλητικός, όπως σε άλλα παιχνίδια, αλλά και πάλι είχε το πλασέ στο πρώτο ημίχρονο, που έβγαλε πριν τη γραμμή ο Ίνγκασον μετά το λάθος του Λοντίγκιν, και την κεφαλιά που μπλόκαρε ο γκολκίπερ των Πράσινων στο δεύτερο.

Συνολικά, ο ένας βαθμός τον αφήνει ευχαριστημένο, ενώ τον Παναθηναϊκό αντιμέτωπο με μία επόμενη ημέρα που δεν μπορεί να καθοριστεί από το αποτέλεσμα του ντέρμπι. Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι αυτό είναι το φυσιολογικό. Σε έναν οργανισμό που λειτουργεί κανονικά, ναι. Όμως, τι κερδίζει επί πραγματικού ο Παναθηναϊκός στην επόμενη ημέρα; Αποσυμπιέζεται ο προπονητής του; Αποκόμισε βαθμολογικά οφέλη; Όχι.

Τι μπορεί να αλλάξει στη διακοπή

Άρα θα συνεχιστεί όλη αυτή η συζήτηση, στο ευρύτερο περιβάλλον κόσμου και Τύπου, για το αν κάνει ο Αλόνσο. Για το αν μπορεί να διαχειριστεί το ποιοτικό ρόστερ, αν δύναται να παίξει κάθετο ποδόσφαιρο και όλα αυτά τα τετριμμένα. Θα συνεχίζει ο οργανισμός να προετοιμάζεται για κάθε αγώνα που ακολουθεί, σαν να μην υπάρχει αύριο. Σαν να είναι ο τελευταίος... Έτσι, πρόοδος δεν υπάρχει. Δεν γίνεται να μην αντιλαμβάνεται ο ίδιος ο Αλόνσο ότι αντιμετωπίζεται – για να μην υπάρχει παρεξήγηση όχι από την ομάδα και τη διοίκηση – ως αυτός που κάποια στιγμή θα πληρώσει τη νύφη... Εκτός αν αρχίσει να κερδίζει όλα τα παιχνίδια, από εδώ και πέρα. Πάσο.

Το διάστημα, τέλος, της διακοπής δεν μπορεί να αλλάξει κάτι προς το πολύ καλύτερο, πλην της ψυχολογίας. Οι Ντραγκόφσκι και Ιωαννίδης θα χάσουν τα πρώτα ματς, με την επιστροφή από το διάστημα των Εθνικών ομάδων. Οι Μπακασέτας, Βαγιαννίδης, Ίνγκασον, Μαξίμοβιτς, Ουναΐ, Πελίστρι, Τσέριν, Σπόραρ θα λείπουν από το Κορωπί, λόγω διεθνών υποχρεώσεων.

O ίδιος ο Αλόνσο πιστεύει, πράγματι, ότι μετά τη διακοπή του Οκτωβρίου ο Παναθηναϊκός θα παρουσιαστεί πιο βελτιωμένος και αποτελεσματικός. Λογικά, θα έχει τη δυνατότητα να το αποδείξει αυτό στο γήπεδο. Εύλογα κάποιος, πάντως, μπορεί να συμπεράνει ότι η ευκαιρία που θα του δοθεί, εκτός απροόπτου, κρίνει τους στόχους του Παναθηναϊκού για τη συνέχεια της σεζόν. Το βάρος είναι μεγάλο...

Σε φάσεις σαν το πέναλτι του Ρέτσου, ξεχειλίζει το ποτήρι...

Για τη διαιτησία, τώρα... Σε έναν κανονισμό που δεν είναι σαφής, για το πότε είναι πέναλτι σε χέρι αμυνόμενου στην περιοχή ή όχι. Αφού πρέπει να εντοπίζεται η πρόθεση, κυρίως, όχι η πράξη και η συνέπειά της στη ροή του παιχνιδιού. Το «πιαστό» του Ρέτσου στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου κρίθηκε ως κανονική αντιμετώπιση του παίκτη των «ερυθρόλευκων». Από όλους τους κριτικούς διαιτησίας, όλων των ΜΜΕ...

Ο Παναθηναϊκός διαμαρτυρήθηκε, με ανακοίνωση, αναφέροντας και φάσεις από προηγούμενα παιχνίδια Πρωταθλήματος. Σαν να τα είχε μαζεμένα... Η κίνηση του Ρέτσου, ασχέτως και αν έγινε... σάντουιτς από Τζολάκη και Τζούριτσιτς, θα ήταν παράβαση και στο βόλεϊ, άθλημα που παίζεται με τα χέρια. Κάνει μεταφορά μπάλας. Τη «σβήνει» από το παιχνίδι και αποκτά πλεονέκτημα στην εξέλιξη της φάσης. Tι και αν προκύπτουν οι δύο φάσεις του Σπόραρ και η μία του Τετέ. Κατεβάζει την μπάλα στην αγκαλιά του, με τα χέρια του να είναι σε ορθή γωνία.

Δεν έχει νόημα, πλέον, η συζήτηση αυτή, όταν έχει μετρήσει το γκολ του Αστέρα AKTOR στην πρεμιέρα. Όταν ήδη το αποτέλεσμα, έστω, ενός αγώνα έχει αλλοιωθεί. Όταν ίδιες φάσεις, όπως έχει αναλυθεί σε προηγούμενα άρθρα, έχουν αντιμετωπιστεί διαφορετικά. Για παράδειγμα, ακυρωθέν γκολ Τετέ με Αστέρα, γκολ Γιάρεμτσουκ με Καλλιθέα, γκολ Μορόν με Ολυμπιακό. Απλά, όλο το πακέτο των παραπάνω κρίνεται δύσκολα διαχειρίσιμο για τον Παναθηναϊκό.